Για μια ακόμα χρονιά, το Σάββατο 25 Φεβρουαρίου στις 7.30 το βράδυ στην πλατεία Αγίου Δημητρίου στα Λεχαινά, θα πραγματοποιηθεί το ΑΝΤΑΜΩ...
Οι ρίζες του φθάνουν στην αρχαιότητα, ως κατάλοιπο των
Διονυσίων, αλλά αναβίωσε στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης.
Χορευόταν από μια ομάδα κατοίκων του χωριού, που αποτελούσαν τη
Γκοτσαριά.
Τις ημέρες εκείνες οι γειτονιές των χωριών και η αγορά «γέμιζαν» από τις
καραμούζες και το ρυθμικό χτύπο της ταβουλόβεργας.
Οι μικροί
ακολουθούσαν για να μαθαίνουν και οι μεγάλοι για να απολαύσουν το χορό.
Για το “παράβγαλμα” ή “για το κιλούμι” άλλωστε γίνονταν προπολεμικά
συναντήσεις στα Λεχαινά. Προηγουμένως οι ομάδες των Γενιτσαραίων
γύριζαν τα χωριά τις ημέρες της Αποκριάς χορεύοντας υπό τους ήχους των
των γύφτικων ζουρνάδων και νταουλιών, μαζεύοντας σε ανταμοιβή χρήματα
και τρόφιμα.
Κάθε ομάδα (τσετιά) αποτελείται από 11 φουστανελλοφόρους χορευτές,
οργανωμένους σε τριάδες ,στο κέντρο των οποίων δεσπόζει ο αρχηγός, ο
Γενίτσαρης και ο οποίος διευθύνει την παρέα.
Kρατά στο χέρι του το κιλούμι,
ένα μέτριου πάχους κοντόξυλο που στο πάνω μέρος του έχει καρφωμένο ένα
σίδερο σαν τσεκούρι τυλιγμένο με ένα μεταξωτό μαντήλι -κατάλοιπο της
ρωμαιοκρατίας στην Πελοπόννησο το οποίο είχε πάνω αίμα και ήταν απειλή
για τους Τούρκους που διέκοπταν τον χορό της Γκοτσαρίας,
Αυτοί που τον περιστοιχίζουν ονομάζονται γκότσηδες. Ανάμεσά τους
περιφέρονται και προκαλώντας τους χορευτές , οι μπούλες.
Είναι άντρες
ντυμένοι με στολή Αμαλίας κρατώντας πορτοκάλι με μοσχοκάρφια μέσα στο
οποίο είχαν μηνύματα για την έκβαση του αγώνα . Την ομάδα ακολουθούν,
προστατεύοντάς την ταυτόχρονα, ένας γέρος ντυμένος τσοπάνης με γκλίτσα
και μια γριά (μεταμφιεσμένος άντρας κι αυτός).που πετούσαν στάχτη ώστε να
μην γίνεται αντιληπτό η ανταλλαγή των μηνυμάτων.
Θεωρητικά το έθιμο αγκαλιάζεται (στην τουρκοκρατία) από το ότι ,ο
γενιτσαρίστικος χορός γινόταν ως πρόφαση-γλέντι γάμου από τους γέρους
για να παντρέψουν τα παιδιά τους με απώτερο σκοπό την ανταλλαγή των
νέων.
Στα Λεχαινά τελείται εδώ και πολλά χρόνια ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΤΟ ΓΕΝΝΙΤΣΑΡΩΝ
Ο Γενιτσαρίστικος χορός, αποτελεί ένα σύγχρονο, ζωντανό κοινωνικό και
θρησκευτικό θεσμό που μιλάει στις καρδιές των κατοίκων του ηλειακού
κάμπου. Οι «Γενίτσαροι» γίνονται αναφορά για τις τοπικές κοινότητες,
συνολικά ή ατομικά: για άντρες και γυναίκες, ντόπιους και μετανάστες, μη
εγγράμματους και εγγράμματους, τους αγρότες, τους εργάτες, τους
επαγγελματίες, τις παλιότερες και τις νεότερες γενιές...
Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ
