Περισσότερο από το 90% των παγκόσμιων αποθεμάτων θαλασσινών τροφίμων απειλείται από περιβαλλοντικές αλλαγές, όπως η άνοδος της θερμοκρασί...
Περισσότερο από το 90% των παγκόσμιων αποθεμάτων θαλασσινών τροφίμων απειλείται από περιβαλλοντικές αλλαγές, όπως η άνοδος της θερμοκρασίας και η ρύπανση, με κορυφαίους παραγωγούς όπως η Κίνα, η Νορβηγία και οι Ηνωμένες Πολιτείες να αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη απειλή, σύμφωνα με νέα έρευνα που παρουσιάστηκε τη Δευτέρα.
Περισσότερα από 2.190 είδη ψαριών, οστρακοειδών, φυτών και φυκιών, καθώς και περισσότερα από 540 είδη που εκτρέφονται σε γλυκό νερό, συμβάλλουν στη συντήρηση 3,2 δισεκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως.
Όμως πολλά από τα αλιεύματα δεν γίνεται να προσαρμοστούν στους αυξανόμενους περιβαλλοντικούς κινδύνους, αναφέρει μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Sustainability.
«Αν και έχουμε σημειώσει κάποια πρόοδο όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, οι στρατηγικές προσαρμογής μας για τα συστήματα τροφίμων που αντιμετωπίζουν περιβαλλοντικές προκλήσεις εξακολουθούν να είναι υποανάπτυκτες και χρειάζονται επειγόντως προσοχή», δήλωσε η Rebecca Short, ερευνήτρια στο Κέντρο Ανθεκτικότητας της Στοκχόλμης και συν-επικεφαλής συγγραφέας.
Οι παράγοντες
Η υπερπαραγωγή στη βιομηχανία, η οποία έχει οδηγήσει στην καταστροφή των υγροτοπικών ενδιαιτημάτων, έχει προκαλέσει σημαντική περιβαλλοντική ζημία, αλλά και άλλοι «στρεσογόνοι παράγοντες» επηρεάζουν την ποσότητα και την ποιότητα των τροφίμων που προέρχονται από τη θάλασσα.
Σε αυτούς περιλαμβάνονται η άνοδος της στάθμης της θάλασσας και της θερμοκρασίας, η οξίνιση των ωκεανών, οι αλλαγές στις βροχοπτώσεις, καθώς και μη κλιματικοί παράγοντες, όπως η άνθιση των φυκιών και η ρύπανση από υδράργυρο, φυτοφάρμακα ή αντιβιοτικά.
«Η ευπάθεια που προκαλείται από την ανθρωπογενή περιβαλλοντική αλλαγή … θέτει την παραγωγή “γαλάζιων” τροφίμων υπό μεγάλη πίεση» δήλωσε ο Ling Cao, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Xiamen της Κίνας, ο οποίος επίσης συνέγραψε την εργασία.
«Γνωρίζουμε ότι η υδατοκαλλιέργεια και η αλιεία στηρίζουν δισεκατομμύρια ανθρώπους για τα μέσα διαβίωσης και τη διατροφική τους ασφάλεια».
Οι προτεραιότητες
Η Κίνα, η Ιαπωνία, η Ινδία και το Βιετνάμ αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 45% των παγκόσμιων εκφορτώσεων και το 85% της παραγωγής υδατοκαλλιέργειας, με τη μελέτη να αναφέρει ότι η μείωση της ευπάθειάς τους θα πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα.
Τα μικρά νησιωτικά έθνη που εξαρτώνται από τα θαλασσινά είναι επίσης ιδιαίτερα ευάλωτα.
Ο Cao δήλωσε ότι μια συνθήκη του ΟΗΕ για τη βιώσιμη ανάπτυξη στην ανοικτή θάλασσα, που υπογράφηκε τον Μάρτιο, θα μπορούσε να επιτρέψει στους ενδιαφερόμενους φορείς να ενεργούν προς το κοινό συμφέρον όταν πρόκειται για την προστασία των “γαλάζιων” διατροφικών πόρων, αλλά υπάρχουν και άλλοι κίνδυνοι στον ορίζοντα.
Το Ναουρού στον Ειρηνικό Ωκεανό βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των προσπαθειών για εξόρυξη μετάλλων στους πυθμένες των ωκεανών, κάτι που σύμφωνα με τους περιβαλλοντολόγους μπορεί να προκαλέσει τεράστια ζημιά στη θαλάσσια ζωή.
Η Νορβηγία, ένας άλλος μεγάλος παραγωγός θαλασσινών, δέχθηκε επίσης πυρά την περασμένη εβδομάδα αφού ανακοίνωσε ότι θα διαθέσει θαλάσσιες περιοχές για εξόρυξη.
«Η εξόρυξη του πυθμένα των ωκεανών θα έχει αντίκτυπο στον πληθυσμό της άγριας αλιείας», δήλωσε ο Cao. «Πολλοί επιστήμονες καλούν τώρα τις κυβερνήσεις να αξιολογήσουν πού κάνουν εξορύξεις στον ωκεανό, προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν τις επιπτώσεις».
Πηγή: OT.gr
