Πολλά ερωτήματα αιωρούνται όταν μιλάμε γενικά για την ανάπτυξη και ειδικότερα για την ανάπτυξη της Ηλείας. Οι λαλίστατοι πολιτικοί μας κάθ...
Ο πρωτογενής τομέας καταστρέφεται αργά αργά και σταθερά και δεν
είναι ανάγκη να ψάξουμε στοιχεία και να προσφύγουμε σε ειδικούς
οικονομολόγους.
Μια βόλτα στο Super Market αρκεί.
Εκεί θα δούμε πατάτες Αίγυπτου, σκόρδα Κίνας, ρύζι Ταϊλάνδης,
φασόλια και φακές Καναδά, φιστίκια Ιράν, μανταρίνια Κύπρου, αχλάδια
Αμερικής.
Και βάλε και βάλε…
Φαίνεται ότι πλέον δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να σώσουμε ότι
σώζεται.
Ενδεικτικό αυτής της απόλυτης απελπισίας είναι η εκ νέου πρόταση για
φυλακές στην Ανδρίτσαινα.
Ε ναι είναι και αυτό ένα έργο πνοής προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης.
Βέβαια αυτή η ιστορία δεν είναι καθόλου νέα.
Κάπου είκοσι χρόνια πριν είχε απορριφθεί η ιδέα μετα από δημοψήφισμα
των κάτοικων της περιοχής.
Αλλά τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Η Δημοκρατία είναι πλέον αλλιώτικη ….
Ίσως γιατί οι πολιτικοί ξέρουν περισσότερα και δεν είναι ανάγκη με το
παραμικρό να ρωτούν το λαό.
Από την άλλη αν κάποια επιδέξια ΜΜΕ αναλάβουν την εργολαβία της
επικοινωνίας του θέματος τότε μπορεί και ο λαός να ανοίξει τα μάτια του
να δει το συμφέρον του και να αλλάξει γνώμη.
Αλλά ας ρίξουν μια ματιά οι αρμόδιοι στην ιστορία αυτής της πόλης
Έστω και στο google.
Εκεί θα δουν την ξεχωριστή ιστορία της Ανδρίτσαινας που δεν έχει να
κάνει μόνο με την Ηλεία.
Θα πληροφορηθούν ότι στην Ανδρίτσαινα υπάρχει μια βιβλιοθήκη η
συλλογή της οποίας σήμερα αριθμεί περισσότερους από 40.000 τόμους
από τους οποίους 8.000 είναι ιδιαίτερα σπάνιοι.
Αν παρ όλα αυτά επιμένουν στο σχέδιο τους ας σκεφτούν ότι θα είναι
τουλάχιστον ντροπή εκεί που ο προγονοί μας κουβάλησαν με ζώα όλα
αυτά τα βιβλία για να δημιουργηθεί αυτή η βιβλιοθήκη εμείς οι ένδοξοι
απόγονοι τους να χτίζουμε φυλακές…..
Τελικά και εδώ ισχύει το «έκαστος εφ' ω ετάχθη»
