Από τη Μαρία Παρέντη ‘‘Ο καθένας μας λοιπόν είν’ ένα ημίτομον ανθρώπου, σχισμένος όπως είναι από ένας σε δύο, καθώς οι γλώσσες τα ψάρι...
Από τη Μαρία Παρέντη
‘‘Ο καθένας μας λοιπόν είν’ ένα ημίτομον ανθρώπου, σχισμένος όπως είναι από ένας σε δύο, καθώς οι γλώσσες τα ψάρια. Και ζητεί διαρκώς ο καθένας το άλλο του ημίτομον. Τώρα, όσοι από τους άνδρες είν’ απόκομμα από το φύλο το μεικτό, αυτό που ονομαζόταν τότε ανδρόγυνο, αυτοί είναι γυναικομανείς. Και η πλειονότητα των μοιχών από το φύλο αυτό κατάγονται. Επίσης και όσες γυναίκες είναι ανδρομανείς και άπιστοι σύζυγοι κατάγονται από το φύλο τούτο. Οι γυναίκες πάλι που είναι απόκομμα ολόκληρης γυναίκας, αυτές δεν ενδιαφέρονται και πολύ για τους άνδρες.
Έχουν στρέψει την προσοχή τους μάλλον στις γυναίκες. Απ’ αυτό το φύλο κατάγονται οι λεσβιάδες. Όσοι δε είναι αρσενικού απόκομμα, κυνηγούν τ’ αρσενικά. Εφ’ όσον μεν είναι παιδιά, αγαπούν τους άνδρες, αφού είναι τμήμα αρσενικού, και τους ευχαριστεί να κοιμούνται και να σφικταγκαλιάζονται με τους άνδρες μαζί. Και είν’ αυτοί οι εκλεκτοί μεταξύ των παιδιών και των εφήβων, επειδή έχουν στην φύση τους πολύ ανδρισμό. Μερικοί βέβαια τους αποκαλούν αδιάντροπους. Αλλά δεν είν’ αλήθεια.
Διότι το κάνουν όχι από αναισχυντία, αλλ’ από θάρρος και από γενναιότητα και από τον αρρενωπό τους χαρακτήρα. Τους ενθουσιάζει ό,τι είναι όμοιο προς την φύση τους. Απόδειξη τρανή όταν εξελιχθούν, είναι οι μόνοι που αποδεικνύονται, στα πολιτικά, άνδρες αληθινοί.” Πλάτωνος Συμπόσιον ή Περί Έρωτος.
Παγκόσμια ημέρα κατά της ομοφοβίας η 17η του Μάη. Γιατί σήμερα; Καθότι σαν σήμερα το 1990 η ομοφυλοφιλία έπαψε να θεωρείται ασθένεια.Το 1990. Ναι, ξέρω σου φαίνεται πολύ κοντινή η χρονολογία..Αναλογίσου τι πέρασαν οι άνθρωποι του κόσμου που ήθελε να αυτοαποκαλείται σύγχρονος, όταν ο έρωτας τους για έναν άλλο άνθρωπο εθεωρείτο ασθένεια.
Η ιστορία που εκτυλίχθηκε προ ολίγων μηνών στο γραφείο μου καταδεικνύει δυστυχώς, ότι σήμερα, εν έτει 2016, η ομοφοβία καλά κρατεί, πάρά τις θεσπισμένες μέρες στα χαρτιά. Χτύπησε ένα βράδυ το τηλέφωνο κι ήταν στη γραμμή μια τρεμάμενη φωνή. Ο αριθμός μου, είχε δοθεί από φιλικό πρόσωπο κι από όσα μπορούσα να καταλάβω, λόγω της σύγχυσής της, η κοπέλα είχε διωχθεί κακήν κακώς από το πατρικό της σπίτι, όταν η μητέρα της , ανοίγοντας και διαβάζοντας το ημερολόγιό της συνειδητοποίησε ότι η Ε. δε διατηρούσε σχέση με κάποιον Τάκη ή Κώστα, αλλά με την Α.. Δια τηλεφώνου δεν μπορούσα να εννοήσω σε τι ακριβώς θα μπορούσε να της χρησιμεύσει ένας δικηγόρος.
Παρόλα αυτά ζήτησε ραντεβού, το οποίο και δεν της αρνήθηκα. Την επόμενη κιόλας μέρα η Ε. ήρθε στο γραφείο μαζί με τη σύντροφό της. Κρατούσαν ένα εξώδικο. Ένα εξώδικο σταλμένο από τη μητέρα της Ε. κατά της ίδιας. Ένα εξώδικο που δεν ντράπηκε συνάδελφος να το συντάξει και να το υπογράψει. Το περιεχόμενό του ήταν αστείο, δε χρειάζεται να είστε νομικοί για να καταλάβετε ότι η επιλογή του ερωτικού συντρόφου δε σχετίζεται νομικά με την οικογενειακή περιουσία. Η μητέρα ορμώμενη όπως ισχυριζόταν από ”αγάπη” για το παιδί της, δεν άντεξε στην ανάγνωση αυτών των αποκαλυπτικών προσωπικών στιγμών και…”κατέρρευσε”.
Στο εξώδικο απειλούσε ότι θα αποκληρώσει την Ε. και της ζητούσε να παραιτηθεί από κάθε ήδη υπάρχον δικαίωμα στην πατρική περιουσία που ήδη ,ο θανών πλέον, πατέρας της τής είχε μεταβιβάσει. Διαβάζοντας το αισχρό εξώδικο δεν ήξερα αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω. Να βάλω κάτι γέλια δυνατά μου ερχόταν είναι αλήθεια, με τις φαμφάρες του ”συνάδελφου”. Η Ε. παρόλα αυτά ήταν πολύ ταραγμένη. Μου εξήγησε πως έφυγε από το σπίτι ήδη, στο οποίο και είχε την ψιλή κυριότητα καθώς η μητέρα της εκτός του ότι χειροδίκησε κατά της ιδίας, απειλούσε πως θα διαπομπεύσει και αυτήν και τη συντροφό της τυπώνοντας τις σελίδες από το ημερολόγιο και μοιράζοντάς τες σε όλη τη γειτονιά.
Είχε ήδη πάρει τη μητέρα της Α. να ανακοινώσει τα ”καμώματα” των θυγατέρων τους. Δεν τη βρήκε σύμμαχό της όμως και αυτό την εξόργισε περισσότερο. Όσο εγώ διάβαζα και σκεφτόμουν πώς να απαντήσω με βάση τη λογική, παρατήρησα το χέρι της Α. να σφίγγει την Ε. ”Όλο αυτό θα το περάσουμε μαζί, δεν έχουμε κανέναν ανάγκη, στο κάτω κάτω ας βγει να πει ό, τι θέλει. Ας πάρει τα πάντα, σπίτια, χρήματα, αυτοκίνητα, θα δουλέψουμε, έχουμε τα χέρια μας και η μία την άλλη. Μη σκας βρε κουτή εγώ είμαι εδώ”.
Έμεινα να τις κοιτώ και αθελά μου- κακώς- τις συνέκρινα με το ετεροφυλόφιλο ζευγάρι που είχε έρθει προ ολίγου να ζητήσει διαζύγιο. Στις δυσκολίες η αλήθεια της αγάπης ή το ψέμα της έρχονται στο φως. Μένεις εκεί και παλεύεις με το σύντροφό σου σύμμαχός του ή τον αφήνεις μονάχο του.Η μητέρα της Ε. είχε πετύχει αυτό που ακριβώς φοβόταν..να τις δέσει ακόμη περισσότερο. Είχε μόλις στείλει ένα εξώδικο στην αγάπη, μα η αγάπη δεν απαντά με εξώδικα. Είναι εκεί και στέκει απέναντί τους, νικητήριος δύναμη!
Υ.γ: Το κείμενο είναι αφιερωμένο στην Α. και στην Ε. που είναι μέχρι σήμερα μαζί και στον έρωτα που τόσο πολύ φοβίζει τη νοσηρή μας κοινωνία.
«Όταν είσαι ομοφοβικός, δεν φοβάσαι κάτι. Είσαι απλώς μαλάκας.» Morgan Freeman
www.nostimonimar.gr
