Η θάλασσα ποτίζει τους θρύλους, τους μύθους, την ιστορία και τον πολιτισμό μας. Λίγο κάτω από το γαλάζιο της, εκεί που οι ακτίνες του ήλ...
Η θάλασσα ποτίζει τους θρύλους, τους μύθους, την ιστορία και τον πολιτισμό μας. Λίγο κάτω από το γαλάζιο της, εκεί που οι ακτίνες του ήλιου σβήνουν αργά σε ένα σιωπηλό ημίφως, ζει και αναπτύσσεται στους δικούς της ρυθμούς ένας κόσμος μαγευτικός και μυστηριακός.
Η γοητεία και το δέος που γεννούσε η απεραντοσύνη του βυθού οδήγησαν από νωρίς τους Έλληνες να γνωρίσουν και να εξερευνήσουν τη θάλασσά τους δημιουργώντας το θαλάσσιο ρυθμό απεικονίζοντας τρεισήμισι χιλιετίες πριν τους θαλάσσιους οργανισμούς στα αγγεία τους.
Ο Αριστοτέλης στα βιολογικά του συγγράμματα αναφέρεται με εξαιρετικές λεπτομέρειες -οι οποίες υιοθετήθηκαν από τη σύγχρονη επιστήμη- στη διατροφή, την αναπαραγωγή και την ανατομία των ψαριών, των θαλάσσιων θηλαστικών, των καρκινοειδών, των κεφαλοπόδων. Είναι εντυπωσιακό να σκεφτεί κανείς ότι ο Σταγειρίτης φιλόσοφος μελετούσε τις φάλαινες και τους φυσητήρες, ενώ οι περισσότεροι από εμάς ακόμη και σήμερα αγνοούμε την ύπαρξή τους στις ελληνικές θάλασσες.
Η χλωρίδα και η πανίδα του βυθού, ένα σύμπαν αρμονίας και ομορφιάς, συνιστούν μια αναντικατάστατη φυσική κληρονομιά που πρέπει να διατηρηθεί και να διαφυλαχθεί για τις επόμενες γενιές...
