«Σε καμία άλλη χώρα της ΕΕ δεν εκτιμούν τόσο πολύ τον Βλαντιμίρ Πούτιν όσο στην Ελλάδα», γράφει ο Γκερντ Χέλερ στο δημοσιογραφικό δίκτυο...
Ωστόσο, όπως επισημαίνει, «όταν πρόκειται για τον Πούτιν και τον πόλεμο του, η χώρα είναι βαθιά διχασμένη».
Η κοινή θρησκεία, τονίζει ο δημοσιογράφος, αποτελεί έναν ισχυρό δεσμό ανάμεσα στις δύο χώρες: «Σε Ελλάδα και Ρωσία η Ορθοδοξία εξακολουθεί να αποτελεί μέχρι σήμερα σημαντική πηγή εθνικισμού. Αυτό εξηγεί τη συμπάθεια απέναντι στη Ρωσία από μεγάλο τμήμα της ελληνικής δεξιάς και του κλήρου. Αλλά η συμπάθεια αυτή έχει και ιστορικές ρίζες» αναφέρει, κάνοντας μία αναδρομή στις ελληνορωσικές σχέσεις από την ελληνική επανάσταση του 1821 μέχρι σήμερα.
«Τώρα ο πόλεμος είναι μία μεγάλη δοκιμασία για τη συμπάθεια των Ελλήνων προς τη Ρωσία, εξαιτίας της ελληνικής μειονότητας που αριθμεί περίπου 150.000 ανθρώπους στην Ουκρανία. Σύμφωνα με μία δημοσκόπηση, μόλις 26 % των Ελλήνων τάσσεται υπέρ μίας βοήθειας προς την Ουκρανία, ενώ ένα 68 % δηλώνει δυσαρεστημένο από την πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης – στο ποσοστό αυτό ενδέχεται να βρίσκονται και υποστηρικτές της Νέας Δημοκρατίας» συνεχίζει στην ανάλυσή του.
Και καταλήγει: «Η ΝΔ είναι από το 2011 αδελφοποιημένο κόμμα με την »Ενωμένη Ρωσία» του Πούτιν. Και οι υποστηρικτές του Πούτιν στους κόλπους του κόμματος ενδέχεται να εξελιχθούν σε πρόβλημα για τον Έλληνα πρωθυπουργό εν όψει των επόμενων εκλογών».
Θυμίζουμε πως το 2011 ο τότε Αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, είχε μεταβεί στη Μόσχα με σκοπό να υπογράψει το μνημόνιο συνεργασίας και την στρατηγικού χαρακτήρα συμφωνία μεταξύ των δυο κομμάτων.
Μετά τη υπογραφή της συμφωνίας, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, είχε προβεί στην ακόλουθη δήλωση:
«Υπογράψαμε με τον Πρόεδρο της Ρωσικής Βουλής, κ. Μπόρις Γκρίζλοφ, συμφωνία συνεργασίας μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του κόμματος “Ενωμένη Ρωσία”. Η συμφωνία αυτή αντανακλά τις σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης μεταξύ των δύο κομμάτων. Δεσμοί και σχέσεις, οι οποίες αναπτύσσονται και εμβαθύνονται από τις κυβερνήσεις και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή μέχρι και σήμερα, με σημαντικά αποτελέσματα.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, η στρατηγικού χαρακτήρα συμφωνία μεταξύ των κομμάτων μας εκτείνεται σε διεθνές, εθνικό και περιφερειακό επίπεδο και περιλαμβάνει μία σειρά από τομείς στρατηγικής σημασίας. Η συμφωνία αυτή θέτει γερά θεμέλια μεταξύ των κομμάτων της Νέας Δημοκρατίας και της “Ενωμένης Ρωσίας”, με προοπτική και βάθος χρόνου».
πηγή: Deutsche Welle
