Του Γιώργου Φάκου Αξιοπρέπεια, είναι «ο τρόπος ζωής, κατά τον οποίο σέβεται κανείς τον εαυτό του, δεν τον ταπεινώνει, ώστε να κερδί...
Του Γιώργου Φάκου
Αξιοπρέπεια, είναι «ο τρόπος ζωής, κατά τον οποίο σέβεται κανείς τον εαυτό του, δεν τον ταπεινώνει, ώστε να κερδίζει τον σεβασμό των άλλων, δεν πέφτει σε μικρότητες. Η υπερηφάνεια με ευγένεια ήθους». Αυτά αναγράφει το λεξικό.
Θα αναρωτηθεί κάποιος πως μου ήρθε να γράψω αυτό το άρθρο και τη σχέση μπορεί να έχει με όλα όσα έχω γράψει κατά καιρούς.
Εύλογη η απορία και νομίζω ότι η απάντηση θα δοθεί στη συνέχεια...
Πριν από μερικές ημέρες είχα μια κάπως έντονη λογομαχία με φίλο μου ο οποίος υποστήριζε, με συγκεκριμένο παράδειγμα, ότι στη πολιτική δεν υπάρχει αξιοπρέπεια. "Αυτό εσύ", μου είπε, "πρέπει να το ξέρεις καλύτερα από τον καθένα, τόσα χρόνια που ασχολείσαι με αυτά τα θέματα", μου τόνισε εκτός των άλλων.
Η αλήθεια είναι ότι άδικο δεν έχει. Απλά, επειδή πιστεύω στους ανθρώπους, υποστήριξα στη συνομιλία μας ότι θα υπάρχουν και κάποιοι ενασχολούμενοι με την πολιτική που θα έχουν τουλάχιστον δείγματα αξιοπρέπειας.
Για παράδειγμα, ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι υπάρχει περίπτωση να...ξαναδούμε αγκαλιασμένους τον πρώην αντιδήμαρχο Ανδραβίδας-Κυλλήνης Ανδρέα Μίγκο με τον Διονύση Μάλιαρη μετά τα όσα είχαν συμβεί στο γραφείο του -τότε- δημάρχου Ναμπίλ Μοράντ και μάλιστα να τους δούμε κάτω από την ίδια πολιτική στέγη;
'Η ποιος μπορεί να φανταστεί ότι πάλι θα συνυπάρξουν Μοράντ-Μάλιαρης μετά τα όσα συνέβησαν με ... διαγραφές και δημόσιους διαπληκτισμούς, να βρίσκονται "χέρι-χέρι" κάτω από μια πολιτική στέγη;
Αδιανόητο δεν φαντάζει; 'Η μήπως όχι; Για παράδειγμα, η... ανάγκη να "χτυπηθεί" πολιτικά ο Γιάννης Λέντζας θα μπορούσε να οδηγήσει σε ... τέτοιες ανίερες συμμαχίες;
Σαφέστατα, θα πει κάποιος, ότι στη πολιτική και στην απόκτηση της πολιτικής καρέκλας δεν υπάρχει "ούτε ιερό ούτε όσιο".
Και θα μπορούσα να αναφέρω παραδείγματα αρκετά. Οπως, πολιτικός να χειροκροτεί τον υποψήφιο δήμαρχο και λίγη ώρα αργότερα να παίρνει τηλέφωνο τον αντίπαλό του -τότε- δήμαρχο και να του λέει "τελειώσαμε με αυτόν, να συναντηθούμε να δούμε πως θα προχωρήσουμε" [Ημουν παρόν σε αυτή την... αλήστου μνήμης συνομιλία].
Θα μπορούσα να αναφέρω κι άλλα παραδείγματα που θα επιβεβαίωναν την παραπάνω άποψη του φίλου μου. Ομως, επαναλαμβάνω, ότι επειδή πιστεύω στους ανθρώπους, θεωρώ ότι υπάρχουν και κάποιοι για τους οποίους η αξιοπρέπεια είναι πιο πάνω από την κατάκτηση μιας οποιασδήποτε πολιτικής καρέκλας.
'Η μήπως και αυτοί πλέον έχουν εκλείψει;
Λέτε να ... ξαναζήσουμε παλιές "ευτυχισμένες" στιγμές...;;;
Χμ... όλα είναι πιθανά τελικά!!!
*Τα παραπάνω παραδείγματα με τους συγκεκριμένους αιρετούς αναφέρονται απλά και μόνο λόγω της τεράστιας δημοσιότητας που πήραν εκείνη την περίοδο και σαφώς έχουν μείνει στη μνήμη όλων σχεδόν των Ηλείων!!!
** "Η αξιοπρέπεια σήμερα βρίσκεται σε ανυπαρξία. Δεν μας σέβονται ούτε στα στοιχειώδη βγαίνουν στις τηλεοράσεις και μιλούν άνθρωποι οι οποίοι είναι οι κυρίως ένοχοι για αυτήν την καταστροφή και δεν αισθάνονται την ανάγκη να πουν ένα συγνώμη ή να κλείσουν το στόμα και να αποσυρθούν από τον δημόσιο βίο...
Και σήμερα όχι μόνο κυκλοφορούν ελεύθεροι αλλά μας κουνάνε και το δάχτυλο".
Χρήστος Γιανναράς
καθηγητής φιλοσοφίας και συγγραφέας