Του Νίκου Ράμμου Blogger-Ιδιοκτήτη www.tgbnews.com Από παιδί θυμάμαι, οι επιστήμονες, οι παπάδες, οι δάσκαλοι... όλοι, μου έλεγαν...
Blogger-Ιδιοκτήτη www.tgbnews.com
Από παιδί θυμάμαι, οι επιστήμονες, οι παπάδες, οι δάσκαλοι... όλοι, μου έλεγαν πως, όλα τα φυτά στη φύση έχουν ψυχή, είναι ζωντανά, όπως ο άνθρωπος. Βάλε το λουλούδι στον ήλιο, μίλα του, μου έλεγαν, χάϊδευέ το και θα δείς. Τους αρέσει και η μουσική, αισθάνονται, κι όταν τα πληγώνεις, δακρύζουν.
Γενάνε, αναπαράγονται όπως κι οι άνθρωποι με το δικό τους τρόπο, αρρωσταίνουν, παγώνουν, διψάνε, πίνουν νερό, τρέφονται... και κάποια μέρα πεθαίνουν κι αυτά. Κάθε τι που φυτρώνει στο χώμα είναι ζωντανό. Και να θυμάσαι, μου έλεγαν, είναι πηγή ζωής για μας τους ανθρώπους, παράγουν οξυγόνο που δίχως αυτό δεν ζούμε..
Είχαν όμως έναν εχθρό... τα φυτοφάγα ζώα. Τα οποία, όχι μόνο το πατούσαν αλόγιστα, μα το έτρωγαν κι όλας, σε σημείο να εξαφανίζουν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα χλωρίδας, και η γη να γίνεται έρημος.. ενώ παρήγαγαν και μεθάνιο, καταστρέφοντας το όζον.. Νησιά του Ειρηνικού, όπως η Σαμοθράκη (όπου έχει σπίτι η Άντζελα), άρχισαν να χάνονται από το λιώσιμο των παγετώνων του Μπέλες. Και ο άνθρωπος πάλι, σαν σαρκοφάγο όν, σκότωνε και έτρωγε τα ζώα, τρεφόμενος κι ο ίδιος μεν, αλλά κρατώντας έτσι και τους αριθμούς τους σε επίπεδα τέτοια, που να κάνουν τα ρημάδια όσο γίνεται μικρότερη ζημιά, ενώ είδε συν τοις άλλοις πως... τα γαμευμένα, ήσαντε και πολύ νόστιμα.
Ώσπου μια μέρα, σε κάποιον μακρινό αιώνα, εμφανίστηκε ένα είδος μεταλλαγμένου ανθρώπου ο "Uomo Hortofagus", που δεν έτρωγε κρέας, αλλά, χωρίς τύψεις, άρχισε να δολοφονεί και να τρώει αβέρτα τα φυτά, συνεχίζοντας το μακάβριο και καταστροφικό έργο των ζώων. Αντί για ευχαριστώ για το δωρεάν οξυγόνο που απολάμβαναν, άρχισαν με αχαριστία περισσή να δολοφονούν κάθε τι πράσινο.
Άρπαζαν από τις ντομάτες, τα αγγούρια, τις φράουλες, τα καρπούζια -και τόσα άλλα- τα παιδάκια τους, τα έκαναν κομματάκια ή τα έτρωγαν ζωντανά.. Αυτά τα τελευταία, τα αποκαλούσαν «φρέσκα». Ξερίζωναν τα καημένα τα μαρουλάκια, τα λάχανα, τα κρεμμύδια και όλα τα άλλα ζαρζαβατικά που χαίρονταν τον ήλιο στους μπαξέδες και παίζανε πιτσικουλιές αναμεταξύ τους, κι εκείνα, μη έχοντας φωνή να ουρλιάξουν, ούτε και θλιμμένα και δακρυσμένα ματάκια να δείξουν τον πόνο και την απόγνωσή τους, μαραίνονταν και σάπιζαν από θλίψη..
Το κακό είναι, πως, αυτοί οι γεμάτοι αχαριστία και απονιά άνθρωποι, και σε αντίθεση με τα ζώα -που είχαν μια νοστιμιά-, δυστυχώς αυτοί... δεν τρώγονται. Με τίποτα!! Μην ξεχνάμε, ότι, και τον Παράδεισο, από χορτοφάγους τον χάσαμε! Τόσα ζώα στον Παράδεισο, αυτοί το μήλο πήγαν και φάγανε!!
