Η χθεσινή βράβευση του πρωταθλητή Kick Boxing, Δημήτρη Μάλλιαρη , του προπονητή του Αντώνη Γιαννακόπουλου και των υπολοίπων αθλητών απ...
Η χθεσινή βράβευση του πρωταθλητή Kick Boxing, Δημήτρη Μάλλιαρη, του προπονητή του Αντώνη Γιαννακόπουλου και των υπολοίπων αθλητών απέδειξε, για ακόμη μια φορά, τη "γύμνια" του δημοτικού συμβουλίου Ανδραβίδας-Κυλλήνης.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Πολύ σωστά ο δήμαρχος Ναμπίλ Μοράντ, σε δηλώσεις του τόνισε πως αυτή την τιμητική εκδήλωση όφειλαν [γιατί ο δήμος όφειλε και όχι ο πρωταθλητής] να έχει γίνει νωρίτερα. [Διαβάστε εδώ...]. Αλλά τους πρόλαβε ο πάντα ευαισθητοποιημένος και καλός Λεχαινίτης, Πρόεδρος του Τοπικού Διαμερίσματος Λεχαινών, Γιώργος Γαλάτης. Ο οποίος διοργάνωσε μια λιτή, συγκινητική εκδήλωση με ιδία έξοδα. Η δημοτική αρχή δεν συνέβαλλε οικονομικά!
Παρακολουθούσα με πολύ προσοχή τον Δημήτρη Μάλλιαρη [του έχω άλλωστε μια ιδιαίτερη συμπάθεια] και όλη αυτή την χαρά που ένιωθε ακούγοντας τα καλά λόγια που έλεγαν αλλά και τις απονομές που του έγιναν. Επειδή έχω περάσει από αυτό τον χώρο, επειδή γνωρίζω πολύ καλά τις θυσίες που κάνει ένας αθλητής για να φτάσει στο βάθρο του πρωταθλητή και μάλιστα σε ένα τόσο δύσκολο άθλημα, είμαι απόλυτα βέβαιος πως οι πλακέτες που μάζεψε χθες τις ένιωθε πολύ ανώτερες από κάθε μετάλλιο που έχει κατακτήσει, γιατί σε αυτές τις πλακέτες συγκεντρωνόταν όλη η αγάπη του κόσμου, των απλών πολιτών, που νιώθουν υπερήφανοι που ο Δημήτρης, ο πρωταθλητής με την χρυσή καρδιά και το μόνιμο χαμόγελο στα χείλη, είναι το "δικό τους" παιδί. Ο Δημήτρης δεν είναι μόνο το παιδί των γονιών του, είναι το παιδί όλων των Λεχαινών, όλου του Δήμου, όλης της Ηλείας.
Παρακολουθούσα τον προπονητή του Αντώνη Γιαννακόπουλο και την συγκίνηση που τον διακατείχε. Αληθινή συγκίνηση αλλά και προβληματισμός για το μέλλον. Γνωρίζω τον Αντώνη πολλά χρόνια, από τις αρχές της δεκαετίας του '90 γι αυτό και ξέρω πως πρόκειται για έναν σπουδαίο άνθρωπο που λατρεύει στην κυριολεξία αυτό που κάνει και όλα τα παιδιά που προπονεί. Ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων που η αξία του αποδεικνύεται από την πολλή καλή δουλειά που κάνει.
Πολλά μπράβο στον κο Γαλάτη που τον συμπεριέλαβε στην χθεσινή βράβευση, γιατί είναι αυτός που "δημιούργησε" τον πρωταθλητή Δημήτρη Μάλλιαρη.
Φυσικά, πολλά μπράβο επίσης στον κο Γαλάτη γιατί σε αυτή την βράβευση συμπεριέλαβε και τους υπόλοιπους αθλητές.
Δεν αξίζουν όμως καθόλου μπράβο στους περισσότερους; δημοτικούς συμβούλους που χθες έπρεπε να δώσουν το παρών. Όχι για κανέναν άλλο λόγο παρά μόνο για να τιμήσουν όλα τα παιδιά που χύνουν τόνους ιδρώτα και δάκρυα μερικές φορές στις προπονήσεις και τους αγώνες.
Πολλές φορές είναι γνωστό πως έχω "επιτεθεί" στον δήμαρχο Ναμπίλ Μοράντ και στην δημοτική αρχή για τις άστοχες πολιτικές τους αποφάσεις. Όμως, χθες, οφείλω να ομολογήσω, πως τάχθηκα υπέρ του τόσο για την δέσμευσή του ότι θα παραχωρηθεί μόνιμος χώρος στο σωματείο "Άρτεμης" ώστε οι προπονήσεις να γίνονται πιο καλύτερες [η ανακούφιση του Αντώνη Γιαννακόπουλου που χρόνια πάσχιζε να το καταφέρει] αλλά και για την φράση που είπε: "Ο Αθλητισμός όλους μας ενώνει". Γιατί πράγματι έτσι είναι, ή έτσι πρέπει να είναι.
Δυστυχώς όμως δεν ισχύει για τους περισσότερους δημοτικούς συμβούλους που έλαμψαν δια της απουσίας τους. Από την πλειοψηφία μόνο ο πρόεδρος του ΔΣ Δημήτρης Χάρδας, ο αντιδήμαρχος Ανδρέας Μίγκος και φυσικά ο αναπληρωτής δήμαρχος Διονύσης Μάλλιαρης, ήταν εκεί.
Από την αντιπολίτευση έλαμψε δια της απουσίας της όλη η παράταξη του Τάκη Λαινά.
Φαίνεται πως για όλους τους απόντες το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι "κραυγές" στα δημοτικά συμβούλια και η διατήρηση της καρέκλας, ιδιαίτερα όταν αυτή συνοδεύεται με κάποιο μισθό!!!
Απόντες σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις....
Κρίμα...
Χθες ήταν μια μέρα που έμεναν στην άκρη οι όποιες πολιτικές αντιπαραθέσεις, ήταν μια μέρα χαράς και συγκίνησης.
Υπάρχει μια φωτογραφία η οποία αποδεικνύει κάτι πολύ σημαντικό, πέρα από τα βραβεία που χθες δόθηκαν. Η φωτογραφία που δείχνει το ήθος και την αξία του ανθρώπου Δημήτρη Μάλλιαρη. Η μεγάλη αγκαλιά του που είχε μέσα τον δήμαρχο και αν δεν κάνω λάθος και τη σύζυγο του προπονητή του. Στην ουσία ήταν μια μεγάλη αυθόρμητη αγκαλιά για όλο τον κόσμο που αναγνωρίζει την προσπάθεια και τις θυσίες που κάνει για να γίνονται τα Λεχαινά γνωστά σε όλη την Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο. Και η δήλωσή του είχε ιδιαίτερο νόημα: "Τώρα πια δεν μπορώ να σταματήσω. Θέλω να συνεχίσω να προσπαθώ..."
Αυτό το παιδί δυστυχώς σνόμπαραν χθες οι απόντες δημοτικοί σύμβουλοι. Ίσως, αν γνώριζαν πως ήταν η τηλεόραση εκεί να είχαν προστρέξει, για... να πάρουν θέση!!!
Ο λαός των Λεχαινών, ο λαός του δήμου, ας κρίνει...
Για την ιστορία όμως αξίζει να αναφέρουμε ποιοι σύμβουλοι παρευρέθηκαν για να τιμήσουν τον μεγάλο πρωταθλητή και τα υπόλοιπα παιδιά:
Ναμπίλ Μοράντ, Δήμαρχος
Γιώργος Γαλάτης, Πρόεδρος Τ.Δ.Λεχαινών,
Διονύσης Μάλλιαρης, Αναπληρωτής Δήμαρχος,
Δημήτρης Χάρδας, Πρόεδρος ΔΣ,
Ανδρέας Μίγκος, Αντιδήμαρχος,
Ανδρέας Κορομηλάς,
Νεόφυτος Παπαδόπουλος,
Γιάννης Λέντζας,
Αλεξάνδρα Αλτούνη.
ΥΓ: Μη διανοηθεί κανένας από τους απόντες να δικαιολογηθεί λέγοντας πως... δεν καλέστηκαν!!!
