Του Μισέλ Αμπού-Χάντμπα * Η Ελληνική Δημοκρατία πάσχει από το σύνδρομο των πρόωρων εκλογών. Κυβερνήσεις οριακής πλειοψηφίας. Κυβερνήσ...
Του Μισέλ Αμπού-Χάντμπα *
Η Ελληνική Δημοκρατία πάσχει από το σύνδρομο των πρόωρων εκλογών. Κυβερνήσεις οριακής πλειοψηφίας. Κυβερνήσεις προσωπικών συμμαχιών. Κυβερνήσεις που πρέπει να «πέσουν», ακόμη με την χρήση του Συντάγματος – πόσο παράδοξο -, όταν η αντιπολίτευση γνωρίζοντας πως θα είναι νικήτρια των εκλογών απειλεί πως δεν θα ψηφίσει τον επόμενο «Πρόεδρο της Δημοκρατίας».
Τι συμβαίνει σήμερα λοιπόν; Έχουμε ένα τοξικό πολιτικό περιβάλλον. Ένα πολιτικό σύστημα μιντιακών συμφερόντων. Φερέφωνων. Δυο κανάλια ο ένας, δυο ο άλλος, τρία έντυπα μέσα ο ένας τρία ο άλλος. Ναι ανέκαθεν υπήρχαν αυτά στο πολιτικό μας σύστημα. Αλλά σήμερα ζούμε σε μια συγκυρία κρίσιμη.
Η οικονομία σε καμία περίπτωση δεν περπατά με ασφάλεια. Τα εθνικά θέματα δημιουργούν έναν μεγάλο κοινωνικό διχασμό. Τα άκρα ενισχύονται και ο δικομματισμός που έχει διαμορφωθεί ζει και βασιλεύει. Κάποτε έπεσε μια Κυβέρνηση για το Σκοπιανό και 25 χρόνια μετά ίσως «πέσει» μια άλλη πάλι για το ίδιο ζήτημα. Τακτική. Πόκερ. Σκληρή γλώσσα. Ποινικές δικογραφίες. Απειλές για προφυλακίσεις πολιτικών προσώπων. Προφυλακίσεις πολιτικών προσώπων.
Ένας Πρωθυπουργός που δεν μπορεί να πει όχι στον συγκυβερνήτη του και χιλιάδες συνταξιούχοι να μετράνε τις μέρες βασανιστικά μέχρι το άκουσμα – αν βέβαια ακουστεί – της μη περικοπής των συντάξεων. Μια χώρα που ζει σε ένα ανώμαλο πολιτικό περιβάλλον και βρίσκεται σε μια μακρά προεκλογική περίοδο. Εθνικές Εκλογές. Ευρωεκλογές. Περιφερειακές Εκλογές και Δημοτικές Εκλογές. Όλες οι μάχες αυτές σε λίγους μήνες. Και το περιβάλλον τοξικό.
Ο πολιτικός λόγος φθηνός, άλλοτε πεζοδρομίου. Και οι πρόσφυγες στοιβαγμένοι σε απάνθρωπες συνθήκες και τα κονδύλια εκατομμυρίων να ζαλίζουν αλλά και να αγνοούνται. Βγήκαμε από τα Μνημόνια τελικά; Δεν ξέρω, αλλά δεν έχει φανεί κάτι τέτοιο. Έρχονται οι επόμενοι σωτήρες; Δεν ξέρω, αλλά δεν έχω πειστεί για κάτι τέτοιο. Για αυτό που είμαι σίγουρος είναι για την σκληρή προεκλογική περίοδο που έρχεται, με πόλωση.
Και αυτή η πόλωση θα βοηθήσει μεν το νέο δικομματισμό, αλλά η αποχή των ψηφοφόρων, ίσως καταγράψει ρεκόρ. Κάθε μέρα ο πολιτικός λόγος προκαλεί απέχθεια, διχασμό. Με δυο λόγια, μια πλήρης απογοήτευση από όλα τα μέτωπα. Άλλοι νομίζουν ότι θα πάρουν αυτοδυναμία, άλλοι προσπαθούν να μαζέψουν την διαφορά γιατί έχουν επενδύσει στις μεθεπόμενες εκλογές που θα διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Μήπως από τα παραπάνω καταλάβατε αν κάπου έχει υπολογίσει κανείς με ειλικρίνεια τον άνεργο, τον συνταξιούχο, τον φοιτητή, τον ελεύθερο επαγγελματία ή τον εργαζόμενο; Εγώ προσωπικά όχι. Πάμε να ζήσουμε σε ένα τοξικότατο περιβάλλον μια προεκλογική περίοδο για την επιβίωση των κομμάτων και την ανακατάληψη της εξουσίας, αλλά όχι για το συμφέρον του λαού.
Και εδώ θα είμαστε λίγους μήνες μετά τις εθνικές εκλογές όπου θα βρισκόμαστε εκ νέου σε προεκλογική περίοδο για νέες εθνικές εκλογές.
ΥΓ: Στο πόκερ αυτό υπάρχουν δυο μπλόφες - καυτές πατάτες. Η περικοπή των συντάξεων και η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Και τα δυο αυτά ζητήματα εκτιμώ ότι θα πέσουν στα χέρια της επόμενης Κυβέρνησης με ότι αυτό συνεπάγεται.
*Ο Μισέλ Αμπού-Χάντμπα είναι δικηγόρος
