Του Paulo Coelho O Νασρουντίν και το αυγό Ένα πρωινό ο Νασρουντίν -ο μεγάλος Σούφι μυστικιστής που πάντα προσποιούνταν τον τρελό- στ...
Του Paulo Coelho
O Νασρουντίν και το αυγό
Ένα πρωινό ο Νασρουντίν -ο μεγάλος Σούφι μυστικιστής που πάντα προσποιούνταν τον τρελό- στάθηκε στη μέση της πλατείας της πόλης του μ' ένα αβγό τυλιγμένο σ' ένα μαντήλι και φώναξε στους παρευρισκόμενους;
"Σήμερα θα έχουμε ένα σπουδαίο διαγωνισμό. Όποιος ανακαλύψει τι είναι τυλιγμένο σε αυτό το μαντήλι θα πάρει δώρο το αβγό που είναι μέσα".
Ο κόσμος κοιτάχθηκε με περιέργεια και απάντησε:
"Πως να ξέρουμε; Κανείς εδώ δεν είναι μάντης!"
Ο Νασρουντίν επέμενε:
"Ότι βρίσκεται σε αυτό το μαντήλι έχει έναν πυρήνα κίτρινο σαν κρόκος περιτριγυρισμένο από ένα υγρό στο χρώμα του ασπραδιού, το οποίο με τη σειρά του βρίσκεται μέσα σε ένα φλούδι που σπάει εύκολα. Είναι σύμβολο γονιμότητας και μας θυμίζει τα πουλιά που πετάνε προς τις φωλιές τους. Λοιπόν, ποιος θα μου πει τι είναι κρυμμένο;"
Όλοι οι κάτοικοι σκέφτονταν ότι ο Νασρουντίν κρατούσε ένα αβγό, η απάντηση όμως ήταν τόσο ανόητη που κανείς δεν ήθελε να γελοιοποιηθεί δημόσια.
Κι αν δεν ήταν αβγό αλλά κάτι το πολύ σημαντικό, καρπός της γόνιμης φαντασίας των Σούφι; Ένας κίτρινος πυρήνας θα μπορούσε να είναι κάτι σαν ήλιος, το υγρό ολόγυρα ίσως να ήταν ένα αλχημικό μείγμα. Όχι, ο τρελός αυτός ήθελε να γελοιοποιήσει κάποιον.
Ο Νασρουντίν ξαναρώτησε δύο φορές, κανείς όμως δεν τόλμησε να πει κάτι άσχετο ίσως.
"Όλοι εσείς ξέρατε την απάντηση", ισχυρίστηκε. "Κανείς όμως δεν την μετέφρασε σε λόγια".
Έτσι είναι η ζωή όσων δεν τολμούν να διατρέχουν τον κίνδυνο: Οι λύσεις προσφέρονται, δίνονται γενναιόδωρα από το Θεό, οι άνθρωποι όμως ψάχνουν πάντα για πιο περίπλοκες εξηγήσεις και στο τέλος δεν κάνουν τίποτε.
Ο Θεός και η αγάπη του ανθρώπου
Ένας άνθρωπος πλησίασε τον φιλόσοφο Ραμανουζά και τον παρακάλεσε:
"Δείξε μου το δρόμο που οδηγεί προς τον Θεό".
"Ερωτεύτηκες ποτέ;", ρώτησε ο Ραμανουζά.
"Αν ερωτεύτηκα; Τι εννοείτε μεγάλε δάσκαλε; Εγώ υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην πλησιάσω ποτέ γυναίκα, τις αποφεύγω σαν αρρώστια. Ούτε καν τις κοιτάζω. Όταν περνάνε, κλείνω τα μάτια μου".
"Προσπάθησε να γυρίσεις πίσω στο παρελθόν σου και να ανακαλύψεις αν υπήρξε ποτέ μια στιγμή πάθους που να γέμισε με φλόγα το σώμα σου και συνεπήρε το πνεύμα σου.
"Ήρθα μέχρι εδώ για να μάθω πως να προσευχηθώ και όχι πως να ερωτευτώ μια γυναίκα. Θέλω να με κατευθύνει ο Θεός και εσείς επιμένετε να με οδηγείτε στις γήινες απολαύσεις; Δεν καταλαβαίνω τι θέλετε να μου μάθετε;"
Ο Ραμανουζά έμεινε για λίγο σιωπηλός και τελικά είπε:
"Δεν μπορώ να ε βοηθήσω. Αν ακόμη δεν είχες μια εμπειρία αγάπης, δεν θα μπορέσεις να ζήσεις τη γαλήνη της προσευχής. Να επιστέρεψεις λοιπόν στη πόλη σου, να ερωτευτείς και έλα να με βρεις ξανά αφού η ψυχή σου θα έχει ξεχειλίσει από στιγμές ευτυχίας".
Μόνο ένας άνθρωπος που καταλαβαίνει τι θα πει αγάπη μπορεί να κατανοήσει τη σημασία της προσευχής. Γιατί η αγάπη για κάποιον είναι κάτι σαν προσευχή προς τη καρδιά του σύμπαντος, μια προσευχή που ο Θεός τοποθέτησε σαν δώρο στα χέρια του κάθε ανθρώπου.
