Στη μετά «17 Νοέμβρη» το εγχώριο αντάρτικο πόλης «εκπροσωπήθηκε» κατά κύριο λόγο από τον «Επαναστατικό Αγώνα» η εξάρθρωση του οποίου ξεκ...
Ξημερώματα 10ης Μαρτίου 2010. Ώρα 04:43. Στην οδό Κουντουριώτου 33 στη Δάφνη δυο άγνωστοι άνδρες προσπαθούν να κλέψουν ένα αυτοκίνητο. Εκείνη την ώρα ένα περιπολικό της Άμεσης Δράσης περνάει από το σημείο. Αντιλαμβάνεται τις κινήσεις των δυο ανδρών και επιχειρεί να τους συλλάβει. Οι δυο άγνωστοι ανοίγουν πυρ κατά των αστυνομικών οι οποίοι ανταποδίδουν.
Από την ανταλλαγή των πυροβολισμών ένας άνδρας πέφτει νεκρός ενώ ο δεύτερος καταφέρνει να διαφύγει. Τις πρώτες ώρες η αστυνομία κάνει λόγο για συμπλοκή με μικροκακοποιούς που δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Η πληροφορία, αυτή, ωστόσο, είναι παραπλανητική και αποσκοπούσε στο να μεταδοθεί από τα ΜΜΕ και να μπερδευτούν οι συνεργοί του νεκρού άνδρα.
Μια συμπλοκή που σήμανε συναγερμό στην Αντιτρομοκρατική
Η πραγματικότητα είναι πως από την αρχή η ΕΛΑΣ ήξερε πως πρόκειται για μια εξαιρετικά σοβαρή υπόθεση. Ο άνδρας που έπεσε νεκρός, μια ημέρα σαν σήμερα, φόραγε διπλά γάντια. Το παντελόνι του και το μπουφάν του, στα χέρια και τα πόδια, είχαν λάστιχα προκειμένου να μην αφήσει στο σημείο ιδρώτα ή τρίχες. Είχε μαζί του ένα περίστροφο τύπου Zastava, μια επιθετική χειροβομβίδα ρωσικής κατασκευής και έναν ασύρματο. Δεν είχε μαζί του κινητό τηλέφωνο, δεν είχε μαζί του ταυτότητα. Ποιος μικροκακοποιός πηγαίνει να κλέψει ένα... ταπεινό και παλιό SEAT Ibiza έχοντας κάνει μια τέτοια προετοιμασία;
Αμέσως ενημερώνεται η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία, τα στελέχη της οποίας αντιλαμβάνονται αμέσως πως κάτι σοβαρό συμβαίνει. Αυτοί είναι που δίνουν την εντολή να διοχετευτεί στις πρώτες ώρες η παραπλανητική πληροφορία περί μικροκακοποιών. Ήθελαν χρόνο για να δουν ποιος είναι ο νεκρός και κυρίως ήθελαν να προκαλέσουν σύγχυση στους συνεργούς του.
Οι υποψίες τους επιβεβαιώνονται όταν από τον δακτυλοσκοπικό έλεγχο προκύπτει ότι ο νεκρός είχε συλληφθεί στο παρελθόν.
Είχε φάκελο. Και ο φάκελος αυτός είχε ανοιχτεί στις 18 Νοεμβρίου του 1995. Μια ημέρα μετά τα σοβαρά επεισόδια και την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Ο νεκρός ήταν ανάμεσα στους 400 συλληφθέντες. Το όνομά του ήταν Λάμπρος Φούντας. Αναρχικός με δράση ο οποίος, όμως, από το 1995 και έπειτα δεν είχε απασχολήσει ξανά την Ελληνική Αστυνομία.
Η χειροβομβίδα που «οδήγησε» στον Επαναστατικό Αγώνα
Όπως προέκυψε από την έρευνα των αστυνομικών ο Λάμπρος Φούντας έμενε στην οδό Άλδου Μανουτίου και Βουρνάζου στους Αμπελόκηπους. Ήταν πτυχιούχος του τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πάτρας και εργαζόταν από το 2003 σε γνωστό διαγωνιστικό κέντρο, στη περιοχή του Γηροκομείου. Είχε ζητήσει άδεια για την Πέμπτη, 11 Μαρτίου, με το αιτιολογικό ότι ήθελε να πάει τη μητέρα του στο Αγρίνιο, που είναι ο τόπος καταγωγής τους.
Τίποτα δεν έδειχνε πως ο άνθρωπος αυτός είχε την οποιαδήποτε σχέση με το εγχώριο αντάρτικο πόλης. Τίποτα εκτός από τη χειροβομβίδα η οποία ήταν όμοια με αυτές που χρησιμοποιούσε ο «Επαναστατικός Αγώνας». Και κάπως έτσι το κουβάρι άρχισε να ξετυλίγεται.
Μέχρι το μεσημέρι εκείνης της ημέρας η Αντιτρομοκρατική είχε μια σχεδόν πλήρη εικόνα για το τι είχε συμβεί.
Τα αποτελέσματα από τα εγκληματολογικά εργαστήρια όπου είχαν σταλεί όσα κατασχέθηκαν από την έρευνα που έγινε στο σπίτι του, απλά επιβεβαίωσαν πως ο 35χρονος βιολόγος Λάμπρος Φούντας ήταν μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και προφανώς η κλοπή του αυτοκινήτου ήταν προπαρασκευαστική ενέργεια για το επόμενο χτύπημα της οργάνωσης. Ακριβώς ένα μήνα αργότερα, 10 Απριλίου, ακολούθησαν συλλήψεις μελών του «Επαναστατικού Αγώνα», μεταξύ των οποίων του Νίκου Μαζιώτη και της συντρόφου του Παναγιώτας Ρούπα.
Ο πατέρας του Λάμπρου Φούντα προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπων το οποίο με απόφαση που εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2019 τον δικαίωσε καθώς η έρευνα για τον θάνατο του γιου του έγινε μεν από ανεξάρτητες δικαστικές Αρχές, όμως δεν ήταν αποτελεσματική με την έννοια ότι δεν υπήρξε μια βασική εγγύηση, η πρόσβαση της οικογένειας στο υλικό της δικογραφίας. Το ΕΔΔΑ «κρίνει ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 2 της Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στο πλαίσιο του διαδικαστικού σκέλους της υπόθεσης, εξαιτίας της ανεπαρκούς συμμετοχής του προσφεύγοντος στη διεξαγωγή έρευνας για το θάνατο του γιου του», σημειώνεται στο διά ταύτα. Το Ευρωδικαστήριο έκρινε ότι το Ελληνικό Δημόσιο πρέπει να καταβάλει αποζημίωση 15.000 ευρώ στον Γιώργο Φούντα για ηθική βλάβη.
Σε κάθε περίπτωση ο θάνατος του Λάμπρου Φούντα μνημονεύεται ακόμα και σήμερα από τους αναρχικούς και όχι μόνο στην Ελλάδα. Το όνομά του έγινε σύνθημα στα χείλη των συντρόφων του, σύνθημα στους τοίχους ακόμα και τραγούδι. Παράλληλα, έγινε και «μάθημα» στην Αντιτρομοκρατική για το πως μπορεί ένας άνθρωπος να είναι μέλος του αντάρτικου πόλης και ταυτόχρονα να μη βρίσκεται σε καμία λίστα με... συνήθεις υπόπτους.
