Άνθρωποι μονάχοι… – Σε ρόλο εθελοντή οι γείτονες… Γράφει ο Νίκος Λώλος Είναι φορές που είναι πολύ δύσκολο να αποτυπώσεις σε μία λ...
Άνθρωποι μονάχοι… – Σε ρόλο εθελοντή οι γείτονες…
Γράφει ο Νίκος Λώλος
Είναι φορές που είναι πολύ δύσκολο να αποτυπώσεις σε μία λευκή κόλλα χαρτί όλα όσα βίωσες…όλα όσα ένιωσες, την θλίψη, την αδικία, τον ανθρώπινο πόνο. Και αλήθεια πώς να γράψεις για δύο μάτια που σε κοιτούσαν… Που σε ρωτούσαν με τον τρόπο τους και δεν μπορούσες να τους απαντήσεις. Να τους πεις αλήθεια τι; Κουράγιο…υπομονή…έχει ο θεός… Πολλές φορές δεν έχει ούτε ο θεός αλλά ούτε και ο άνθρωπος, αφού η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν περιπτώσεις που και οι δύο σε έχουν ξεχάσει. Ή θέλουν να σε ξεχάσουν. Αλήθεια πώς να γράψεις για τις συνθήκες που ζεί ένας άνθρωπος, ένας άνθρωπος στην θέση του οποίου θα μπορούσες να είσαι και εσύ.
ΖΕΙ ΠΟΝΩΝΤΑΣ ΣΕ ΨΥΧΗ ΣΕ ΣΩΜΑ
Κάτω από άθλιες συνθήκες χωρίς την αναγκαία για την κατάσταση της φροντίδα, ζεί σε χωριό του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας η 62χρονη Τριανταφυλιά Κ. (τα πλήρης στοιχεία βρίσκονται στην διάθεση της εφημερίδας), καθηλωμένη σε ένα κρεβάτι και σε ένα σπίτι στο οποίο δεν τηρούνται, όπως άλλωστε φαίνονται και στις φωτογραφίες, ούτε οι βασικές συνθήκες υγιεινής. Ένα σπίτι άδειο…όπως άδεια είναι και η ζωή της….
Ζεί κοιτώντας το ταβάνι, κλαίγοντας τις περισσότερες ώρες και φωνάζοντας για λίγη προσοχή…σε όποιον βλέπει να περνά έξω από την μονίμως ανοικτή πόρτα του σπιτιού. Αυτά άλλωστε μας ανέφεραν οι γείτονες και οι κάτοικοι του χωριού, οι οποίοι από την πλευρά τους προσπαθούν να βοηθήσουν την Φιλιώ, όπως την φωνάζουν. «Πολλές φορές την ακούμε να κλαίει και να φωνάζει. Υποφέρει από τους πόνους. Κάποιοι συγγενείς της έρχονται φέρνοντας της φαγητό και βοηθώντας την. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Η γυναίκα αυτή πρέπει να μεταφερθεί σε κάποιο ίδρυμα, να την βοηθήσουν, να έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και κυρίως να ζήσει κάτω από ανθρώπινες συνθήκες»
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ…
Η περιπέτεια της 62χρονης Φιλιώς ξεκίνησε τον περασμένο χειμώνα, όταν στην προσπάθεια της να ανάψει μία λάμπα πετρελαίου για να φωτίσει το σπίτι-δωμάτιο που μένει, έπαθε σημαντικά εγκαύματα στο κορμί της. Εκείνη την περίοδο στο σπίτι της είχε κοπεί το ηλεκτρικό ρεύμα το οποίο επανασυνδέθηκε μετά από ενέργειες της πρώην Δημοτικής Αρχής του Δήμου Ολυμπίας. Από τότε βρίσκεται καθηλωμένη σε ένα κρεβάτι, μην μπορώντας να περπατήσει και να εξασφαλίσει από μόνης της τα αναγκαία. Λίγη καθαριότητα και το κυριότερο όπως και η ίδια μας είπε «λίγη κουβέντα θέλω, έναν άνθρωπο να μιλήσω».
Κατά την συνάντηση μας μαζί της δύο πράγματα μας ζήτησε. Αρχικά αν μπορούμε να την βοηθήσουμε να μεταφερθεί σε κάποιο ίδρυμα για να έχει συντροφιά. Και το δεύτερο αν μπορούμε να της συνδέσουμε το κινητό τηλέφωνο. «Κουράστηκα να είμαι μόνη θέλω έναν άνθρωπο να μιλήσω…να πω με κάποιον δύο κουβέντες»
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ
Μετά την επίσκεψη μας στο σπίτι της Φιλώς, στο οποίο πήγαμε μετά από προτροπή κατοίκων του χωριού, οι οποίοι θέλουν να την βοηθήσουν, δεχτήκαμε ένα τηλεφώνημα από συγγενή της , η οποία λίγο πολύ μας είπε ότι δεν πρέπει να δώσουμε δημοσιότητα στην περιπέτεια που περνάει. Μάλιστα μας απείλησε ότι θα κινηθεί δικαστικά αν δημοσιεύσουμε το θέμα στην εφημερίδας μας. «Επειδή εμείς θέλουμε τα βράδια να κοιμόμαστε με καθαρή συνείδηση αποφασίσαμε να δώσουμε δημοσιότητα στο συγκεκριμένο θέμα με ένα και μόνο σκοπό.
Μήπως καταφέρουμε να ευαισθητοποιήσουμε τους αρμόδιους φορείς και σε αυτή την γυναίκα προσφερθούν καλύτερες συνθήκες ζωής. Εμείς αυτό μπορούμε να προσφέρουμε και αποφασίσαμε να το κάνουμε με οποιοδήποτε για εμάς κόστος. Και για τον ίσως πιο σημαντικό λόγο…επειδή το υποσχεθήκαμε στην Φιλιώ»
