Όταν υπάρχει αφοσίωση, τα όπλα είναι άχρηστα. Επειδή όλα τα όπλα είναι εργαλεία του κακού, όχι του σοφού. Η αφοσίωση βασίζεται στο σεβ...
Όταν υπάρχει αφοσίωση, τα όπλα είναι άχρηστα. Επειδή όλα τα όπλα είναι εργαλεία του κακού, όχι του σοφού.
Η αφοσίωση βασίζεται στο σεβασμό, κι ο σεβασμός είναι καρπός της Αγάπης. Της Αγάπης που διώχνει τους δαίμονες της φαντασίας που υποπτεύονται τους πάντες και τα πάντα και δίνει ξανά αγνότητα στα μάτια. Όταν ένας σοφός θέλει να αποδυναμώσει κάποιον, κάνει πρώτα τον άνθρωπο αυτό να πιστέψει ότι είναι δυνατός. Έτσι, θα προκαλέσει κάποιον ακόμα δυνατότερο, που θα πέσει στην παγίδα και θα καταστραφεί.
Όταν ένας σοφός θέλει να μειώσει κάποιο, τον κάνει πρώτα να ανέβει στο πιο ψηλό βουνό του κόσμου και να νομίσει ότι έχει μεγάλη δύναμη. Έτσι, θα πιστέψει πως μπορεί να φτάσει ακόμα ψηλότερα, και θα γκρεμιστεί στην άβυσσο. Όταν ένας σοφός θέλει να πάρει από κάποιον όλα όσα έχει, το μόνο που κάνει είναι να γεμίσει τον άνθρωπο αυτό με δώρα. Έτσι, ο άνθρωπος αυτός θα είναι υποχρεωμένος να φροντίζει τα άχρηστα και θα χάσει όλα τα άλλα, επειδή θα είναι απασχολημένος με το να φυλάει εκείνα που νομίζει πως έχει.
Όταν ένας σοφός δεν κατορθώνει να μάθει τα σχέδια του αντιπάλου, παριστάνει ότι αντεπιτίθεται. Όλοι οι άνθρωποι, είναι πάντα έτοιμοι να αμυνθούν, επειδή ζουν με το φόβο και την παρανοϊκή σκέψη ότι οι άλλοι δεν τους συμπαθούν. Και ο αντίπαλος, όση εξυπνάδα κι αν διαθέτει, είναι ανασφαλής και αντιδρά με υπερβολική βία στην πρόκληση. Έτσι, φανερώνει όλα του τα όπλα και ο σοφός ανακαλύπτει τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία του.
Τότε, ο σοφός, γνωρίζοντας ακριβώς τι είδους σύγκρουση να περιμένει, επιτίθεται ή υποχωρεί. Με αυτό τον τρόπο άνθρωποι που μοιάζουν πειθήνιοι και αδύναμοι, κατακτούν και νικούν τους σκληρούς και δυνατούς. Έτσι, συχνά οι σοφοί νικούν τους πολεμιστές, παρόλο που και οι πολεμιστές νικούν τους σοφούς. Για να το αποφύγουμε αυτό, είναι καλύτερο να επιδιώκουμε την ειρήνη και την ηρεμία στις διαφορές των ανθρώπων.
Εκείνος που μια μέρα πληγώθηκε πρέπει να αναρωτηθεί: "Αξίζει να γεμίζω με μίσος την καρδιά μου και να σέρνω αυτό το βάρος μαζί μου;" Εκείνη τη στιγμή χρησιμοποιεί μία από τις ιδιότητες της Αγάπης που ονομάζεται συγχώρεση. Αυτό τον κάνει να είναι υπεράνω όσο αφορά τις προσβολές που λέγονται στην έξαψη της μάχης, τις οποίες σύντομα θα αναλάβει να σβήσει ο χρόνος, όπως ο άνεμος σβήνει τα βήματά μας στην άμμο της ερήμου. Και όταν εκδηλώνεται η συγχώρεση, εκείνος που προσέβαλε νιώθει ταπεινωμένος από λάθος του και γίνεται αφοσιωμένος. Ας έχουμε λοιπόν συναίσθηση των δυνάμεων που μας κινούν.
Αληθινός ήρωας δεν είναι εκείνος που γεννήθηκε για μεγάλα κατορθώματα, αλλά εκείνος που κατάφερε -μέσα από τα μικρά πράγματα- να χτίσει μια ασπίδα αφοσίωσης γύρω του. Έτσι, όταν σώζει τον αντίπαλο από βέβαιο θάνατο ή από την προδοσία, η χειρονομία του δε θα ξεχαστεί ποτέ. Πραγματικός εραστής δεν είναι αυτός που λέει: "Πρέπει να βρίσκεσαι πλάι μου και πρέπει να σε φροντίζω επειδή είμαστε αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλον".
Είναι αυτός που καταλαβαίνει ότι η αφοσίωση μπορεί να εκδηλωθεί μόνο όταν υπάρχει ελευθερία. Και χωρίς το φόβο της προδοσίας, αποδέχεται και σέβεται το όνειρο του άλλου -δείχνοντας εμπιστοσύνη στην ανώτερη δύναμη της Αγάπης. Πραγματικός φίλος δεν είναι εκείνος που λέει: "Με πλήγωσες σήμερα και είμαι δυστυχισμένος". Είναι εκείνος που λέει: "Με πλήγωσες σήμερα για λόγους που δε γνωρίζω και που ίσως να μη γνωρίζεις ούτε κι εσύ, όμως αύριο ξέρω ότι θα μπορώ να βασίζομαι στη βοήθειά σου κι έτσι δε θα νιώσω θλίψη γι' αυτό".
Και ο φίλος απαντάει: "Είσαι αφοσιωμένος επειδή είπες αυτό που αισθανόσουν. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από εκείνους που μπερδεύουν την αφοσίωση με την αποδοχή όλων των λαθών". Το πιο καταστροφικό όπλο δεν είναι το δόρυ ή το κανόνι -που μπορούν να πληγώσουν το σώμα και να καταστρέψουν το τείχος. Το πιο τρομερό απ' όλα τα όπλα είναι η λέξη, που μπορεί να καταστρέψει μια ζωή χωρίς να αφήσει πίσω της αίμα και που οι πληγές της δεν επουλώνονται ποτέ. Ας είμαστε λοιπόν κύριοι της γλώσσας μας για να μη γίνουμε σκλάβοι των λέξεών μας.
Ακόμα κι αν τις χρησιμοποιήσουν εναντίον μας, ας μην μπούμε σε μια μάχη που δε θα έχει ποτέ νικητή. Τη στιγμή που εξισωνόμαστε με τον αχρείο αντίπαλο, παλεύουμε στα σκοτάδια, και ο μόνος που έχει να κερδίσει από αυτό είναι ο Άρχοντας του Σκότους. Η αφοσίωση είναι μαργαριτάρι κρυμμένο στους κόκκους της άμμου και μόνο όσοι στ' αλήθεια καταλαβαίνουν τη σημασία της μπορούν να το δουν.
Ετσι, ο Σπορέας της Διχόνοιας μπορεί να περάσει χίλιες φορές από το ίδιο μέρος, όμως ποτέ δε θα δει το μικρό εκείνο πετράδι που κρατά ενωμένοπυς αυτούς που πρέπει να μείνουν μαζί. Η αφοσίωση δεν επιβάλλεται δια της βίας, με το φόβο, την ανασφάλεια ή τις απειλές. Είναι επιλογή που μόνο τα θαρραλέα πνεύμνατα έχουν το θάρρος να κάνουν. Και επειδή είναι επιλογή, ποτέ δε δείχνει ανεκτικότητα στην προδοσία, όμως είναι πάντα μεγαλόψυχη με τα λάθη. Και επειδή είναι επιλογή, αντιστέκεται στο χρόνο και στις εφήμερες συγκρούσεις.
[Paulo Coelho, "το χειρόγραφο της Ακρα", εκδόσεις Λιβάνη]
