Η ταινία «Μια μέρα μέσα από τα μάτια μου» δεν είναι μια ακόμη τοπική παραγωγή που ζητά προβολή από υποχρέωση. Είναι μια ταινία που ταξιδ...
Κι όμως, για τον Δήμο Ήλιδας και την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας… πέρα βρέχει.
Όχι γιατί η ταινία δεν αξίζει. Όχι γιατί δεν προβάλλει τον τόπο. Αλλά γιατί ο σκηνοθέτης της, ο Χαράλαμπος Κοντοπανάγος, δεν τυγχάνει της «σωστής» πολιτικής κατεύθυνσης. Δεν ήταν με τους προηγούμενους, ούτε στήριξε τη νυν δημοτική αρχή στις τελευταίες εκλογές. Κι αυτό, απ’ ό,τι φαίνεται, είναι αρκετό για να μπει ένα έργο πολιτισμού στο περιθώριο.
Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο και βαθιά προβληματικό: στον τόπο μας, η τέχνη δεν αξιολογείται με βάση την ποιότητά της ή τη διεθνή της απήχηση, αλλά με βάση το ποιος τη δημιουργεί και τι ψήφισε. Ο πολιτισμός δεν αντιμετωπίζεται ως κοινό κεφάλαιο, αλλά ως εργαλείο πολιτικής επιβράβευσης και αποκλεισμών.
Κι όμως, μέσα από αυτή την ταινία, η Αμαλιάδα και γενικότερα η Ηλεία ταξιδεύουν στα πέρατα του κόσμου. Γίνονται εικόνα, αφήγηση, μνήμη. Προβάλλονται με τρόπο που καμία δαπανηρή καμπάνια «τουριστικής προβολής» δεν μπορεί να πετύχει.
Κι αυτό ακριβώς φαίνεται να ενοχλεί: ότι η προβολή του τόπου γίνεται χωρίς την πολιτική σφραγίδα των τοπικών αρχών.
Όταν οι τοπικοί θεσμοί γυρίζουν την πλάτη σε έργα που τιμούν τον τόπο διεθνώς, δεν τιμωρούν τον δημιουργό. Τιμωρούν την ίδια την περιοχή. Την καταδικάζουν στη μικροπολιτική, στη μιζέρια, στη λογική του «δικού μας και των άλλων».
Ο πολιτισμός, όμως, δεν ανήκει σε δημάρχους, περιφερειάρχες ή παρατάξεις. Ανήκει στην κοινωνία. Και όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, απλώς αποδεικνύει ότι δεν είναι έτοιμος να σταθεί στο ύψος του ρόλου του.
Ακούστε τι είπε ο σκηνοθέτης Χαράλαμπος Κοντοπανάγος στην εκπομπή "Ενδείξεις-Αποδείξεις" του Ionion fm:
