Διάβαζα ένα ρεπορτάζ στην ηλεκτρονική έκδοση της Πατρίς για τη Γαστούνη και τα κρούσματα παραβατικότητας, και δεν ήξερα αν πρέπει να γε...
Μιλάνε για ένα περιπολικό που φυλάει τον κάμπο λες και πρόκειται για καφενείο και όχι για μια τεράστια αγροτική περιοχή. Μιλάνε για "επαφές", για "συσκέψεις", για "ανάδειξη του προβλήματος", λες και οι λέξεις αρκούν για να προστατευθεί ένας πολίτης που ζει μέσα στον φόβο και την ανασφάλεια.
Και φυσικά, για ακόμη μια φορά, κανένας δεν φταίει.
Το κράτος φταίει γενικά και αόριστα.
Όχι ο Δήμος, όχι η Περιφέρεια, όχι οι τοπικοί βουλευτές, όχι οι διορισμένοι παράγοντες. Αυτοί απλώς δηλώνουν, χαμογελούν στις κάμερες και κάνουν πως δουλεύουν. Άντε και κανένα post στο Facebook για να πάρουν likes.
Η αλήθεια όμως είναι απλή και πικρή:
Έχετε αποτύχει. Παταγωδώς.
Και αντί να πάτε σπίτια σας με λίγη τσίπα, κάθεστε γαντζωμένοι στις καρέκλες σας, με τους μισθούς, τα προνόμια και το ανέμελο βλέμμα του "εγώ έκανα το καθήκον μου". Ποιο καθήκον, αλήθεια;
Βγείτε μια βόλτα βράδυ στη Γαστούνη, στα χωριά του κάμπου, να δείτε πώς είναι να ζεις χωρίς προστασία. Να φοβάσαι να βγεις από το σπίτι σου. Να λες «ευτυχώς που δεν μας μπήκαν χτες». Και μη μας ξαναπείτε για φωτογραφίες και επισκέψεις στην Αθήνα. Δεν λύνουν τα προβλήματα τα ραντεβού με υπουργούς όταν το μόνο που σας νοιάζει είναι η φωτογραφία για τα social.
Τελικά, υπάρχει κι ένα ερώτημα που δεν απαντάται:
Ποιος προστατεύει τον πολίτη όταν όλοι όσοι έχουν ευθύνη απλώς παριστάνουν τους ανεύθυνους;
Βαράτε τους παλαμάκια, λοιπόν.
Γιατί το μόνο που ξέρουν καλά είναι να παίζουν θέατρο.
Κι εμείς, θεατές κουρασμένοι, χειροκροτούμε από συνήθεια.
Αλλά όχι για πολύ ακόμη.
