Μερικές φορές η επικαιρότητα ξεπερνά την πιο νοσηρή φαντασία μας. Σάλος προκλήθηκε πριν από λίγο καιρό με τραγούδι(λέμε τώρα) γνωστού τ...
Σάλος προκλήθηκε πριν από λίγο καιρό με τραγούδι(λέμε τώρα) γνωστού τράπερ(θου,Κύριε,φυλακήν τω στόματί μου) του οποίου οι στίχοι προσβάλλουν τις γυναίκες,τα ΑΜΕΑ,την αξιοπρέπειά μας και,γενικά,ό,τι παλεύει να μείνει απρόσβλητο στον μάταιο τούτο κόσμο!
Έχω λίγο χρόνο να αυτοβασανιστώ οπότε γκουγκλάρω,βρίσκω τους στίχους, διαβάζω, ξεροκαταπίνω, πίνω λίγο νερό, ξαναδιαβάζω, μου συνιστώ ψυχραιμία που ποτέ δεν έχω και συνεχίζω.
«Νιώθω σαν τον King Von,
γιατί διψάω για φόνο»
«Έχω κάνει λιτανείες,
κάπνισα φυτείες»
«Το τμήμα οργανωμένου εγκλήματος μας ξέρει».
Αυτοί είναι ελάχιστοι στίχοι που μπορούν να αναφερθούν, διότι όλοι οι υπόλοιποι δεν είναι να ειπωθούν καν. Εξάλλου, στο συγκεκριμένο τραγούδι-υβρεολόγιο αποσύρθηκαν στίχοι που δήλωναν εναργώς μισοαναπηρισμό στοχοποιώντας την ευαίσθητη και καθόλα σεβαστή κοινωνική ομάδα των ΑΜΕΑ.
«Σε ειδικό σχολείο πηγαίνει,σκάμε καθυστερημένοι»
Να τα, λοιπόν, τα πρότυπα της εποχής μας.
Μουσική, ένα είδος τέχνης αρχαίο όσο και η ανθρώπινη ζωή που ανέκαθεν εξευγένιζε, εκπολίτιζε, ηρεμούσε.
Τώρα πλέον αυτή η μουσική περνάει κοινωνικά μηνύματα έμπλεα κοινωνικού ρατσισμού, υποτίμησης της γυναίκας και των ατόμων με ειδικές ανάγκες, βίας, οργανωμένου εγκλήματος, οπλοχρησίας, ναρκωτικών.
Το βαρέλι της ηθικής σήψης δεν έχει πάτο και σε αυτήν ακριβώς την εποχή καλούνται οι γονείς και παράλληλα εμείς οι εκπαιδευτικοί να παλέψουμε για τη σωστή διαπαιδαγώγηση, την παροχή γνώσεων, τη διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων οπλισμένων με αρχές και αξίες και όχι με καλάζνικοφ.
Αυτή η νεολαία είναι καταδικασμένη να βυθίζεται στο σκοτάδι από παντού.
Σε αυτή τη νεολαία που βομβαρδίζεται καθημερινά από τη σαπίλα της κοινωνίας μας, εμείς, όσοι απομείναμε ονειροπόλοι παιδαγωγοί ας δείξουμε το δρόμο του φωτός, της ενσυναίσθησης, της συμπερίληψης, του σεβασμού.
Τον μονόδρομο της αγάπης.
Της αγνής αγάπης που μας δίδαξε ο Χριστός.
ΥΓ: Χθες στο δρόμο συνάντησα τη Δανάη στο καροτσάκι της με την κυρία που τη συνόδευε. Η Δανάη είναι ΑΜΕΑ και διαμένει στις Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης στη Βάρδα. Κρατούσα ένα κλαράκι γιασεμί και της το έδωσα. Ο τρόπος που μου έσφιξε το χέρι ήταν μοναδικός.
Βάσω Σωτηροπούλου
Πρόεδρος ΔΣ Ανδραβίδας Κυλλήνης
Εκπαιδευτικός
