Ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου! Ο Κολοσσός υπήρξε ένα γιγάντιο άγαλμα στημένο στο λιμάνι της Ρόδου Παιδί του πολέμου κα...
Ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου! Ο Κολοσσός υπήρξε ένα γιγάντιο άγαλμα στημένο στο λιμάνι της Ρόδου
Παιδί του πολέμου και της ειρήνης, ο ορείχαλκος Κολοσσός της Ρόδου είχε τη μορφή του θεού Απόλλωνα, προστάτη του νισιού. Με το ύψος του στα 31-32 μέτρα, ο Κολοσσός που ήταν το μεγαλύτερο ελεύθερα ιστάμενο άγαλμα της αρχαιότητας, άγγιξε τα όρια της ανθρώπινης δημιουργίας. Ήταν ένα θαύμα της τέχνης και της τεχνολογίας, που αψηφούσε τους νόμους της φύσης. Το άγαλμα άστραφτε σαν τον ήλιο κι έλαμπε από μακριά σαν φάρος.
Η μοίρα του ήταν να ζήσει για πολύ λίγο. Μόλις 55 χρόνια έμεινε στο βάθρο του και μετά γκρεμίστηκε από σεισμό το 225 π.Χ. Όμως, η ιστορία του Κολοσσού, που τόλμησε να κατεβάσει τη λάμψη του ήλιου πάνω στη γη, χαράχθηκε ανεξίτηλο στη μνήμη των ανθρώπων.
Γεννήθηκε κάτω από τις ιδιαίτερες περιστάσεις της πολιορκίας της Ρόδου. Κατασκευάστηκε από το μέταλλο της Ελέπολης, της γνωστής φοβερής εννιαόροφης μηχανής που έσυραν 3.400 στρατιώτες και από τα έσοδα από την εκποίηση των λοιπών πολεμικών μηχανών που άφησε πίσω του ο Δημήτριος ο Πολιορκητής το 304 π,Χ.
Διάσημος από τις επιτυχίες του στις πολιορκίες πόλεων, ο Δημήτριος επιδόθηκε σε μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια -από στεριά και θάλασσα- να καταλάβει την ισχυρή ευνομούμενη πόλη της Ρόδου της πόλης-κράτους που κληροδότησε στον κόσμο τις πρώτες αρχές του διεθνούς Ναυτικού Δικαίου.
Σχεδόν ένα χρόνο διήρκεσε η πολιορκία των Ροδίων, που αντιστάθηκαν με καλή οργάνωση και ηρωισμό στις αλλεπάλληλες επιθέσεις και τις πολεμικές μηχανές που επινοούσε ο ίδιος ο Δημήτριος. Ακόμα και οι δούλοι πολέμησαν με αντάλλαγμα την απελευθέρωσή τους. Ο Πολιορκητής, με εντολή του πατέρα του και διαδόχου του Μ. Αλεξάνδρου, Αντιγόνου, έκλεισε τιμητική για τους Ροδίους συνθήκη ειρήνης κι έστρεψε τους πολεμικούς του στόχους προς την κυρίως Ελλάδα που βρισκόταν σε αναβρασμό.
Οι εύποροι Ρόδιοι, για τους οποίους οι αρχαίοι έλεγαν "δέκα Ρόδιοι, δέκα νήες", αποφάσισαν να αφιερώσουν στον προστάτη θεό του νησιού ένα ευχαριστήριο ανάθημα από τα λάφυρα του πολέμου που θα διαιώνιζε τη μνήμη της νικηφόρας αντίστασής τους. Αυτό ήταν ο Κολοσσός.
Η Ρόδος διατηρούσε πλούσια καλλιτεχνική παράδοση. Όταν μερικούς αιώνες αργότερα αλώθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της από τον Κάσσιο [43-42 π,Χ,] καταμετρήθηκαν 3.000 αγάλματα. Πολλά από αυτά και τα πιο διάσημα ανάμεσά τους, το Σύμπλεγμα του Λαοκόοντος, μεταφέρθηκαν στη Ρώμη. Η κραταιά πόλη είχε 100 κολοσσούς. Όμως ο Κολοσσός της Ρόδου ήταν ο μεγαλύτερος.
Το έργο ανατέθηκε σε έναν Ρόδιο καλλιτέχνη, τον γλύπτη Χάρη από την Λίνδο, μαθητή του Λυσίππου. Η κατασκευή του, που στοίχισε το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 300 ταλάντων, διήρκεσε 12 χρόνια. Από το 292 ως το 280 π.Χ.
Για τη μορφή του αγάλματος ελάχιστες αναφορές υπάρχουν. Το κεφάλι του, με Βοστρυχωτά μαλλιά και μισάνοιχτα χείλη, στεφανωμένο από φωτοστέφανο με επτά ακτίνες του Ηλίου, θεωρείται ότι απεικονίζεται στα ασημένια ροδιακά νομίσματα, Ήταν το έμβλημα της πόλης. Για να σταθεί όρθιο το άγαλμα, ο Λίνδος Χάρης λέγεται ότι γέμισε τα πόδια με βράχια, ενώ η κατασκευή του έγινε επί τόπου με χυτήρα μετάλλου που ετοίμαζαν τα χυτά μέλη επί κεκλιμένων επιπέδων από μπάζα και τα προσάρμοσαν στον σιδερένιο σκελετό.
Παραμένει άγνωστη η ακριβής τοποθεσία που ήταν στημένο. Αντίθετα με τη μεσαιωνική παράδοση που θέλει τον Κολοσσό στην είσοδο του μεγάλου πολεμικού λιμανιού, με τα σκέλη ανοικτ΄'α σαν γιγάντια πύλη ώστε να διέρχονται από κάτω τα πλοία, υπάρχουν τρεις εκδοχές: Η μία από αυτές αναφέρει ότι το άγαλμα βρισκόταν στην άκρη του λιμανιού. Θεωρείται πιο πιθανό να βρισκόταν κοντά στο ιερό του Απόλλωνα-Ηλίου, σε ένα ψηλό σημείο κοντά στη θέση όπου σήμερα υψώνεται το μεσαιωνικό παλάτι των Ιπποτών ή σε κάποιο κατοικημένο σημείο. Επίσης, υπάρχει η πληροφορία πως όταν έπεσε γκρέμισε αρκετά σπίτια,
Μύθος θεωρείται και η παράδοση ότι στο εσωτερικό του υπήρχε σπειροειδής σκάλα που οδηγούσε σε κάτοπτρο στο μέρος του τραχήλου απ' όπου κάποιος μπορούσε να δει την Συρία, Το βέβαιο είναι ότι ο Κολοσσός έσπασε από το ύψος της κνήμης και κατέρρευσε από σεισμό που κατέστρεψε τη πόλη το 225 π,Χ,, κατά την επικρατέστερη άποψη,
Ο Πτολεμαίος, σύμμαχος των Ροδίων, προσφέρθηκε να δώσει 300 τάλαντα για την αναστήλωσή του, αλλά το έργο ματαιώθηκε λόγω ενός χρησμού.
