Σε μια εποχή που όλα έχουν ισοπεδωθεί -ή τουλάχιστον θέλουν να τα ισοπεδώσουν- κάποιοι επιμένουν ακόμα... Είναι αυτοί που αποκαλούνται...
Σε μια εποχή που όλα έχουν ισοπεδωθεί -ή τουλάχιστον θέλουν να τα ισοπεδώσουν- κάποιοι επιμένουν ακόμα...
Είναι αυτοί που αποκαλούνται "φασίστες" [δεν μιλάω για χρυσαυγίτες], "εθνικιστές" ή όποιον άλλον χαρακτηρισμό τους αποδίδουν. Είναι όμως αυτοί που επιμένουν να θυμίζουν την ιστορία μας -μια ιστορία που κάποιοι μας οδηγούν να την ξεχάσουμε. Ίσως γιατί έτσι τους βολεύει.
Αναφέρομαι στην εκδήλωση με αφορμή τα 144 χρόνια από τον θάνατο του Παύλου Μελά, [διαβάστε εδώ...]
Πριν πολλά χρόνια, όταν ήμουν μαθητής, θυμάμαι ότι οι δάσκαλοί μας, μας πήγαιναν να δούμε διάφορες ιστορικές ταινίες. Μία από αυτές ήταν για την ζωή και τον θάνατο του Μακεδονομάχου, Παύλου Μελά. Οι εικόνες που έχω στο μυαλό μου, σήμερα, είναι διάσπαρτες, λίγο θολές.
Όμως, αυτό θέλω να τονίσω, είναι ότι εκείνα τα χρόνια μας πήγαιναν σε ταινίες, μας μίλαγαν και μας μάθαιναν την ιστορία μας...
Και σήμερα, εν έτη 2018, τα παιδιά μας δεν γνωρίζουν ποιος είναι ο Μάρκος Μπότσαρης, δεν γνωρίζουν το έπος του '40, δεν ξέρουν τι έγινε στο Πολυτεχνείο.
Προσωπικά, μόνο μπράβο θέλω να πω στους διοργανωτές της εκδήλωσης επετείου του θανάτου του Παύλου Μελά.
Και κάτι σημαντικό: Εάν την ένδοξη ελληνική ιστορία κάποιοι αποκαλούν, αυτούς που προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανές τις μνήμες, "φασίστες" ή "εθνικιστές"... τότε χαίρομαι που κάποιοι από αυτούς είναι φίλοι μου.
Και χαίρομαι να προβάλλονται αυτού του είδους οι εκδηλώσεις εμπιστεύονται το newsgf.net, για να τις προβάλλει!
