Μετά από έναν παρατεταμένο χειμώνα και μια άνοιξη που έμοιαζε περισσότερο με μεταβατικό στάδιο παρά με εποχή, το καλοκαίρι είναι και επί...
Η Ελλάδα, χώρα φτιαγμένη για τα καλοκαίρια της, φοράει ξανά το γνώριμό της πρόσωπο.
Οι παραλίες γεμίζουν, οι ταβέρνες στήνουν τραπέζια έξω, τα νησιά ξυπνούν από τον νυσταγμένο τους λήθαργο. Όμως το φετινό καλοκαίρι δεν είναι απλώς άλλη μία επανάληψη του ίδιου μοτίβου. Είναι και μια ανάσα μετά από κοινωνικές εντάσεις, οικονομικές ανασφάλειες, οικολογικές προειδοποιήσεις.
Οι πυρκαγιές, που κάθε χρόνο δοκιμάζουν την αντοχή της φύσης και της πολιτείας, έχουν ήδη αρχίσει να δείχνουν τα δόντια τους.
Ο τουρισμός ανακάμπτει, αλλά η καθημερινότητα των ντόπιων σε πολλές περιοχές μοιάζει να κινείται σε μια εύθραυστη ισορροπία. Η κλιματική αλλαγή δεν είναι πια θεωρία· είναι το κύμα καύσωνα που καταφθάνει όλο και πιο νωρίς, η θάλασσα που ζεσταίνεται επικίνδυνα, το νερό που λιγοστεύει.
Κι όμως, παρά τις αντιφάσεις, παρά τις ανησυχίες, το καλοκαίρι συνεχίζει να είναι μια υπόσχεση. Μια υπόσχεση ελευθερίας, ξεγνοιασιάς, επανασύνδεσης με τη φύση, με τους ανθρώπους, με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Είναι η στιγμή που, έστω και για λίγο, θυμόμαστε τι σημαίνει να σταματάς, να ανασαίνεις, να ζεις έξω από το βαρύ ημερήσιο πρόγραμμα.
Το καλοκαίρι είναι εδώ. Και μας καλεί να το ζήσουμε με μέτρο, με σεβασμό, με αλήθεια. Όχι σαν μια φτηνή διαφυγή, αλλά σαν μια πολύτιμη υπενθύμιση πως η ζωή είναι και φως, και θάλασσα, και σιωπή κάτω από τα αστέρια.