Στη γερμανική εφημερίδα FAZ παραχώρησε συνέντευξη ο πυροσβέστης Άκης Μπαρδάκης που στα τέλη Ιουλίου απαθανατίστηκε σε καμένη γη να δίνει...
Η συνέντευξη του στην FAZ
O Ακης Μπαρδάκης, μίλησε στη γερμανική FAZ και συγκίνησε για μία ακόμη φορά: «Έχουμε καλό εξοπλισμό. Παρόλα αυτά, είναι φυσικά απίστευτα εξαντλητικό, αλλά συνήθως το αισθάνεσαι μόνο μετά τη δουλειά. Εν τω μεταξύ, συχνά δεν το παρατηρείτε καν, απλά επειδή υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα: Η διάσωση των ανθρώπων και των αντικειμένων τους.
Δουλεύουμε όλο τον χειμώνα για να αποτρέψουμε μια τόσο μεγάλη φωτιά. Καθαρίζουμε τα δάση μας, τα δασικά μονοπάτια, έτσι ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι για το καλοκαίρι. Εάν δεν υπήρχαν αυτές οι προετοιμασίες, οι καταστροφές θα ήταν πολύ μεγαλύτερες. Αλλά τα δάση εκτείνονται σε όλη τη χώρα και είναι πυκνά δασωμένα και γεμάτα πεύκα. Είναι πολύ εύφλεκτα.
Θέλουμε να σώσουμε ανθρώπους, αλλά μερικές φορές είναι δύσκολο να τους πείσουμε να φύγουν. Υπάρχουν γέροι, παιδιά, ζώα. Και πρέπει να αφήσουν τα πάντα πίσω τους. Ένας ηλικιωμένος μου είπε, “Αγόρι μου, έχτισα αυτό το σπίτι με ιδρώτα και αίμα και δεν θέλω να φύγω». Σε τέτοιες στιγμές, πρέπει να βρεις τις σωστές λέξεις.
Είμαστε διαθέσιμοι όλο το εικοσιτετράωρο. Νέες πυρκαγιές ξεσπούν συνεχώς, ακόμη και κοντά σε μεγάλες πόλεις όπως η Αθήνα. Είμαι μέλος μιας ειδικής μονάδας με ειδικές στρατιωτικές δυνάμεις.
Πετάμε με ελικόπτερο απευθείας στις φωτιές, με έμπειρους πιλότους. Για να πολεμήσουμε τη φωτιά εκεί απευθείας.
Όταν τελικά σβήσαμε τη φωτιά στη Δροσιά μετά από ώρες, ελέγξαμε το δάσος. Τότε ανακαλύψαμε μια χελώνα και ήμασταν εντελώς έκπληκτοι που το κέλυφός της ήταν ακόμα άθικτο. Έτσι την σηκώσαμε και κούνησε το κεφάλι της.
Τα πήραμε και τα πήγαμε σε ένα δάσος που είχε γλιτώσει από τις φλόγες.
Στιγμές σαν κι αυτές μου δίνουν δύναμη. Αυτή είναι η ανταμοιβή για όλες τις προσπάθειες: να δούμε ότι μπορέσαμε να σώσουμε κάτι».
Στα τέλη Ιουλίου, ο πυροσβέστης είχε μιλήσει και στο thebest.gr: «Ενεργούσαμε στη φωτιά, είχαμε σβήσει τον τομέα μας και κάναμε έλεγχο μέσα στα καμένα. Με τους συναδέλφους μου είδαμε τη χελώνα, θεωρήσαμε πως ήταν καμένη στην αρχή αλλά παρατηρήσαμε πως το καβούκι της ήταν καθαρό.
Της δώσαμε λίγο νερό σε ένα κυπελάκι μικρό, να δούμε αν θα αντιδράσει και είδαμε πως ανταποκρίθηκε. Μετά από λίγη ώρα ξεκίνησε να περπατάει».
