Προφανώς και όταν δεν έχεις κάποια ουσιαστική πρόταση να κάνεις... προφανώς και όταν όσα λες καταρρίπτονται από λογικά επιχειρήματα... επ...
Δυστυχώς, οι πολίτες δεν παρακολουθούν τα όσα συμβαίνουν σε ένα δημοτικό συμβούλιο ή δεν θέλουν να ενημερώνονται για όσα συμβαίνουν στις συνεδριάσεις τους που τα θέματα που συζητιούνται αφορούν την καθημερινότητά τους, το επίπεδο διαβίωσής τους.
Κι αυτό κάποιοι προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν προς ιδίο όφελος!
Αφορμή για τα παραπάνω πήραμε από ένα δημοσίευμα σήμερα στο facebook, μέλους της αντιπολίτευσης του δήμου Ανδραβίδας-Κυλλήνης, το οποίο έκανε μια δημοσίευση που αφορά το κλειστό γυμναστήριο Λεχαινών ΑΕΘΛΙΟ και για το οποίο γράφει για την ενεργειακή αναβάθμισή του με ένα ποσό της τάξης των 650.000 ευρώ και πως πέρασαν 5 χρόνια και αφού δεν έγινε τίποτα από την δημοτική αρχή το έργο απεντάχθηκε.
Δείτε το δημοσίευμα:
Τι είχε πει ο Γιάννης Λέντζας για το θέμα:
Ο δήμαρχος και τις δύο φορές είχε ξεκαθαρίσει ότι το έργο δεν υλοποιήθηκε λόγω λάθος μελέτης πριν 4,5 χρόνια. "Ηταν μελέτη προεκλογική. Με αυτά τα λεφτά [σ.σ. 649.500 ευρώ] δεν βρίσκεται εργολάβος. Το έργο είναι πάνω από 1 εκατομ. Η χρηματοδότηση δεν ανταποκρίνεται στο έργο. Στο πρόγραμμα ΗΛΕΚΤΡΑ θα καταθέσουμε νέα μελέτη".
Κι ενώ κανείς δεν έφερε αντίρρηση στα όσα είπε, σήμερα, σχεδόν δύο μήνες μετά τις απαντήσεις του, δεν ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΝ το θέμα σε δημοτικό συμβούλιο αλλά το... γράφουν στα κοινωνικά δίκτυα, εκεί όπου κάθε ένας θέλει να δείξει πως έχει κάποια... ταυτότητα!
Τελικά εκείνο το ρημάδι, το σχεδόν 70% των δημοτικών εκλογών, δεν χωνεύεται με τίποτα... για κάποιους!!!
Για να δηλώσουμε τη μονότονη επανάληψη, χρησιμοποιούμε την έκφραση «τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου».
Δύο εκδοχές για την προέλευσή της, δίνει ο Τάκης Νατσούλης.
Πρωταγωνιστής στην πρώτη είναι ένας Κρητικός, που ονομάζονταν Παντελής Αστραπογιαννάκης. Όταν οι Ενετοί κυρίευσαν τη Μεγαλόνησο, αυτός πήρε τα βουνά μαζί με μερικούς τολμηρούς συμπατριώτες του. Από εκεί κατέβαιναν τις νύχτες και χτυπούσαν τους κατακτητές μέσα στα κάστρα τους.
Για να δίνει, ωστόσο, κουράγιο στους νησιώτες, τους υποσχόταν ότι θα ελευθέρωναν γρήγορα την Κρήτη. Ο καιρός όμως περνούσε και η κατάσταση του νησιού αντί να καλυτερεύει, χειροτέρευε.
Οι Κρητικοί άρχισαν ν’ απελπίζονται. Μα ο Αστραπογιαννάκης δεν έχανε το θάρρος του, εξακολουθούσε να τους δίνει ελπίδες για σύντομη απελευθέρωση. Οι συμπατριώτες του, όμως, δεν τον πίστευαν πια. Όταν, λοιπόν, το ασύγκριτο εκείνο παλικάρι πήγαινε να τους μιλήσει, όλοι μαζί του έλεγαν: «Ξέρουμε τι θα πεις. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου».
Η δεύτερη εκδοχή προτείνει ότι η φράση προέρχεται από τη γαλλική λέξη «pendule» που είναι το μεγάλο ρολόι του τοίχου. Εάν τώρα άγγιζε κανείς το εκκρεμές του ρολογιού, εκείνο σταματούσε. Κι όταν το ρολόι σταματούσε, έδειχνε πάντα την ίδια ώρα. Κι επειδή το ρολόι λεγόταν «Παντύλ», προέκυψε το «τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου».
