Η Ηλεία δεν είναι απλώς ένας νομός της Δυτικής Ελλάδας. Είναι η γη που φιλοξενεί την Αρχαία Ολυμπία, το λίκνο των Ολυμπιακών Αγώνων και ...
Η Ηλεία δεν είναι απλώς ένας νομός της Δυτικής Ελλάδας. Είναι η γη που φιλοξενεί την Αρχαία Ολυμπία, το λίκνο των Ολυμπιακών Αγώνων και παγκόσμιο σύμβολο ειρήνης, πολιτισμού και αθλητισμού. Κι όμως, αυτή η γη, τόσο πλούσια σε ιστορία και φυσική ομορφιά, παραμένει καθηλωμένη σε έναν φαύλο κύκλο εγκατάλειψης, αδιαφορίας και κενού πολιτικού λόγου.
Οι πολίτες της Ηλείας παρακολουθούν εδώ και χρόνια μια κακοπαιγμένη παράσταση. Με λόγια που επαναλαμβάνονται σαν χαλασμένο κασετόφωνο, με υποσχέσεις για "ανάπτυξη", "αναβάθμιση" και "επενδύσεις", αλλά χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Ο νομός παραμένει χωρίς πανεπιστημιακές σχολές, χωρίς σοβαρή τουριστική στρατηγική, χωρίς σύγχρονα έργα υποδομών και με ένα σύστημα υγείας που καταρρέει καθημερινά.
Η κατάργηση των πανεπιστημιακών τμημάτων στον Πύργο και την Αμαλιάδα αποτέλεσε το τελειωτικό χτύπημα. Φοιτητές που έδιναν ζωή στις πόλεις εξαφανίστηκαν. Τοπική οικονομία και πολιτιστική δραστηριότητα βούλιαξαν στη σιωπή. Η Ηλεία μετατρέπεται σε τόπο εξόδου των νέων και όχι έλξης της γνώσης.
Την ίδια ώρα, ένας τόπος με ακτογραμμή, εύφορες πεδιάδες, μοναδική φυσική ομορφιά και παγκόσμιου βεληνεκούς αρχαιολογικούς χώρους, παραμένει τουριστικά αόρατος. Ο επισκέπτης έρχεται και φεύγει — γιατί δεν του προσφέρεται τίποτα για να μείνει. Χωρίς τουριστικές επενδύσεις, χωρίς υποδομές, χωρίς σχέδιο. Η Ηλεία δεν προβάλλεται, δεν οργανώνεται, δεν αξιοποιείται.
Το ίδιο σκηνικό και στην υγεία: Νοσοκομεία σε απόγνωση, γιατροί που μετακινούνται σαν πιόνια, εφημερίες που ακυρώνονται, ασθενείς που αναζητούν περίθαλψη στην Πάτρα ή την Αθήνα. Η κατάσταση είναι επικίνδυνη, όχι απλώς οριακή.
Και όμως, η "επικοινωνιακή διαχείριση" καλά κρατεί: ανακοινώσεις, δελτία τύπου, εξαγγελίες για όσα θα γίνουν. Κάποτε. Ίσως.
Σε αντιστάθμισμα όλων αυτών, η περιοχή κατακλύζεται από «πολιτιστικά» γεγονότα: εγκαίνια, ημερίδες, συνέδρια, βραβεύσεις. Πάντα με τις ίδιες φυσιογνωμίες, τα ίδια λόγια, τις ίδιες φωτογραφίες. Η επικοινωνία αντικαθιστά την ουσία.
Οι πολιτικοί – τοπικοί και κεντρικοί – λειτουργούν ως διαχειριστές εικόνας. Αντί για στρατηγική και έργο, προσφέρουν χαμόγελα, χειραψίες και υποσχέσεις με ημερομηνία λήξης.
Η πραγματικότητα όμως δεν αλλάζει με ευχολόγια. Ούτε με επετειακές ομιλίες.
Η Ηλεία χρειάζεται πολιτική βούληση, σχέδιο και πράξεις. Χρειάζεται ανθρώπους που να βλέπουν πέρα από τις φωτογραφίες, πέρα από τις "συναντήσεις εργασίας", πέρα από το πρόσκαιρο πολιτικό όφελος.
Γιατί στο τέλος, εκείνοι που πληρώνουν το τίμημα είναι οι ίδιοι οι πολίτες.
Άλλοι παραμένουν απαθείς, άλλοι παραιτούνται.
Και πολλοί ζουν με τη μόνιμη φράση στο στόμα: «Εδώ δεν αλλάζει τίποτα».
Αν όμως συνεχίσουμε έτσι, το ερώτημα δεν είναι αν θα αλλάξει κάτι. Είναι αν θα μείνει κάτι να αλλάξει.
