του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου π. Προέδρου Συλλόγου Φαρμακοποιών Πήγαμε να παρακολουθήσουμε μια παράσταση που είχε καλές «προδιαγραφές». Βασ...
π. Προέδρου Συλλόγου Φαρμακοποιών
Πήγαμε να παρακολουθήσουμε μια παράσταση που είχε καλές
«προδιαγραφές».
Βασισμένη σε χαρακτήρες του Τσέχωφ σε μια προσέγγιση από τον Νηλ
Σάιμον σε διασκευή από την Ελένη Ράντου που έχει παιχτεί στην Αθήνα
με κάποια «γνωστά» ονόματα ηθοποιών.
Συμπέρασμα
Μάλλον μας λείπουν τα βασικά της θεατρικής παιδείας για να
μπορέσουμε να καταλάβουμε αυτά που είχε το έργο και τα οποία εκ των
υστέρων διαβάσαμε σε διάφορες κριτικές.
Ίσως δεν μπορούμε να καταλάβουμε την διαφορά μεταξύ πλάκας και
χιούμορ…..
Μπορεί όμως απλά να έχουμε πέσει στην παγίδα ης σοβαροφάνειας.
Πάντως εμείς δεν είδαμε κάποια θεατρική «έκρηξη» γέλιου και ούτε
βέβαια και κάποια συγκίνηση.
Ελάχιστες σκηνές ξέφευγαν από την επιθεωρησιακή προσέγγιση και τις
εύκολες ερμηνευτικές υπερβολές…..
Επιγραμματικά.
Αν το έργο δεν παιζόταν στην Αθήνα θα λέγαμε ότι ήταν μια αρπαχτή για
κατανάλωση στην επαρχία …
Πάντως καλό είναι να πούμε και τα θετικά
Και ήταν θετικό ότι μετα την παρακολούθηση αυτής παράστασης
εκτιμήσαμε ακόμη πιο πολύ τις προσπάθειες κάποιων «δικών μας»
ερασιτεχνικών θιάσων …..
Τελικά το θέατρο μαζί με πολλά άλλα χρειάζεται μια σοβαρότητα και μια
ειλικρίνεια προθέσεων.
Και αυτά πρέπει να μάθουμε να τα διεκδικούμε και να τα εκτιμούμε.
Αν θέλουμε απλά να γελάσουμε μπορεί να πάμε μια βόλτα με φίλούς και
να πούμε κάποια πιασάρικα ανέκδοτα……
