Η ιστορία της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας, του Εργατικού Κινήματος, των πρωτοπόρων συνδικαλιστών, με τις ακατάβλητες προσπάθε...
Η ιστορία της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας, του Εργατικού Κινήματος, των πρωτοπόρων συνδικαλιστών, με τις ακατάβλητες προσπάθειες, τις δίκαιες διεκδικήσεις, τις θυσίες και τους ξεσηκωμούς που κόστισαν ζωές ανθρώπων για ένα καλύτερο αύριο, ταυτίζεται με την ιστορία της νεώτερης Ελλάδας.
Ο θαυμασμός και το δέος μπροστά στα γεγονότα, τις αντιδράσεις και την τόλμη των πρωτεργατών, είναι φυσικό πως θα κατέβαλαν κάθε καλλιτέχνη. Γιατί, με ποιον τρόπο άραγε, θα μπορούσε κανείς να δείξει τους ηρωικούς αγώνες, τις μαρτυρίες εκείνες που από ιστορικά γεγονότα έγιναν θρύλος και καθημερινή μνεία, που ευτυχώς δεν μας επιτρέπει να εφησυχάζουμε....
Με πρωτοβουλία των Εργατικών Κέντρων Θεσσαλονίκης, Αθήνας, Πειραιά και Βόλου, συνήλθε μεταξύ 21 και 28 Οκτωβρίου 1918, κατ' αρχήν στην Αθήνα και εν συνεχεία στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, το πρώτο Πανελλαδικό Εργατικό Συνέδριο που κατέληξε στην ίδρυση της ΓΣΕΕ.
Στο Συνέδριο πήραν μέρος 214 σωματεία που αντιπροσώπευαν 65.000 εργάτες. Πρώτος Γεν. Γραμματέας της ΓΣΕΕ εξελέγη ο Εμμ. Μαχαίρας, πρόεδρος του Ε.Κ. Πειραιά, θερμαστής των ΣΠΑΠ, οπαδός του Ελ. Βενιζέλου.
Στην Ελλάδα το πρώτο τηλεφωνικό κέντερο εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1918. Ανπτύχθηκε αργά. Το 1924 είχε ικανότητα καλύψεως 1500 αριθμών. Η εργασιακή απασχόληση των γυναικών ήταν πάντα ένα ευαίσθητο θέμα στις διεκδικήσεις του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος. Στο 1ο Συνέδριο Γυναικών στην Αθήνα στις 28 Μαρτίου 1921, ζητήθηκε από την κυβέρρνηση η καθιέρωση του 8ώρου ως ανώτατου ορίου εργασίας και η κατάργηση της νυκτερινής εργασίας για τις γυναίκες.
Η ΛΗΞΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ: 19 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 1920
Στην Ελλάδα ο πρώτος αστικός σιδηρόδρομος λειτούργησε το 1869 και ο υπεραστικός το 1883. Οι σιδηροδρομικοί είχαν αρχίσει να οργανώνονται από το 1905. Μετά από 15 χρόνια εκτός από τον αρχικό σύνδεσμο υπήρχαν πολλές οργανώσεις που αντιπροσώπευαν όλα τα δίκτυα. Στις 30 Ιουλίου 1920, στον Πειραιά συνήρθε το ιδρυτικό συνέδριο της Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών.
ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟ ΦΩΤΑΕΡΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Η εργατική τάξη, από οικονομικής άποψης, βρίσκεται σε κακή κατάσταση. Επιπλέον, οι συνθήκες εργασίας εξακολουθούν να είναι καταθλιπτικές. Μερικοί κλάδοι δουλεύουν έως 12 ώρες ημερησίως. Αποφασίζουν να αντεπιτεθούν με τις διεκδικήσεις τους.
Τέλη Δεκεμβρίου 1920 έγινε πανελλαδική απεργία, ακολουθούμενη απ' αυτή των εργατών φωταερίου. Η απεργία έληξε με μερική επιτυχία. Το εργοστάσιο του φωταερίου Αθηνών ιδρύθηκε το 1887 μετά από προνομιακή σύμβαση με γαλλική εταιρία.
1922: Η δύσκολη χρονιά στη Μικρασιατική περιπέτεια. Τα πρώτα μηνύματα της ήττας αρχίζουν να έρχονται. Με τη δικαιολογία ότι η αντιπολιτευτική αρθρογραφία του "Ριζοσπάστη" ευνοεί τον Κεμάλ και υπονομεύει το ηθικό των στρατιωτών στο Μέτωπο, συλλαμβάνονται στις 22 Ιουλίου 1922 ο Διευθυντής του "Ριζοσπάστη" Ι. Πετσόπουλος και στις 5 Ιουλίου οι Ε. Ευαγγέλου, Π. Αγγελής και Ι. Κορδάτος, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας και κλείνονται στις φυλακές Συγγρού.
1924: Α' ΜΙΚΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΩΝ ΚΑΠΝΟΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
Το καπνεργατικό ζήτημα εμφανίστηκε με ένταση το 1919, όταν η υψηλή ανεργία των καπνεργατών τους ώθησε να ζητήσουν την κρατική πρόνοια και την απαγόρευση των εξαγωγών ανεπεξέργαστου καπνού.
Τον Ιούλιο του 1922 ψηφίστηκε ο σχετικός νόμος 2869, αλλά προκάλεσε οξύτατη διαμάχη μεταξύ καπνεργατών και καπνεμπόρων. Το κράτος αποφάσισε να καταργήσει το νόμο και το ΝΔ της 11.7.1925 "Περί επεξεργασίας καπνού και ασφαλίσεως των καπνεργατών", κατάργησε το Ν. 2869, αλλά αντιμετώπισε τον κίνδυνο της ανεργίας των καπνεργατών με την ασφάλισή τους στο "Ταμείο ασφαλίσεως καπνεργατών" που προκάλεσε την αντίδραση των καπνεργατών, εφόσον προβλεπόταν η κράτηση του 4% από τις αποδοχές τους.
Το 1919 η Ελλάδα ήταν η πρώτη παραγωγός χώρα στα Βαλκάνια και η πρώτη στις εξαγωγές καπνών. Ο Γ. Σιάντος [Καρδίτσα 1890-Αθήνα 1997] καπνεργάτης στο επάγγελμα, εκλέχτηκε το 1920 Πρόεδρος των Καπνεργατών Καρδίτσας και το 1922 Γεν. Γραμματέας της Καπνεργατικής Ομοσπονδίας Ελλάδος.
1924: ΕΚΤΑΚΤΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ
Στις 23 Απριλίου 1924, ένα μήνα μετά την εγκαθίδρυση της Α' Δημοκρατίας στην Ελλάδα, η κυβέρνηση του Αλ. Παπαναστασίου εξέδωσε το Ν. Διάταγμα "περί καταχορύσεως του Δημοκρατικού Πολιτεύματος" που προκάλεσε την αντίδραση των κομμάτων. Πρώτη εφαρμογή του νέου Διατάγματος έγινε κατά του ΣΕΚΕ, την Πρωτομαγιά.
Οι αρχές απαγόρευσαν τη συγκέντρωση στην πλατεία Κοτζιά. Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες και με το στρατιωτικό νόμο να ισχύει από τον Αύγουστο του 1923, έγινε ο εορτασμός της εργατικής πρωτομαγιάς που στοίχησε σε Αθήνα και Πειραιά 1 νεκρό εργάτη, τον Παρασκευαίδη, 12 τραυματίες και περισσότερους από 100 συλληφθέντες.
1925: ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟ ΛΙΜΕΝΑ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ
Το 1925 ξεκίνησε με μια ναυτεργατική απεργία, με βασικό αίτημα τις αυξήσεις των μισθών. Η απεργία έληξε στις 22 Ιανουαρίου αφού οι ναυτεργάτες πήραν ορισμένες αυξήσεις.
1926: ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΥ
Το 1926 μαζί με τα πολιτικά προβλήματα που προκλήθηκαν από τη δικτατορία του Πάγκαλου, προέκυψε και ένα σοβαρό φοιτητικό πρόβλημα: ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Σ. Μενάρδος έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για το μέγεθος της αμάθειας που βασιλεύει στην εκπαίδευση λόγω του μεγάλου αριθμού προνομιούχων φοιτητών που εισέρχονταν στο Πανεπιστήμιο με διάφορα μέσα. Οι φοιτητές ξεχύθηκαν στους δρόμους διεκδικώντας παιδεία για όλους και όχι για τους προνομιούχους του κράτους.
1927: ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟ ΑΜΑΞΟΣΤΑΣΙΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ
Ο υπουργός Συγκοινωνιών Ι. Μεταξάς υπέγραψε με την Αγγλική εταιρεία Πάουερ μια σύμβαση, με την οποία παρέδινε το αποκλειστικό δικαίωμα της ηλεκτρικής εκμετάλλευσης της περιοχής Αθηνών-Πειραιώς, αλλά συγχρόνως και τη συγκοινωνιακή εκμετάλλευση με τραμ και λεωφορεία. Στις 10 Ιανουαρίου 1927 κυρήσσεται από τους εργαζόμενους στα συγκοινωνιακά μέσα 24ωρη απεργία με αίτημα την ακύρωση της σύμβασης.
1927: ΑΠΕΡΓΙΑ ΟΔΗΓΩΝ-ΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΩΝ
Η σύμβαση με την Πάουερ έθιγε όλους όσους ασχολούνταν με τα αυτοκίνητα. Ετσι, όταν ξεκίνησε η συζήτησή της στη Βουλή, στις 31 Ιανουαρίου 1927, ιδιοκτήτες λεωφορείων, οδηγοί, εισπράκτορες, βενζινάδες, πωλητές ανταλλακτικών, συνεργεία, ταξί, αφεντικά και εργάτες διαδηλώνουν στο Σύνταγμα με βασικό σύνθημα "Θέλομεν να ζήσωμεν εργαζόμενοι". Η απεργία κηρύχθηκε διαρκείας.
Λύθηκε στις 13 Φεβρουαρίου ύστερα από διαβεβαιώσεις του Πρωθυπουργού Α. Ζαίμη ότι θα επιδιωχθούν τροποποιήσεις στη σύμβαση που θα κατοχυρώνουν τα συμφέροντα των αυτοκινητιστών.
1927: ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΜΟΣΧΑΤΟ
Από τα μέσα του 1927 με την εργατική τάξη σε αδυναμία, η κυβέρνηση εντείνει την αντισυνδικαλιστική της δράση. Στις 4 Οκτωβρίου η αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή ενέκρινε σχέδιο νομοθετικού διατάγματος με το οποίο διώκονται οι συνδικαλιστές σιδηροδρομικοί, φωταερίου κ.α. Στις 6 Οκτωβρίου αποφασίζεται η δημιουργία "Διευθύνσεως Γενικής Ασφαλείας του Κράτους" για την καταπολέμση των σοσιαλιστικών ιδεών και του συνδικαλισμού.
1926: ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΒΕΡΩΦ
Το 1926 είναι η χρονιά των μεγαλύτερων διώξεων της παγκαλικής δικτατορίας. Γίνονται πολλές συλλήψεις κομμουνιστών και καθενός που αντιτίθεται στο καθεστώς του Πάγκαλου. Τον Ιανουάριο του 1926 το ΚΚΕ τέθηκε για πρώτη φορά επίσημα στυην παρανομία. Στις 21 Αυγούστου 1926 ο στρατηγός Κονδύλης έριξε την κυβέρνηση Πάγκαλου και αμέσως έδωσε διαταγή να απελευθερωθούν όλοι οι εξόριστοι.
1927: ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Το 1927 είναι μια δύσκολη χρονιά για τους εργατικούς αγώνες. Με πρόσχημα την κακή οικονομική κατάσταση, η κυβέρνηση παίρνει περιοριστικά μέτρα, τόσο οικονομικά όσο και συνδικαλιστικά. Οι υπάλληλοι διαμαρτύρονται. Στο συνέδριό τους που γίνεται από 25 έως 27 Ιουλίου διεκδικούν ως κυριότερα αιτήματα την κατοχύρωση του 13ου μισθού, το 50% του μισθού για το Πάσχα και τη δημιουργία ενιαίου ταμείου ασφαλίσεων από το κράτος.
1930: ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
Η Εργατική Πρωτομαγιά του 1930 γιορτάσθηκε από το Ε.Κ. Πειραιά και την ΓΣΕΕ στον Αγιο Γεώργιο Κερατσινίου, λόγω της άρνησης της αστυνομίας να δώσει άδεια στα αριστερά σωματεία να συγκεντρωθούν στην Αθήνα. Στη συγκέντρωση μίλησε ο πρόεδρος του ΕΚ Μουντζουρίδης και ο Γραμματέας της ΓΣΕΕ Αρ. Δημητράτος.
1936: 10 ΜΑΙΟΥ - ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΦΟΝΕΥΘΕΝΤΟΣ Τ. ΤΟΥΣΗ
Από τις 29 Απριλίου 1936 με προτροπή της Καπνεργατικής Ομοσπονδίας, ξεκίνησαν στην Θεσσαλονίκη απεργίες που σύντομα επεκτάθηκαν σε όλους τους χώρους. Η αστυνομία επεμβαίνει δυναμικά. Αποκορύφωμα των γεγονότων της Θεσσαλονίκης είναι η 9η Μαίου. 50.000 απεργοί διαδηλώνουν ενάντια στην αστυνομική βαρβαρότητα που εκδηλώθηκε τις προηγούμενες ημέρες, με 30 νεκρούς και 70 τραυματίες.
Στην Εγνατία βρίσκονταν τα γραφεία των αυτοκινητιστών όπου περίμεναν πολλοί οδηγοί και εισπράκτορες. Εκείνη τη στιγμή περνάει ένα αυτοκίνητο της χωροφυλακής γεμάτο συλληφθέντες. Οι αυτοκινητιστές το σταματάνε και απελευθερώνουν τους κρατούμενους. Τότε οι χωροφύλακες βαράνε στο ψαχνό με τα ντουφέκια τους και σκοτώνουν τον οδηγό Τάσο Τούση.
Οι διαδηλωτές εξαγριώθηκαν. Πήραν το πτώμα και το τοποθέτησαν πάνω σε μια πόρτα. Εκεί στο δρόμο τον βρήκε η μάνα του και τον έκλαψε. Αυτή η τραγική σκηνή ενέπνευσε τον "Επιτάφιο" του Γ. Ρίτσου που αργότερα μελοποίησε ο Μ. Θεοδωράκης.
Ο Τ. Τούσης έμεινε σύμβολο των εργατικών αγώνων.
1936: ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΑ ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΤΙΤΑΝ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ-ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΣΙΜΕΝΤΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ
Η απεργία στο εργοστάσιο ΤΙΤΑΝ εντάσσεται στο κλίμα των απεργιακών κινητοποιήσεων του Μαίου 1936. Στην Ελευσίνα απεργούν επίσης το εργοστάσιο ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΑ και οι φορτοεκφορτωτές.
1936: ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΑ ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΤΙΤΑΝ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ
1936: ΛΙΓΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ
Στις 26 Ιουλίου 1936 μετά από κοινή σύσκεψη του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, της ΓΣΕΕ, των ΕΝΩΤΙΚΩΝ και των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ συνδικάτων, ανακοινώθηκε πως πραγματοποιήθηκε η ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος. Στις 28 Ιουλίου 1926 όλοι μαζί αποφασίζουν 24ωρη πανεργατική απεργία στην Αθήνα και στον Πειραιά σαν πρώτο βήμα διαμαρτυρίας κατά της αντεργατικής επίθεσης ης κυβέρνησης.
Η απεργία ορίζεται για την 5η Αυγούστου 1936. Ο Ι. Μεταξάς εκμεταλλεύτηκε αυτή την απόφαση, τη χρησιμοποίησε ως πρόσχημα κομμουνιστικού κινδύνου και στις 4 Αυγούστου ζήτησε από τον Γεώργιο να υπογράψει τα διατάγματα αναστολής των άρθρων του Συντάγματος. Η δικτατορία είναι πια γεγονός. Αναστέλλεται η δραστηριότητα των πολιτικών κομμάτων και πολλοί δημοκράτες στέλνονται στην εξορία.
1937: ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΒΕΡΩΦ
Υπολογίζεται πως κατά τη διάρκεια της δικτατορίας Μεταξά συνελήφθησαν περισσότεροι από 80.000 πολίτες με διάφορα προσχήματα. Το 1937 προκλήθηκε η σοβαρότερη αντιδικτατορική εκδήλωση της περιόδου 1936-1940, από τους φοιτητές όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να συγκεντρωθούν για τις εορταστικές εκδηλώσεις της εκατονταετηρίδας του Πανεπιστημίου.
1940: ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ
Η συμμετοχή των γυναικών στην εποποιία του '40 ήταν από τους παράγοντες εκείνους που συνέβαλαν στο θετικό αποτέλεσμα της μάχης της Πίνδου. Οι γυναίκες αναλάμβαναν να μεταφέρουν στα χέρια, στους ώμους και στα κεφάλια τους το πολύτιμο υλικό, πολεμοφόδια και άλλα, που είχε ανάγκη ο Ελληνικός στρατός και που οι κακοτράχηλοι δρόμοι της Πίνδου δεν επέτρεπαν να το μεταφέρουν τα αυτοκίνητα.
Γράφει γ' αυτές τις γυναίκες ο Αγγελος Τερζάκης: "Μάνα, γυναίκα, αδελφή, θυγατέρα, παραστάθηκε σ' όλο το μάκρος του Αγώνα τον άντρα, τον πολεμιστή, αφοσιωμένη, αλύγιστη, αποφασισμένη, ολόρθη εικόνα του χρέους και της τιμής. Τι ερχόταν να κάνουν οι στρατιώτες του Μουσολίνι σε μια χώρα έτσι αμάλαγη και πικρή".
1943: ΟΡΕΙΝΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ
Με την έκρηξη του ελληνο-ιταλικού πολέμου, η Διεύθυνση Υγειονομικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Στρατιωτικών σε συνεργασία με τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό έστειλε στην "πρώτη γραμμή" κινητά χειρουργεία Μετώπου που προσέφεραν αποτελεσματική βοήθεια στην κάλυψη των υγειονομικών αναγκών των μαχόμενων στρατιωτών. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, σε όλα τα μέτωπα του πολέμου προσέφεραν τις υπηρεσίες τους 2.836 αδελφές νοσοκόμες του ΕΕΣ
ΜΗΤΣΟΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑΣ
Ο Μήτσος Παπαρήγας γεννήθηκε στο Βόλο το 1896 και δολοφονήθηκε το 1949. Ανήκει στην γενιά των πρωτοπόρων του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα. Το 1926 εκλέχθηκε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και το 1928 μέλος του Πολιτικού Γραφείου του. Παράλληλα εργαζόταν για την ανάδειξη του συνδικαλιστικού κινήματος.
Σιδεράς στο επάγγελμα, αναδείχθηκε το 1927 Γραμματέας του Πανεργατικού Κέντρου του Βόλου, το 1945 Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου του Βόλου και το 1946 Γεν. Γραμματέας της ΓΣΕΕ. Συνελήφθη το 1948 και δολοφονήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1949.
1946: ΡΗΤΟΡΑΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ
Η Πρωτομαγιά του 1946 γιορτάσθηκε από χιλιάδες εργάτες στο γήπεδο του Παναθηναικού παρά τον κατατρεγμό που είχαν υποστεί οι αγωνιστές του εργατικού κινήματος. Το ενθουσιασμένο πλήθος κάτω από τη δυνατή βροχή τραγουδούσε "Το τραγούδι της Δουλειάς" και φώναζε συνθήματα για το "Μεροκάματο" και την "Ενότητα της εργατικής τάξης".
Το 1946 Γενικός Γραμματέας της ΓΣΕΕ ήταν ο Κ. Θεός. Ο Κ. Θεός [Βόλος 1969-Βουκουρέστι 1958] ηγετικό στέλερχος του ΚΚΕ, ήταν στο επάγγελμα καπνεργάτης.
1948: ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ
Το 1946 ήταν η τελευταία χρονιά που γιορτάσθηκε ελεύθερα η Πρωτομαγιά με μεγάλες συγκεντρώσεις. Μετά ξεκίνησε ο Εμφύλιος και τα κατασταλτικά μέτρα. Οσοι τολμούσαν να γιορτάσουν αυτή την επέτειο της εργατικής πάλης, το έκαναν για να αποτίσουν φόρο τιμής στους νεκρούς και για να διατηρήσουν υψηλά το αγωνιστικό φρόνημα.
1949: ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΒΑΛΑ
Η Καβάλα λόγω του καπνεργατικού ζητήματος είχε αναπτύξει από νωρίς έντονη εργατική κίνηση και συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες. Το 1950 απασχολούσε περίπου 12.000 καπνεργάτες. Μαζί με την Δράμα αποτελούσαν για πολλά χρόνια τις ακροπόλεις του συνδικαλιστικού κινήματος.
1950: ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ
Το 1950 ισχύουν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι και διατάξεις όπως η απαγόρευση κυκλοφορίας σωματειακών ανακοινώσεων, χωρίς προηγούμενη έγκριση του αρμόδιου αστυυνομικού τμήματος, η απαγόρευση ανοικτών συγκεντρώσεων, η απαγόρευση των απεργιών και γενικά ήταν η αστυνόμευση κάθε είδους εκδήλωσης των εργαζομένων. Το γνωστό μετεμφυλιακό κράτος.
1950: ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Η αντιπληθωριστική πολιτική που ακολουθούσε η ελληνική κυβέρνηση, είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του ρυθμού της οικονομικής ανάπτυξης και της συμπίεσης των αποδοχών των εργαζομένων. Από την άλλη η ανυπαρξία πραγματικά ελεύθερου συνδικαλισμού εξουδετέρωσε τις διαπραγματευτικές ικανότητες των εργατών. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1950 έγινε στην Αθήνα το 10ο Πανεργατικό Συνέδριο, αλλά επικράτησε η ομάδα Μακρή που ελεγχόταν από τον κρατικό μηχανισμό.
