Του Γιώργου Φάκου Απολαμβάνοντας τον Κυριακάτικο καφέ μου και κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο του γραφείου μου τον συννεφιασμένο ουρανό ...
Του Γιώργου Φάκου
Απολαμβάνοντας τον Κυριακάτικο καφέ μου και κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο του γραφείου μου τον συννεφιασμένο ουρανό αναρωτιέμαι ότι μεγάλωσα αρκετά για να ανέχομαι τον κάθε έναν "σωτήρα" ο οποίος έχει αγκυλωθεί από μια πολιτική/αυτοδιοικητική καρέκλα και με ύφος "σπουδαίο" κουνάει το δάχτυλό του στους πολίτες θέλοντας να τους πείσει ότι αυτός και μόνο αυτός πρέπει εσαεί να διοικεί, άσχετα εάν οι κινήσεις και τα έργα του υποβαθμίζουν τον δήμο του, την πόλη του.
Ηλικιωμένοι, οι οποίοι θέλουν να παραμείνουν αγκυλωμένοι στη καρέκλα. Και γύρω από αυτούς υπάρχουν και κάποιοι πιο νέοι που τους στηρίζουν, αρκετοί από τους οποίους είτε περιμένουν τη σειρά τους να διοικήσουν είτε διοικούν μαζί τους με τους παχυλούς μισθούς που τους εξασφαλίζει το κράτος, δηλαδή όλοι εμείς από τους φόρους που πληρώνουμε.
Εχουν την εντύπωση και το διαλαλούν είτε άμεσα είτε έμμεσα ότι οι πολίτες οφείλουν να τους εκλέγουν πάλι και πάλι, μέχρι να αφήσουν τον μάταιο τούτο κόσμο.
Θυμάμαι πρώην βουλευτή, ο οποίος εκλεγόταν 50 χρόνια περίπου και όταν έχασε βγήκε σε τηλεοπτική μου συνέντευξη να βρίζει τους πολίτες ως αχάριστους!
Το έχω ξαναγράψει: Ο αείμνηστος Βασίλης Τριανταφυλλίδης, γνωστός ως Χάρρυ Κλυν είχε πει: "Στην Ελλάδα οι πολιτικοί νιώθουν τη χώρα ως κομμάτι του εαυτού τους και όχι τον εαυτό τους κομμάτι της χώρας". Μια νοοτροπία που έχει περάσει και σε αυτοδιοικητικούς.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος θα μιλήσω για τον δήμο Ηλιδας. Εναν δήμο -στον οποίω ζω- που ενώ έχει τις καλύτερες προυποθέσεις, με όλο αυτό τον πλούτο που διαθέτει, έπεσε στα χέρια ανίκανων για να βιώσει μια άθλια μοίρα που δεν του αξίζει. Αυτών που ψηφίζονταν όχι για τις ικανότητές τους αλλά γιατί έπαιρναν το χρίσμα από ένα κόμμα σε εποχές όπου τα πολιτικά "μίση και πάθη" ήταν στο φόρτε τους. Και κατάφεραν να φτιάξουν ένα σύστημα όπου η εξουσία παρέμενε στα χέρια τους εκτός από μία φορά, το 2014. Κι επανήλθαν γιατί στις εκλογές του 2019 δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική πρόταση. Κι έφεραν κι έναν παππού από το εξωτερικό να κάνει δωρεές για να πάρουν την εξουσία και σήμερα, όπως ακούγεται, του άνοιξε η όρεξη και θέλει να διεκδικήσει τον δήμο, ίσως με το ρητό κατά νου "με τον παρά μου πη@άω και την κυρά μου"!!!
Ενα μπάχαλο είναι αυτός ο δήμος. Διαλυμένος απ' άκρη σε άκρη... με αυτοδιοικητικούς πολλοί εκ των οποίων δεν ξέρουν άλλη δουλειά από το να είναι δήμαρχοι ή αντιδήμαρχοι.
Τώρα τελευταία, έχουν φτιαχτεί και κάτι άλλες ομαδούλες που διακαώς επιθυμούν κομμάτι της πίτας. Η όρεξη έχει ανοίξει και σε αυτούς!!!
Δυστυχώς, σε αυτό το παιχνίδι έχουν μπει και βουλευτές και περιφερειακοί σύμβουλοι, οι οποίοι κατόπιν συμφωνιών τους στηρίζουν στη βάση της ανταπόδοσης. Και κάνουν τα δικά τους παιχνίδια διότι θέλουν κι αυτοί να διατηρήσουν την πολιτική τους καρέκλα. Τα γνωστά δεκανίκια. Που όχι μόνο δεν έχουν να επιδείξουν κάτι ουσιώδες αλλά αμοίβονται και με παχυλούς μισθούς.
Σε ότι αφορά τους βουλευτές, το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι κάτι συζητήσεις με υπουργούς για να βγάλουν φωτογραφίες και να τις μοστράρουν με τα ανούσια δελτία Τύπου που στέλνουν χωρίς όμως ποτέ να λύνουν κάποιο πρόβλημα.
Στην ίδια μοίρα και περιφερειακοί, οι οποίοι θέλουν να το παίξουν παράγοντες που θα επηρεάσουν έναν τόπο και το μόνο που κάνουν είναι να... προτείνουν λύσεις, αλλά ποτέ τίποτα να μην υλοποιείται.
Κι ενώ βλέπουμε την ανάπτυξη άλλων δήμων, στην Ηλιδα βλέπουμε μια συνεχής υποβάθμιση που δεν ξέρουμε που θα φτάσει!
Μη νομίζει κανείς ότι έχουμε πιάσει πάτο. Οταν πιάνεις πάτο τότε αρχίζεις να ανεβαίνεις. Εδώ, συνεχίζουμε ακάθεκτοι την πορεία προς τα κάτω!!!
Περί κειμένων μου...
Θέλω να διευκρινήσω κάτι: Τα όσα γράφω κατά καιρούς αν τυχόν αγγίξουν, προβληματίσουν ή ακόμη καλύτερα γίνουν αντικείμενα συζήτησης και υποστούν καλοπροαίρετη κριτική, έστω και από έναν αναγνώστη τότε τα κείμενά μου θα έχουν επιτύχει το σκοπό τους, γιατί όπως έχω γράψει και στο βιβλίο μου "Ομορφος Κόσμος", "μην παίρνετε ως δεδομένα τα όσα γράφει ή λέει κάποιος που αφορούν την δική του αντίληψη των πραγμάτων".
Πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε, να ερευνούμε, να ψάχνουμε την αλήθεια. Εάν αυτά δεν συμβαίνουν, τότε όσα διαβάζετε μηδαμινή αξία θα έχουν.
Ο Ινδός στοχαστής, Τζιντού Κρισναμούρτι, είχε πει "μη δέχεστε σαν δεδομένα αυτά που λέει ο ομιλητής. Αν το κάνετε αυτό δεν θα έχει καμία έννοια. Αν δεν αρχίσετε να αμφιβάλλετε, να αμφισβητείτε, να είστε σκεπτικιστές και να ερευνάτε, αν είστε προσκολλημένοι στην προσωπική δική σας πίστη, πεποίθηση, πείρα ή συσσωρευμένη γνώση, τότε όλο αυτό το υποβιβάζετε σε ένα είδος ασημαντότητας με πολύ λίγη αξία".
Πάντα με ενδιέφερε η κριτική σκέψη των ανθρώπων και όχι η αδιάφορη δογματική στάση που σημαίνει ότι κάποιος βλέπει μόνο τις δικές του απόψεις και ιδέες ως αληθινές και κατηγορεί εύκολα. Γιατί ο δογματικός άνθρωπος δεν συμμερίζεται τις ιδέες και τις απόψεις των άλλων ανθρώπων, θεωρεί μόνο τις δικές του ως τις καλύτερες και τις μόνες αληθινές.
Περί Δημήτρη Κωνσταντόπουλου
Με τον υποψήφιο δήμαρχο Ηλιδας, Δημήτρη Κωνσταντόπουλο, δεν είχα ποτέ την οποιαδήποτε σχέση. Ποτέ δεν ανταλλάξαμε μία κουβέντα, όμως τον "παρακολουθούσα" στα δημοτικά συμβούλια πάρα πολύ. Συνήθως στεκόμουν πίσω του για να τον ακούω καλύτερα και να βλέπω τις αντιδράσεις όλων των άλλων.
Πάντα οι τοποθετήσεις του ήταν στοχευμένες. Χωρίς πολλά λόγια εστίαζε ακριβώς στο θέμα που ήθελε να αναπτύξει και δεν κούραζε με ανούσιες λέξεις. Οταν μίλαγε ο Κωνσταντόπουλος όλοι τον άκουγαν προσεχτικά.
Σήμερα ο ίδιος έχει καταθέσει την υποψηφιότητά του στον λαό της Ηλιδας. Ξεκάθαρος δύο χρόνια νωρίτερα, χωρίς να φοβάται την κριτική και ξεδιπλώνοντας από νωρίς το όραμά του για όλο τον δήμο.
Αυτό που με έχει ιδιαίτερα εντυπωσιάσει είναι οι παρεμβάσεις του, πάντα με στοιχεία, τα οποία ΚΑΝΕΝΑΣ στον δήμο Ηλιδας δεν έχει τολμήσει να τα αμφισβητήσει. Το μόνο που κάνουν είναι να του επιτίθονται σε προσωπικό επίπεδο αφήνοντας διάφορα άθλια υποννοούμενα.
Φυσικά κι εγώ είχα ακούσει διάφορα. Η διαφορά είναι πώς δεν κρίνω κανέναν εάν δεν τον γνωρίσω, αν δεν μιλήσω μαζί του.
Αλλά ο ίδιος πάντα χαμογελάει και συνεχίζει αναπτύσσοντας ολοένα και μεγαλύτερη δυναμική. Κι αυτό τρομάζει. Τρομάζει τους καρεκλοκένταυρους γιατί πρώτη φορά στον δήμο Ηλιδας εμφανίστηκε υποψήφιος με συγκεκριμένο όραμα και σχέδιο, ένας άνθρωπος που έχει την ικανότητα να σηκώσει τον δήμο από τα τάρταρα που τον έχουν ρίξει οι επί 25 χρόνια διοικούντες τον δήμο.
Ενας νέος ηλικιακά άνθρωπος με όρεξη για δουλειά, με απίστευτες δημόσιες σχέσεις, έχοντας δίπλα του ικανούς συνεργάτες. Μια συμπαγής ομάδα που τον πίστεψε και μαζί του προχωράνε στην ανατροπή και στο βγάλσιμο του δήμου από τα αδιέξοδα. Και ας βγαίνουν κάποιοι άθλιοι στα καφενεία να λένε διάφορα. Είναι αυτοί που έχουν τρομάξει από την συνεχιζόμενη άνοδό του και στήνουν διάφορα παιχνίδια. Αλλά αυτά τα κάνουν κρυπτόμενοι από το φως του ήλιου σαν τους αρουραίους στους υπόνομους. Κανείς τους δεν έχει το θάρρος και το θράσος να υψώσει το ανάστημά του απέναντι στον υποψήφιο δήμαρχο.
Περί πολιτικών
[απόσπασμα από το βιβλίο μου "Ομορφος Κόσμος"]
"Τι λέγαμε νωρίτερα; Α, ναι, για τους πολιτικούς.
Και να οι μεγάλες υποσχέσεις, να οι βαρύγδουπες δηλώσεις, να τα φιλικά χτυπήματα στη πλάτη και να βρίσκεσαι αργότερα στη θέση να φασκελώνεις και με τα δυο χέρια το πρόσωπό σου που πιάστηκες κότσος.
Μπορεί η μα@ακία να συγχωρείται τη πρώτη, αντε και την δεύτερη φορά, την τρίτη όμως αναρωτιέσαι αν αυτή η μα@ακία που σε δέρνει είναι μια ίωση που σε χτυπάει κάθε φορά που έρχονται εκλογές. Γιατί μπορεί να λες "τι μα@άκας ήμουν που πίστεψα τα ψέματα" αλλά να πηγαίνεις να τον ξαναψηφίζεις εκείνον νιώθοντας τελικά όχι απλώς μα@άκας αλλά αρχιμα@άκας. Γιατί αγαπητοί μου φταίμε. Κάνεις μια φορά τον μα@άκα, τον κάνεις δεύτερη, ε, την τρίτη φορά δεν τον κάνεις, είσαι μα@άκας.
Κι όσο εσύ αναρωτιέσαι πόσο μα@άκας είσαι τόσο εκείνος φροντίζει να αυξάνει τον τραπεζικό του λογαριασμό, να φτιάχνει επαύλεις...
Ο αρχαίος φιλόσοφος Βίων έλεγε ότι "ο καλός άρχοντας όταν αποχωρεί από την εξουσία, πρέπει να είναι όχι πλουσιότερος αλλά ενδοξότερος", ενώ ο Βίλχεμ Ράιχ στο βιβλίο του "Ακου Ανθρωπάκο" γράφει: "Επιτρέπεις στους ισχυρούς να απαιτούν τη δύναμη εν ονόματι "του ανθρωπάκου". Ομως, εσύ ο ίδιος παραμένεις βουβός. Ενισχύεις τους ισχυρούς με περισσότερη δύναμη. Επιλέγεις για εκπροσώπους ανθρώπους αδύναμους και κακοήθεις. Τελικά διαπιστώνεις πάντα, πολύ αργά, πως σ' έπιασαν κορόιδο...".
