Τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, τον γνωρίζω από μικρό παιδί. Όταν ερχόταν στο Αυγείο και στην Αμαλιάδα, για να δει την αγαπημένη του θεία Κυριακο...
Τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, τον γνωρίζω από μικρό παιδί. Όταν ερχόταν στο Αυγείο και στην Αμαλιάδα, για να δει την αγαπημένη του θεία Κυριακούλα, με την οποία η οικογένειά μου είχε φιλικές σχέσεις μαζί της. Τον θυμάμαι, όπως θυμάται ένα παιδί κάτι που του κάνει μεγάλη εντύπωση και η ανάμνηση τον συνοδεύει στην υπόλοιπη ζωή του.
Τότε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος δεν είχε ξεκινήσει τη μεγάλη πολιτική του καριέρα. Ηταν ακόμα στο διπλωματικό σώμα.
Μετά από χρόνια συνδεθήκαμε, όταν πλέον έχω μπει στη δημοσιογραφία και ο ίδιος έχει ήδη ξεκινήσει τη μεγάλη του πολιτική πορεία, οπότε σχετικά συχνά συναντιόμουν μαζί του.
Επειδή πολλά γράφονται για τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, να πω ότι πάντοτε ερχόταν στην Ηλεία και συγκεκριμένα στο Αυγείο – σε πολλές περιπτώσεις χωρίς αυτό να δημοσιοποιείται. Προφανώς ερχόταν να χαλαρώσει αλλά και να δει τους συγγενείς του, όπως άλλωστε πήγαινε και στην Αρκαδία.
Μόλις πριν λίγες ημέρες έγραφα ότι συνηθίζουμε να κατηγορούμε τους βουλευτές, υπουργούς κ.λ.π. που στο νομό τίποτα δεν γίνεται, ενώ κλείνουμε τα μάτια απέναντι στις τεράστιες ευθύνες των αυτοδιοικητικών.
Κι εδώ εστιάζεται η ιστορία που περιγράφω στη συνέχεια.
Τον Φεβρουάριο του 2009 ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, τότε υπουργός Υγείας, έρχεται στον Πύργο, όπου μαζί με τον πρώην υφυπουργό Εξωτερικών Γιάννη Ζαφειρόπουλο, είναι καλεσμένοι στην παρουσίαση των δύο βιβλίων μου “σε Πρώτο Πρόσωπο”, σε μια εκδήλωση στο Λάτσειο Δημοτικό Μέγαρο Πύργου. Δύο κορυφαίες πολιτικές οντότητες μιλούν σε ένα κατάμεστο από κόσμο δημαρχείο. Μάλιστα, ήταν τόσο πολύς ο κόσμος που αρκετοί έμειναν εκτός κτηρίου. Ακόμη και ο τότε Νομάρχης Τάκης Δημητρουλόπουλος, που καθυστέρησε να έρθει, δεν βρήκε κάθισμα και παρέμεινε έξω από την κεντρική αίθουσα, όρθιος να παρακολουθεί.
Μία απαίτηση είχε: Όλοι να έχουν συμφωνήσει σε συγκεκριμένα πράγματα και να μην υπάρχει φθηνή αντιπολίτευση πάνω σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα -ένα ζήτημα που εκείνη την περίοδο μια δημοσκόπηση της εφημ. Πατρίς το έφερνε πρώτο θέμα στη προτίμηση των Ηλείων πολιτών.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά την έκφρασή του: “Εκμεταλλευτείτε με τώρα που είμαι υπουργός Υγείας”.
Η σύσκεψη τελείωσε κι επιστρέψαμε στην αίθουσα για να ξεκινήσει η εκδήλωση.
Σας πληροφορώ ότι καμία συνάντηση δεν έγινε διότι οι αντιπολιτευόμενοι κυρίως δήμαρχοι [οι βουλευτές και των δύο κομμάτων έδειχναν διάθεση να συνεργαστούν πάνω σε αυτό το θέμα] έλεγαν πώς αν γίνουν κάποια πράγματα στο θέμα της Υγείας δεν θα υπάρχει πεδίο διαξιφισμών.
Στη πλάτη των πολιτών και πάλι παίζονταν φτηνά πολιτικά παιχνίδια!!!
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος φυσικά συνέχισε την πολιτική του σταδιοδρομία, ίσως και λίγο αηδιασμένος από το πώς παιζόταν η πολιτική στο νομό μας.
Να θυμίσω ότι ένα χρόνο πριν την εκδήλωση, σε συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει [9 Φεβρουαρίου 2008], για την τηλεοπτική μου εκπομπή “Ενδείξεις-Αποδείξεις”, έλεγε το εξής: “Ωρίμασαν πλέον οι συνθήκες, έφθασε η ώρα, να έχουμε όλοι μας μια ανοικτή, ειλικρινή συζήτηση για το μέλλον της υγείας στην Ηλεία που βρίσκεται σε ένα κρίσιμο στάδιο. Ανοίγουν μπροστά μας νέες αναπτυξιακές προοπτικές. Εάν δεν διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο ασφάλειας για τους πολίτες, τους κατοίκους και τους επισκέπτες αλλά και τους μελλοντικούς επενδυτές δεν θα έχουμε προσφέρει χρήσιμες υπηρεσίες στο τόπο μας. Νιώθω πολύ υπερήφανος που έλκω την καταγωγή μου από αυτό τον τόπο. Δεν εκλέγομαι εδώ. Θέλω όμως να του είμαι χρήσιμος… Γνωρίζω πολύ καλά τον τόπο. Ξέρω τις αδυναμίες και τις δυνατότητες. Είμαι αποφασισμένος να βοηθήσω. Θέλω να βοηθήσω. Φθάνει να υπάρξει εσωτερική συνεννόηση. Να αφήσουμε στην άκρη τα μικρά, τα εγωιστικά και τα τοπικιστικά”.
Αλλά σε ποιους τα έλεγε;
Σήμερα είναι στην Ηλεία ως υποψήφιος βουλευτής με το κόμμα που αναδείχτηκε αλλά και ανέδειξε. Και κατηγορείται από κάποιους ότι ποτέ δεν έκανε κάτι γι’ αυτό το νομό. Νομίζω ότι η ιστορία που έγραψα δείχνει αν ήθελε ή όχι να κάνει πράγματα. Και είναι μία από αυτές τις ιστορίες που γνωρίζω πολύ καλά. Υπάρχουν κι άλλες…
Φυσικά το ίδιο συμβαίνει και με τους άλλους βουλευτές μας. Που θέλουν να κάνουν πράγματα αλλά … σκοντάφτουν σε “κλειστά” μυαλά, σε τοπικές έριδες κ.λ.π.
Ξέρετε κάτι;
Σε πολλές περιπτώσεις οι βουλευτές έχουν την διάθεση, και το κάνουν, να συνεργαστούν σε διάφορα ζητήματα για το καλό του τόπου. Το πρόβλημα είναι πιο κάτω, στους αιρετούς. Οι βουλευτές δεν μιλάνε για τα εμπόδια που βρίσκονται στο δρόμο τους από αιρετούς κι έτσι οι ίδιοι δέχονται τα… πυρά των πολιτών. Ισως όμως πρέπει να το κάνουν κάποια στιγμή!
Δε λέω φυσικά ότι τα κάνουν όλα καλά. Εχουν κι εκείνοι τις ευθύνες τους. Αλλά είναι κρίμα μόνο αυτούς να “πυροβολούμε”.
Για του λόγου το αληθές, αν κάποιος είχε προμηθευτεί το βιβλίο μου “Ανάπτυξη της Ηλείας: Μύθος ή πραγματικότητα;”, τότε θα διαπιστώνατε τα παιχνίδια έχουν παιχτεί διαχρονικά στη πλάτη των Ηλείων πολιτών και όχι τόσο από βουλευτές!
Μεγαλώνοντας φυσικά κι έχω αλλάξει θέσεις σε πολλά ζητήματα. Κάποτε, για παράδειγμα, έλεγα κι εγώ ότι δεν χρειαζόμαστε υποψηφίους που δεν μένουν στην Ηλεία. Όμως, ας σκεφτούμε το εξής: Θέλουμε βουλευτές που να τους βλέπουμε καθημερινά, να τους σφίγγουμε το χέρι, να βγάζουμε φωτογραφίες μαζί τους να τις μοστράρουμε στα κοινωνικά δίκτυα, ή θέλουμε βουλευτές που θα πιέζουν για να γίνονται πράγματα στο νομό;
Προφανώς συμφωνούμε όλοι στο δεύτερο. Αν λοιπόν θέλουμε αυτό, τότε ο βουλευτής θα πρέπει να είναι στην Αθήνα, εκεί που βρίσκονται τα κέντρα λήψης αποφάσεων. Στη βάση αυτή, όλοι οι βουλευτές, είτε λέγεται Νικολακόπουλος, είτε Αυγερινοπούλου ή όπως αλλιώς, θα πρέπει να είναι εκεί και όχι να τους θέλουμε συνεχώς εδώ, να χαριεντιζόμαστε μαζί τους. Γι’ αυτό εκλέχτηκαν. Να βρίσκονται συνεχώς στα κέντρα λήψης αποφάσεων και να προσπαθούν για το καλύτερο.
Βεβαίως πρέπει να έρχονται στην Ηλεία, όταν το επιτρέπουν οι κοινοβουλευτικές τους υποχρεώσεις. Βεβαίως και πρέπει να απολογούνται συνεχώς για όσα έκαναν και κυρίως για όσα δεν έκαναν. Άλλο αυτό όμως και άλλο να κατηγορούμε κάποιους ότι βρίσκονται συνεχώς στην Αθήνα όταν, όπως προέγραψα, εκεί βρίσκονται τα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
