Εάν κάποιοι άλλοι μας ψάχνουν, όπως τους ψάχνουμε και εμείς, πού μπορεί να βρίσκονται; Τριάντα χρόνια αφού ο αστρονόμος Καρλ Σαγκάν του ...
Τριάντα χρόνια αφού ο αστρονόμος Καρλ Σαγκάν του Κορνέλ πρότεινε το Voyager 1 να τραβήξει μια φωτογραφία της Γης από απόσταση δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων (η εμβληματική «Pale Blue Dot» φωτογραφία), δύο αστρονόμοι πάνε ακόμα παραπέρα, αναζητώντας εξωπλανήτες (πλανήτες εκτός του Ηλιακού Συστήματος) που έχουν οπτική επαφή με τη Γη η οποία θα επέτρεπε να διαπιστωθούν τα βιολογικά της χαρακτηριστικά (κοινώς, η παρουσία μας πάνω της), ακόμα και αν η απόσταση είναι κυριολεκτικά αστρονομική.
Η Λίζα Κάλτενεγκερ, αναπληρώτρια καθηγήτρια Αστρονομίας και διευθύντρια του Ινστιτούτου Καρλ Σαγκάν του Κορνέλ, και ο Τζόσουα Πέπερ, αναπληρωτής καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Lehigh, ταυτοποίησαν 1.004 άστρα παρόμοια με τον Ήλιο που μπορεί να περιέχουν πλανήτες σαν τη Γη στις κατοικήσιμες ζώνες τους- όλα εντός απόστασης 300 ετών φωτός από τη Γη- από όπου θα ήταν δυνατός ο εντοπισμός χημικών ιχνών ζωής στη Γη.
Το σχετικό επιστημονικό άρθρο, με τίτλο «Which Stars Can See Earth as a Transiting Exoplanet», δημοσιεύτηκε στις 21 Οκτωβρίου στο Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
«Ας αντιστρέψουμε την οπτική γωνία σε αυτήν άλλων άστρων και ας αναρωτηθούμε από ποιο σημείο παρατήρησης άλλοι παρατηρητές θα ήταν σε θέση να δουν τη Γη ως διερχόμενο πλανήτη» είπε η Κάλτενεγκερ.
Ένας διερχόμενος πλανήτης (transiting planet) είναι ένας ο οποίος διέρχεται από το οπτικό πεδίο του παρατηρητή ενώ κοιτάει ένα άλλο άστρο, αποκαλύπτοντας έτσι στοιχεία για τη σύνθεση της ατμόσφαιρας του πλανήτη.
«Αν υπήρχαν εκεί έξω παρατηρητές να ψάχνουν, θα ήταν σε θέση να δουν ενδείξεις βιόσφαιρας στην ατμόσφαιρα της “χλωμής μπλε κουκκίδας” μας» όπως είπε. «Και μπορούμε ακόμα και να δούμε κάποια από τα φωτεινότερα εξ αυτών των άστρων στον νυχτερινό μας ουρανό χωρίς κυάλια ή τηλεσκόπια».
Οι παρατηρήσεις τέτοιου τύπου αποτελούν κρίσιμης σημασίας εργαλείο για του αστρονόμους ως προς τη μελέτη των εξωπλανητών. Σε αυτό το πλαίσιο, τίθεται το ερώτημα: Ποια αστρικά συστήματα θα μπορούσαν να μας δουν;
«Κλειδί» για αυτό είναι η εκλειπτική της Γης- ο «δίσκος» της τροχιάς της Γης γύρω από τον Ήλιο. Οι εξωπλανήτες αυτοί θα βρίσκονται σε σημείο όπου θα ήταν σε θέση να δουν τη Γη να διέρχεται μπροστά από τον Ήλιο, έτσι ώστε οι παρατηρητές να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα για τη βιόσφαιρα του κόσμου μας.
Ο Πέπερ και η Κάλτενεγκερ δημιούργησαν τη λίστα των 1.000 πλησιέστερων άστρων χρησιμοποιώτνας τον κατάλογο των άστρων TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) της NASA.
«Μόνο ένα πολύ μικρό κλάσμα εξωπλανητών απλά τυχαίνει να είναι ευθυγραμμισμένα με την ευθεία της οπτικής επαφής μας, ώστε να τους βλέπουμε να διέρχονται» είπε ο Πέπερ.
«Μα όλα από τα χίλια άστρα που εντοπίσαμε στο άρθρο μας...θα μπορούσαν να δουν τη Γη μας να διέρχεται μπροστά από τον Ήλιο».
«Αν βρίσκαμε έναν πλανήτη με ζωηρή βιόσφαιρα, θα αναρωτιόμασταν εάν κάποιος εκεί μας κοιτάει και αυτός με τη σειρά του» είπε η Κάλτενεγκερ. «Αν αναζητούμε νοήμονα ζωή στο σύμπαν, ίσως θα μπορούσε και αυτή να μας βρει και μπορεί να ήθελε να έρθει σε επαφή...εμείς απλά φτιάξαμε τον αστρικό χάρτη σχετικά με το πού θα έπρεπε να κοιτάξουμε πρώτα».
