Φυσικά, η ρήση του φιλοσόφου δεν αναφέρεται αποκλειστικά στον πόλεμο και τις αμέτρητες εκδηλώσεις βίας που αποδομουν το πολιτισμό της α...
Ο Ηράκλειτος στη φράση του επιχειρεί να συγκεράσει τα αποτελέσματα και μιας καθαρά πνευματικής αντιπαλότητας, μιας ιδεολογικής αντίθεσης σε καθιερωμένες θέσεις όπου μέσα από την σύγκρουση γίνεται η ανασύσταση γνώσεων, ιδεών, θεωριών, μεθόδων δηλαδή αναδιαμόρφωση του πολιτισμού ώστε να εξυπηρετηθεί ο Άνθρωπος χωρίς να βιαστεί ή να απειληθεί...
Όμως, στις σελίδες της Ιστορίας απαρτίζεται απο συρράξεις καταστροφικές που επιβάλλουν το δίκαιο του ισχυρού και του συμφέροντος... Σίγουρα έχουν εκτιμήσει σωστά τον πόλεμο ,την βίαιη σύγκρουση ως πρωτογενή - πρωτόγονη κατάσταση που ζωοποιει τον άνθρωπο στα ένστικτα του, τον κάνει να φοβάται και να ανταγωνίζεται έως μίσους τους συνανθρώπους του στον αγώνα της επιβίωσης....
Δυστυχώς,οι πολιτικοί και οικονομικοί ηγέτες στην εποχή μας ζουν και πολιτεύονται χωρίς μνήμη του Παρελθόντος...
Οι περισσότεροι γνωρίζουν το πώς βγαίνουν οι λαοί από την δίνη των ενόπλων συγκρούσεων: κατατεμαχισμενοι πνευματικά, ηθικά, ψυχικά, οικονομικά, θύτες και θύματα επάλληλα μιας θηριωδίας που δύσκολα λησμονείται παρά την πίεση των χρεοκοπημένων ή μη πολιτικών και οικονομικών συστημάτων ...για ιδεολογίες εδώ ο λόγος ασθενεί....
Απότοκος του φόβου της εμπόλεμης θηριωδίας γίνεται τώρα ο κίνδυνος να εδραιώνεται η "ευημερία" των λαών με οποιοδήποτε τίμημα μέσα στα γρανάζια των ισχυρών...Ισχυρών ηγετών του τύπου λόγων:"στο όνομα της Ειρήνης κάνω πόλεμο για την Δημοκρατία και την Ελευθερία...σταυρώνω τον Άγιο για να σωθεί ο Διάολος ..κτλ" και έτσι φωτογραφίζουν και εκπροσωπούν μια ηθικά νεκρή και παγκοσμιοποιημένη ανθρωπότητα που τα πάντα είναι όντα και όχι πρόσωπα...
Το αίτημα της Ειρήνης ουσιαστικά μετατρέπεται σε διεκδίκηση της Ελευθερίας που αναιρεί τη Δικαιοσύνη (των ισχυρών) και αυτή ακόμη την ηθική αξιοπρέπεια των πολιτών..την ηθική τάξη του Αριστοτέλη...Η σκέψη μου τρέχει στην φρενίτιδα που επικρατεί στο χώρο της ανατολικής Μεσογείου, στο Ευρωπαϊκό κατασκεύασμα, στα στερεότυπα των ανατολικών θρησκομανιακων κατά των γυναικών , των πονεμένων παιδιών, των ξεχασμένων γερόντων, των κακοποιημένων γενικά ..των..των... και αναρωτιέμαι αν οι ηγέτες κάνουν πόλεμο(;) για να διορθώσουν την αδικία ή να εντείνουν τα κακώς σε χειριστα
Οι λαοί τελικά συγκρούονται για ειρήνη ή για ελευθερία;
Για ελευθερία σε ένα πεδίο σύγκρουσης, διωγμών και εκμετάλλευσης.Ο αγώνας για ελευθερία κάνει συνειδητή την ειρήνη ...μια ειρήνη ακρωτηριασμένη από πνευματικές αξίες και ηθικό κύρος...ΓΙΑΤΙ η Αληθινή Ειρήνη είναι αποτέλεσμα της εσωτερικής ευδαιμονίας του ατόμου που αποτελεί μέρος της ευρύτερης συλλογικής ψυχής,του συνόλου...Η επιβεβλημένη δια όπλων ειρήνη μεταφράζεται σε μια απάθεια,εξωτερική ηρεμία που επιτρέπει να ζούμε κοιμισμένοι την καθημερινότητα μας χωρίς αξίες και ιδανικά ..αυτά κοστίζουν σε αίμα και μελάνι...
Μια τέτοια ειρήνη (απάθεια) είναι ανήθικη, καταστιγματισμενη από συμβιβασμούς και απάτες που για χάρη της και η Ελευθερία και η Δικαιοσύνη και η Αλήθεια θυσιάζονται...Είναι μια ειρήνη φιλήδονη, εξουθενωτική, καρπός του υλικού μηδενισμού και της κατανάλωσης....που κατασπαράζει τα πάντα....Για αυτό ελεύθεροι λαοί σε καιρό ειρήνης είναι κουρασμένοι και αδιαμαρτύρητοι...έτοιμοι όμως για βία ...
Η πραγματική Ειρήνη απαιτεί πνευματικό προσανατολισμό, ηθική τάξη , φωτισμένους ηγέτες ...μακάρι όπως της Πλατωνικής Πολιτείας..Η αληθινή Ειρήνη είναι καρπός πνεύματος και όχι γόνος όπλων και επιθέσεων των ισχυρών στους αδύναμους ...Όμως αυτό συμβαίνει, αυτό καταγράφει η Ιστορια και έτσι μετά από πολεμικές εμπλοκές ο άνθρωπος οδηγείται σε πλήξη και αυτοεγκαταλειψη....
Για αυτό αν και ζούμε σε καιρό ειρήνης η καρδιά μας είναι ανήσυχη και φοβισμένη....απαιτείται πνευματικός αγώνας -πολεμος κατά των παθών μας ...για να αναστηθούμε σε μια κοινωνία Αγάπης...απροσδόκητα ιδανικής (;)...
Ερρωσθε...
ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ
καθ. ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΠΕ02
ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΟΥ ΙΟΝΊΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΊΟΥ
