Το ύστατο χαίρε στο σύζυγο, πατέρα, γιο, φίλο, συνάδελφο και πάνω από όλα επαγγελματία Δημήτρη Κίτσο, έσπευσε να δώσει χθες σημαντικός αρι...
Η νεκρώσιμη ακολουθία πραγματοποιήθηκε χθες το μεσημέρι στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου στην κεντρική πλατεία του Πύργου. Μετά το τέλος της τελετής, ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η μεταφορά του στη γενέτειρα του την Κρέστενα, αφού οι συνάδελφοι του δημιούργησαν κομβόι με τα αστυνομικά οχήματα και τον οδήγησαν μέχρι το σημείο ταφής του, σε μία αν μη τι άλλο πρωτόγνωρη κίνηση δεν έχουμε αντικρίσει ξανά, αποτίνοντας έτσι φόρο τιμής στον 54χρονο Δημήτρη που τόσο αναπάντεχα και βιαστικά είπε το τελευταίο αντίο.
«Αξέχαστος για πάντα»
Ήταν το απόγευμα του Σαββάτου όταν η καρδιά του έπαψε να χτυπά. Μια καρδιά που την είχε δοσμένη στη γυναίκα της ζωής του Γεωργία και στα παιδιά του, στη μοναδική του αδελφή Σοφία αλλά και στη λατρεμένη του μάνα Αγγελική και στον αξέχαστο πατέρα του Νικόλαο, σταθμάρχη του ΚΤΕΛ Πύργου.
Με πολλή αγάπη είχε αγκαλιάσει αυτά τα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής του αλλά και με πίστη δυνατή για να καλλιεργήσει μέσα του τις ελπίδες του και τα όνειρά του για τα αγαπημένα του κορίτσια, Αγγελική και Κατερίνα – Βασιλεία.
Ο υποδ/ντης της Τροχαίας Πύργου, Δημήτρης Κίτσος με όπλο τον γνήσιο και αυθεντικό, καλοσυνάτο χαρακτήρα του, είχε κερδίσει όλη την κοινωνία του Πύργου και όχι μόνο. Είχε υπομονή, πειθαρχία, αλληλεγγύη και αισιοδοξία.
Η δύναμη αυτή του χαρακτήρα του, η ευσυνειδησία του στο κσθήκον του, που υπηρετούσε με τη φλόγα των αισθημάτων του που άγγιζαν προσεκτικά τον οποιδήποτε παραλήπτη.
Αυτό ήταν το αγκάλιασμα της ψυχής του και αυτός ήταν ο λόγος που μας έκανε να τον αγαπήσουμε για την αμεσότητά του, να τον αναγνωρίσουμε για την απλότητά του, να τον εκτιμήσουμε για τη δοτικότητά του.
Βαθιά συγκινητικές εξιστορήσεις από συναδέλφους του, που γνώριζαν ότι πάντα βοηθούσε τους ανθρώπους που είχαν ανάγκη. Γιατί ζούμε σε μια κοινωνία που ο Δημήτρης Κίτσος ήταν κοντά στους ανθρώπους της. Ήταν δίπλα τους, βοηθώντας και όχι «γράφοντας». Σε κάθε περίπτωση σε έκανε να καταλάβεις το μέγεθος της ατομικής ευθύνης του καθενός μας. Αναρίθμητες αναφορές στη ζωή του, έχοντας πάντα κυρίαρχο ρόλο σε όλες τις επίσημες εκδηλώσεις αλλά και στην καθημερινή του παρουσία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης του Πύργου, καλωσορίζοντας με τη ζεστή του καλημέρα όλους που περνούσαν από δίπλα του.
Δεν διαβρώθηκε ποτέ από αρνητικά αισθήματα βρίσκοντας πάντα το σωστό καταφύγιο και διέξοδο στη σωστή του οικογένεια που λάτρευε.
Αξέχαστε Δημήτρη, η απόγνωση που νιώθουν από τον χαμό σου οι δικοί σου άνθρωποι που αγάπησες, οι άνθρωποι της συνεργασίας σου, οι φίλοι της καρδιάς σου, αφήνει βαθύ πένθος.
Χάθηκες ξαφνικά, η απώλεια ανεπανόρθωτη, δεν μπορεί κανείς να το πιστέψει.
Οδηγείς τώρα πια στο μακρύ αλλά γεμάτο λουλούδια δρόμο του Παραδείσου, εκεί πάλι θα μπορείς να σταθείς πλάι στο Θεό, γιατί εκεί σου αξίζει, γι’ αυτό σε κάλεσε γρήγορα κοντά του.
Όμως εμείς θα σε αναζητούμε στους δρόμους του Πύργου, γιατί αληθινά θα μας λείψει το χαμόγελό σου, η ευθύτητά σου, αλλά και η «προσοχή» σου για να πάνε όλα καλά…
www.patrisnews.com
