Του Γιώργου Φάκου Πριν μερικά χρόνια βρισκόμουν στο Κάστρο Χλεμούτσι όπου σε μία φίλη, που εκείνη την περίοδο φιλοξενούσα, της εξηγούσα τη...
Του Γιώργου Φάκου
"Κάθε φορά που μιλάς για τον τόπο σου, τα μάτια σου αστράφτουν", μου είπε κάποια στιγμή τρυφερά.
Ηταν ότι καλύτερο είχα ακούσει, που περιέγραφε την αγάπη μου για το νομό Ηλείας.
"Το νομό που ευλογήθηκε να γεννήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το φως που αγκάλιασε τις ευγενέστερες αξίας της κοινωνίας των ανθρώπων. Ομως η Ηλεία είναι πολλά περισσότερα απ' την ανέγγιχτη ιστορία. Είναι γαλάζιο, είναι πράσινο, είναι ήλιος, είναι νερό, είναι εκατομμύρια μικρές ανάσες που φωλιάζουν στους μεγάλους οικότοπους. Δεμένα όλα αυτά σε μία δέσμη εμπειριών απροσδόκητη. Εύκολο είναι να την κατακτήσει ο ταξιδιώτης, σχεδόν το δυσκολότερο απ' όλα της ζωής, να ξεχάσει", έγραφε σε ένα λεύκωμα φωτογραφιών της πρώην Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ηλείας.
Κι όμως, αυτός ο υπέροχος νομός με τον σπουδαίο αρχαιολογικό και θρησκευτικό θησαυρό, το πολύ πράσινο και τις υπέροχες θάλασσες με τις αμμουδερές παραλίες του... παραμένει στον πάτο της ανάπτυξης, προσπαθώντας μέσα σε ένα θολό τοπίο να βρει τη θέση που του αξίζει.
Πάσχει όμως από μία ανίατη ασθένεια: Εκλέγει ανθρώπους που προσέφεραν ή προσφέρουν σχεδόν μηδαμινά πράγματα για την ιστορία και τον πολιτισμό.
Πολιτικοί και πολιτικάντηδες όλων των... επιπέδων που ξαφνικά εμφανίστηκαν "πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες" αφού το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η διατήρηση μιας εύθραυστης πολιτικής καρέκλας και που συνεχώς επιβεβαιώνουν τη ρήση του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή: "Στη πολιτική λες πράγματα που δεν κάνεις και κάνεις πράγματα που δε λες"!
Οι ίδιοι αυτοί "πολιτικοί" προσπαθούν να φιμώσουν με οποιονδήποτε τρόπο τις φωνές εκείνων που δεν συμπλέουν με τις απόψεις και θέσεις τους, εκείνων που καυτηριάζουν τα "κακώς κείμενα". Φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις που είναι ελάχιστες, απλά και μόνο για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Εγραψε κάποτε ο Ευάγγελος Παπανούτσος: "Η πολιτική είναι μέρος της ηθικής ενέργειας του ανθρώπου. Αυτό βέβαια ακούγεται πολύ δυσάρεστο σε μια εποχή σαν τη σημερινή όπου η πολιτική ασκείται με τον τρόπο που ξέρουμε όλοι, μέσα σ' έναν ίλιγγο πλεονεξίας και σ' ένα πυρετό ματαιοδοξίας.. Γιατί γνωρίσαμε και γνωρίζουμε τις παραποιήσεις της πολιτικής, τα προσωπεία της, όχι την αυθεντική πολιτική, το αληθινό πρόσωπό της.
Κατά βάθος όμως η πολιτική είναι πρόθεση και πράξη παιδευτική. Ο πολιτικός 'παιδεύει' τους ανθρώπους, την κοινότητα, το λαό του, τους καθοδηγεί στο σωστό δρόμο της συλλογικής ζωής, για να επιτύχουν την ευτυχία και την αρετή, σαν άτομνα και σαν σύνολο...
Οταν μιλούμε για την πολιτική και τον πολιτικό, πρέπει να κοιτάζουμε το θέμα από υψηλή σκοπιά. Να στοχαζόμαστε όχι τον κοινό άνθρωπο που κάνει πολιτική, όπως θα μπορούσε να κάνει οποιοδήποτε βιοποριστικό ή ερασιτεχνικό έργο, αλλά εκείνον που βρίσκει στην πολιτική δράση το νόημα και το πλήρωμα της ζωής του, που ενσαρκώνει λοιπόν την ιδέα του πολιτικού ανδρός".
