Koei-Kan Karate

T ο Koei-Kan Karate-Do είναι ένα παραδοσιακό στυλ Καράτε, που επίσημα ιδρύθηκε στις 2 Απριλίου 1954, από τον master Eizo Onishi, με την δ...

Tο Koei-Kan Karate-Do είναι ένα παραδοσιακό στυλ Καράτε, που επίσημα ιδρύθηκε στις 2 Απριλίου 1954, από τον master Eizo Onishi, με την δημιουργία του πρώτου dojo στη Νομαρχία Kanagawa Ken του Τόκιο.

Ο master Onishi υπήρξε ο καλύτερος μαθητής δύο έξοχων δασκάλων της Okinawa Karate, του Kanken Toyama αρχηγό της σχολής Shuri-te καιτου Juhatsu Kiyoda αρχηγό της σχολής Naha-te... 

Ο Kanken Toyama, ο βασικότερος δάσκαλος του Eizo Onishi, γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1888 στη πόλη Shuri της Okinawa, από μια οικογένεια ευγενών και του δόθηκε το όνομα Oyabameri Kanken. Ξεκίνησε το Καράτε σε ηλικία εννέα ετών. Εκπαιδεύτηκε από τον Yasutsune Itosu, αρχηγό της σχολής Shurite [στον οποίο έμεινε κοντά μέχρι τον θάνατό του το 1916], τον Kanryo Higaonna αρχηγό της σχολής Νaha-te, καθώς και από τον Aragaki αρχηγό της σχολής Tomari-te.

Η εκπαίδευσή του συμπληρώθηκε με την εξάσκηση στο Kobudo [παραδοσιακά όπλα της Okinawa] από τους Chodo, Oshiro, Chosin Chibana και Tani. To 1925 πήγε στη Taiwan όπου δίδαξε σε δημοτικό σχολείο και παράλληλα εκπαιδεύτηκε στο κινέζικο Kempo με τους master’s Chin και Pin.

Στις αρχές του 1930 επέστρεψε στην Ιαπωνία και στις 20 Μαρτίου του ιδίου έτους άνοιξε το πρώτο dojo του στο Τόκιο, που το ονόμασε “Shu Do Kan”, που σημαίνει “η αίθουσα για τη μελέτη του τρόπου Καράτε”.

Το 1946 ίδρυσετην Ομοσπονδία “All Japan Karate-DoAssociation”, σε μια προσπάθειά του να ενώσει το Οκινουανέζικο μετο ΙαπωνικόΚαράτε.

Το 1948 προέκυψε διαφωνία μεταξύ Toyama και Gichin Funakoshi για το ποιος ήταν ο σπουδαιότερος άνθρωπος του Καράτε. Οι άμεσα μαθητές του Itosu αναγνώρισαν τον Toyama ως τον μεγαλύτερο δάσκαλο του Okinawa Karate.

O Toyama δημοσίευσε τρία βιβλία: Karate-Do Okute Hijutsu, Karate-Do Taihyō-kan και Karate-Do.

Πέθανε στις 24 Νοεμβρίου 1966.

Ο Juhatsu Kiyoda, ο δεύτερος σπουδαιότερος δάσκαλοςτου Eizo Onishi, γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 1887, στη πόλη Naha της Okinawa. Δάσκαλος στο επάγγελμα, ο Kiyoda υπήρξε μαθητής του Kanryo Higaonna, κοντά στον οποίο άρχισε την εκπαίδευση σε ηλικία δεκαπέντε ετών.

Μαθήτευσε μαζί με τον Chojun Miyagi, μετέπειτα ιδρυτή του στυλ Goju Ryu, ο οποίος άρχισε την εκπαίδευση ένα μήνα μετά από τον Kiyoda. To 1932 άρχισε την μελέτη στο Κινέζικο Kempo από κάποιον Κινέζο δάσκαλο που ζούσε στην Okinawa.

Το στυλ του Kiyoda ονομάζεται «toon ryu», τ’ οποίο αναφέρεται στους δύο πρώτους χαρακτήρες του ονόματος του Higaonna.

Ο Kiyoda ήταν δάσκαλος μέσης εκπαίδευσης και ο διευθυντής που καθιέρωσε τα προγράμματα για το Καράτε στο εκπαιδευτικό σύστημα της Okinawa.

Στην δεκαετία του ’30 έγινε ο αρχηγός του Dai Nippon Butokai. Το 1944 εγκαταστάθηκε στη πόλη Beppu στο νησί Kyushu παίρνοντας μαζί του περιορισμένο αριθμό μαθητών. Στη διάρκεια των τελευταίων του χρόνων ο μικρότερος γιος του Juko συνέχισε την διδασκαλία του. Ο Kiyoda ήταν, επίσης, γνωστός για την εξειδίκευσή του στο kata Sanseiru. Πέθανε στις 31 Αυγούστου 1968.

Ο Eizo Onishi γεννήθηκε από μια παλιά και παραδοσιακή οικογένεια Samurai, στο νησί Shikokou στους πρόποδες Ejime-Ken.

Ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα στην ιστορία των Samurai είναι αυτό του Sakamoto και λεγόταν από τον λαό της εποχής ότι ήταν άγιος. Οι πρόγονοι του Onishi είχαν εξαιρετικά κοντινές σχέσεις με τον διάσημο αυτό πολεμιστή και μέχρι σήμερα o Onishi έχει στη κατοχή του έναν πάπυρο γραμμένο και υπογεγραμμένο από αυτόν. Το οικόσημο της οικογένειας Onishi αποτελείται από μια συστάδα φύλλων τα οποία κατά σειρά είναι 5-7-5 και προέρχεται από την βασιλική οικογένεια της Ιαπωνίας. Υπήρχε πριν κάποια χρόνια πάνω σε νομίσματα ένας από τους πρόγονους του Onishi και θεωρείτο πώς ήταν βασιλιάς ανάμεσα στους Samurai. Ήταν φυσικό επακόλουθο, επομένως, οι μυστικές τέχνες των Ανατολικών πολεμικών τεχνών να πηγαίνουν από γενιά σε γενιά, με διάφορες τελετές, σε όλη τη σειρά των Samurai.

Από μικρή ηλικία ο Eizo Onishi ασχολήθηκε με διάφορες πολεμικές τέχνες, όπως το Jiu Jitsu, το Kendo καιτο Jodo [η τέχνη του ραβδιού].

Την ακαδημαϊκή του εκπαίδευση την πήρε στο κολέγιο Matsuyama στη Shikokou και στο πανεπιστήμιο University ofKeio στοΤόκιο.

Στα πρώτα χρόνια της εφηβείας του πήγε για εκπαίδευση στο Καράτε στον Kanken Toyama, ο οποίος υπήρξε ο μοναδικός του δάσκαλος για περίπου δέκα χρόνια. Με την καθοδήγησή του ο Onishi έφτασε στο 6ο dan. Ο Toyama ήταν εκείνος που έγραψε μια συστατική επιστολή κι έστειλετον μαθητή του, σε αναζήτηση περισσότερων γνώσεων, στον Juhatsu Kiyoda. Ο Kiyoda ήδη είχε μεταφερθεί στο νησί Kyusu. Όταν ο Onishi τον επισκέφθηκε το μόνο που κατάφερε ήταν να έχει δεκαπέντε λεπτά ακρόασης από έναν υψηλόβαθμο μαθητή του ο οποίος πολύ ευγενικά του ζήτησε να επιστρέψει πίσω και να έρθει αργότερα και ίσως ο δάσκαλος να τον δεχόταν ως μαθητή του.

Για έναν ολόκληρο χρόνο ο Onishiταξίδευε κάθε μήνα επί δύο ημέρες ζητώντας να γίνει δεκτός ως μαθητής μέχρι τελικά που ο Kiyoda βλέποντας την θέλησή του τον δέχτηκε. Έτσι ξεκίνησε την εκπαίδευση σε έναν πάρα πολύ απαιτητικό αλλά καλό δάσκαλο που απαιτούσε από τους μαθητέςτου την τελειότητα. Για παράδειγμα, χρειάστηκαν στον Onishiτρία ολόκληρα χρόνια προπόνησης για να τελειοποιήσει το kata Sanshin, [kata αναπνοής], όχι γιατί ήταν αργός για να μάθει αλλά γιατί έτσι ήταν τότε ο παραδοσιακόςτρόποςεκπαίδευσης. Κάθε κίνηση έπρεπε να αναλυθεί και να εκτελεστεί ξανά και ξανά μέχρι να γίνει τέλεια, όπως τέλεια είναι η λειτουργία της αναπνοής.

Δεν ήταν τα διπλώματα που έκαναν master αυτούς τους μαχητές, αλλά η σκληρή τους εκπαίδευση. Μετά από χρόνια σκληρής εξάσκησης οι Toyama και Kiyoda είχαν πειστεί πώς ο Onishi έπρεπε να προχωρήσει περισσότερο στις σπουδές του στις πολεμικές τέχνες αφού κοντά τους είχε ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του. O Onishi ακολούθησε τις συμβουλές τους και πράγματι πήγε σε άλλες χώρες να μελετήσει νέες τεχνικές και συστήματα. Στο Πεκίνο, το Χονγκ Κονγκ και τη Ταϊβάν διδάχτηκε κινέζικες πολεμικές τέχνες από τον master Koichi Kyo και μετέπειτα από τον master An Tenei.

Λίγο πριν πεθάνει ο Kanken Toyama του απένειμετο Menkyo Kaiden [χειρόγραφος πάπυρος] όπου αναγνωρίστηκε ως «Δίκαιος-Φρόνιμος» και με άριστη επίδοση.

Επίσης, διορίστηκε Πρόεδρος της All Japan Karate-Do Association όπου διαδέχθηκε τον δάσκαλό του Toyama ως ο νέος ηγέτης. To 1952 ίδρυσε το στυλ «Koei-Kan», που αποτελεί την αποκρυστάλλωση της πολύχρονης και συστηματικής του εκπαίδευσης πάνω στις πολεμικές τέχνες. Το όνομα του στυλ προτάθηκε από τον ίδιο τον Toyama και η μετάφρασή του είναι, «Η Ευτυχία και η Ευημερία της Αίθουσας». Το 1957 εισήγαγε τον προστατευτικό εξοπλισμό Bogu ως μέροςτων αγώνων πλήρους επαφής. To Bogu αποτελείται από το κράνος με μάσκα προσώπου από ατσάλινο δίχτυ,τον προστάτη κορμού που καλύπτει το μπροστινό μέρος, από τον λαιμό μέχρι τη μέση και τα γάντια. Ο εξοπλισμός συμπληρώνεται από το προστατευτικό των γεννητικών οργάνων.

O Edward Kaloudis [Ελευθέριος Καλούδης από τη Χίο], ήταν μόλις δεκαέξι ετών όταν ταξίδεψε στην Ιαπωνία. Είχε γνωρίσει το Καράτε μέσα από τα περιοδικά και τα βιβλία που του έστελνε ο πατέρας του, ο οποίος τότε ζούσε στην Αμερική. Ο Kaloudis είχε ένα θείο καπετάνιο που ταξίδευε στην Ασία. Ο υποπλοίαρχός του στο καράβι είχε εκπαιδευτεί στο Judo και στο Καράτε και γνώριζε τον Kanken Toyama αλλά και τον Eizo Onishi. Ο θείος του, του ζήτησε σαν χάρη να πάρει μαζί του τον Καλούδη να παρακολουθήσει ένα μάθημα όπως κι έγινε. Ο Καλούδης λάτρεψε αμέσως το Καράτε και ζήτησε τον θείο του να τον αφήσει στην Ιαπωνία, κάτι που δεν μπορούσε να συμβεί στο πρώτο ταξίδι. Κατάφερε όμως να πείσει τον πατέρα του και τον θείο του να παραμείνει στο καράβι ως καμαρότος για το καλοκαίρι και είχε ήδη έτοιμες τις βαλίτσες του με σκοπό να γυρίσει και να μείνει στην Ιαπωνία για εκπαίδευση στο Καράτε. Με το που έπιασε λιμάνι στην Ιαπωνία το καράβι, πήγε πάλι στο dojo του Toyama κι εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησε πώς δεν θα ξαναγύριζε ποτέ στη Χίο και στην Ελλάδα.

Για τις επόμενες ημέρες ικέτευε τον θείο του να τον αφήσει στην Ιαπωνία κι αφού επικοινώνησε με τον πατέρα του στην Αμερική και μίλησε με τον Toyama και τον Onishi του δόθηκε η άδεια να παραμείνει μέχρι τέλος του καλοκαιριού, μια παραμονή που τελικά διήρκησε μερικά χρόνια. Η εκπαίδευσή του ανατέθηκε στον Kancho sensei Onishi. Τον πρώτο χρόνο η εκπαίδευση ήταν καθημερινή, πρωί και απόγευμα. Τον δεύτερο χρόνο ο Καλούδης μυήθηκε στο judo με εκπαίδευση τρεις φορές την εβδομάδα και τις υπόλοιπεςτέσσερις συνέχιζε με τον Onishi. Παράλληλα με την εκπαίδευσή του στο Καράτε είχε και δάσκαλο που του δίδασκετα μαθήματα του Λυκείου.

Ο Καλούδης έφυγε από την Ιαπωνία δύο χρόνια αργότερα ως Nidan [2ος βαθμός της μαύρης ζώνης] στοKoei-KanKarate και shodan [πρώτος βαθμός μαύρης ζώνης] στο judo. To 1956 γράφτηκε στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης όπου υπήρξε παίχτης του Παναμερικανικού ποδοσφαίρου και δημιούργησε μια λέσχη Καράτε. Δίδαξε στην Αστυνομία της Νέας Υόρκης και συνέγραψε στο εγχειρίδιο των πολεμικών τεχνών, τ’ οποίο χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα.

Το 1965 άνοιξε το πρώτο του dojo στο Κλίφτον του Νιου Τζέρσεϋ. Ο Ewdard Kaloudis, μαζί με τρεις ακόμη Έλληνες, έχουν αναγνωριστεί ως οι πρωτοπόροι του Καράτε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Από το 1966 εμφανίστηκε σε όλα σχεδόν τα περιοδικά μαχητικών τεχνών, σε πλήθος τηλεοπτικών εκπομπών, ενώ έχει πραγματοποιήσει αναρίθμητες επιδείξεις.

Ο Brian Frost υπήρξε αναπόσπαστο τμήμα του Koei-Kan. Ήταν ο πρώτος μη Ασιάτης που κέρδισε το πρωτάθλημα του Παναϊαπωνικού Συνδέσμου Καράτε στο Spot Sports Στάδιο του Τόκιο το 1972. Είχε σημαντικό ρόλο στην εξάπλωση του Koei-Kan στις Μεσοδυτικές πολιτείες της Αμερικής. Είναι συγγραφέας των βιβλίων: «Η ουσία των kata» και «Koei-Kan Karate-Do: Practice and Precept».

Τον Σεπτέμβριο του 2009 έχασε τη μάχη με τον καρκίνο.

Δύο ακόμη πρωτοπόροι του Koei-Kan είναι οι Gary Clements και Richard Woodgeard, που εκπαιδεύτηκαν κοντά στον Eizo Onishi, όταν υπηρετώντας στο Πολεμικό Ναυτικό των Η.Π.Α είχαν σταθμεύσει στην Ιαπωνία. Από την δεκαετία του 1960 άρχισαν να διδάσκουν το στυλ στις Η.Π.Α