Η έξοδος από την υγειονομική κρίση είναι υπόθεση όλων μας

Για την αντιμετώπιση μιας εξαιρετικά δύσκολης κατάστασης, όπως είναι η πανδημία, δεν χρειάζονται μόνο σωστές πολιτικές αποφάσεις, που να ...

Για την αντιμετώπιση μιας εξαιρετικά δύσκολης κατάστασης, όπως είναι η πανδημία, δεν χρειάζονται μόνο σωστές πολιτικές αποφάσεις, που να στηρίζονται στις γνώμες των ειδικών, χρειάζεται και εφαρμογή τους. Μέτρα σωστά αλλά με πλημμελή εφαρμογή δεν αποδίδουν. Και η εφαρμογή προϋποθέτει, όχι μόνο πειθώ από την Πολιτεία, αλλά και κοινή γραμμή, αν όχι του συνόλου του πολιτικού συστήματος, τουλάχιστον των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων. Διότι το να πείσεις το σύνολο των πολιτών ή τη μεγάλη πλειοψηφία για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού και για την εφαρμογή μέτρων που περιορίζουν τις ελευθερίες και συνεπάγονται θυσίες δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι κάθε πολίτης δεν έχει μόνο δικαιώματα, αλλά έχει και υποχρεώσεις απέναντι στους συμπολίτες του. Και πρέπει να λειτουργεί πάντα η κοινωνική υπευθυνότητα για την οποία η κυβέρνηση αλλά και όλες οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει να πείσουν τους πολίτες. Ειδικά στη χώρα μας, και σε αντίθεση με άλλες χώρες, διαπιστώνουμε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση από την αρχή της πανδημίας αντιδρά σε κάθε μέτρο και πρόταση της κυβέρνησης, κλονίζοντας την εμπιστοσύνη των πολιτών σε αυτά. Έτσι, διαμορφώνει ένα κλίμα αμφισβήτησης που συμβάλλει στη χαλαρή τήρησή τους από πολλούς ή ακόμα και στην ευθεία παραβίαση από άλλους.

Η ατομική υπευθυνότητα κατηγορήθηκε ως άλλοθι της κυβέρνησης για να ρίξει τις ευθύνες στους πολίτες. Κάθε φορά που η κυβέρνηση άνοιγε μία δραστηριότητα, όχι μόνο διαφωνούσε αλλά αμφισβητούσε και τα μέτρα για το άνοιγμα. Κάθε φορά που έκλεινε μία δραστηριότητα κατηγορούσε την κυβέρνηση για το κλείσιμο και στη συνέχεια για τις οικονομικές συνέπειες. Κάθε φορά που πρότεινε κάποια μέτρα ενίσχυσης της οικονομίας η κυβέρνηση, πρότεινε ακόμα περισσότερα. Ακόμα μεγαλύτερη ήταν η υπονόμευση στην επιχείρηση του εμβολιασμού, που αποτελεί και το κομβικό σημείο για την έξοδο από την πανδημία.

Ξεκίνησε χαρακτηρίζοντάς την «εμπόριο ελπίδας». Ο μηχανισμός αμφισβητήθηκε από την αρχή ως αργός, προδικάζοντας την αποτυχία του. Η προσπάθεια να πειστούν οι νεότερες ηλικίες χαρακτηρίστηκε άλλοτε ως ξεστοκάρισμα και άλλοτε ως δωροδοκία. Και σήμερα, που φαίνεται να δημιουργείται στη χώρα μας ένα αντιεμβολιαστικό κίνημα που πρόσφατα έκανε και διαδηλώσεις, ακούμε τον πρώην υπουργό Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ ευθέως, από το βήμα της Βουλής, να αμφισβητεί την αποτελεσματικότητα του εμβολίου. Γενικώς, διαφωνεί και αντιτίθεται σε όλα. Δεν υπάρχει κάτι στο οποίο να έχει συμφωνήσει ή κοινώς να έχει βάλει πλάτη.

Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επενδύσει πολιτικά στην καταστροφή και όχι μόνο δεν στηρίζει αλλά υπονομεύει και σαμποτάρει διαρκώς την τεράστια προσπάθεια της κοινωνίας. Ταυτίζεται έτσι ακραίες απόψεις και κλείνει το μάτι στους αντιεμβολιαστές, επιχειρώντας την αναβίωση ενός νέου κινήματος αγανακτισμένων. Έτσι έρχεται σε αντίθεση με τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που δίνει τη μάχη. Η διαχείριση της πανδημίας και η έξοδος από την υγειονομική κρίση είναι ευθύνη όλων μας και απαιτεί υπευθυνότητα και σοβαρότητα από όλους μας και, βεβαίως, και από τις πολιτικές δυνάμεις.