Γράφει o Νίκος Ελευθερόγλου Ηρθε η περίπτωση του Νίκου Χαρδαλιά για να θυμηθούμε και πάλι τους όρους της πολιτικής αντιπαράθεσης. Το α...
Γράφει
o Νίκος
Ελευθερόγλου
Ηρθε η περίπτωση του Νίκου Χαρδαλιά για
να θυμηθούμε και πάλι τους όρους της
πολιτικής αντιπαράθεσης. Το αν πρέπει
να ασκούμε την κριτική μας με θέσεις και διαφωνίες ή να φτάνουμε στον κανιβαλισμό κάθε μορφής. Ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας τους
τελευταίους 18 μήνες κλήθηκε να αντιμετωπίσει
πρωτόγνωρες για τον τόπο -αλλά και τον κόσμο
ολόκληρο- καταστάσεις. Από την πανδημία και
τις πλημμύρες μέχρι τις πρόσφατες πυρκαγιές.
Μπορεί κάποιοι να διαφωνούν μαζί του και κάποιοι άλλοι να συμφωνούν.
Όλοι, όμως, νομίζω
ότι συμφωνούν -αν μη τι άλλο- ότι ο Νίκος Χαρδαλιάς έδινε και την ψυχή του νυχθημερόν σε
αυτή την προσπάθεια, να σωθούν ανθρώπινες
ζωές και να τηρηθούν τα όποια μέτρα. Έγινε
από... τραγούδι μέχρι και αποδιοπομπαίος τράγος. Η αλήθεια είναι ότι ήρθε σε σύγκρουση με
πολυποίκιλα συμφέροντα, οικονομικά, πολιτικά
και μιντιακά, που λειτούργησαν ως βραχίονες
των δύο προηγουμένων. Σε απόλυτο συντονισμό
έδειξαν τα… δόντια τους και εκφράστηκαν από
αυτούς που πολύ εύστοχα αποκάλεσε ο Νίκος
Μαστοράκης ως φασιστερά.
Η ετερόκλητη παρεούλα Κουμουνδούρου - ακροδεξιάς.
Για αυτό τον στοχοποίησαν για τα πάντα: από
τον τρόπο που μιλάει μέχρι τα δάκρυα που ανθρώπινα του έφευγαν κάποιες στιγμές. Ο λόγος
είναι προφανής. Ο Χαρδαλιάς τούς ενοχλούσε
γιατί άντεχε και δεν συνθηκολογούσε με την…
ακροδεξιά παρεούλα. Οι επιθέσεις τους ξεπέρασαν τα όρια της κριτικής, της πολιτικής αντιπαράθεσης και μετατράπηκαν στην τακτική της φασιστεράς του πολιτικού κανιβαλισμού. Χωρίς ηθική
και χωρίς μέτρο.
Δεν θα ισχυριστώ ότι ο Νίκος Χαρδαλιάς τα
έκανε όλα τέλεια. Όλα σωστά. Αλλά στην περίπτωση κυρίως της πανδημίας δεν υπήρχαν οδηγίες… χειρισμού και αντιμετώπισης.
Είμαι βέβαιος ότι και λάθη θα έγιναν και παραλείψεις. Και
πολλές φορές ακόμη και ο ίδιος ο Νίκος Χαρδαλιάς έχασε το μέτρο πάνω στην αγωνία του να
πείσει. Ανθρώπινο αυτό και κατανοητό. Εκείνο
που δεν είναι κατανοητό και δεν πρέπει να είναι
πλέον αποδεκτό από την κοινωνία είναι ο κανιβαλισμός των πολιτικών αντιπάλων.
Μακάρι οι δηλώσεις που έγιναν για την περιπέτεια του Νίκου Χαρδαλιά (η στήλη τού εύχεται
περαστικά και σύντομα να επιστρέψει στα καθήκοντά του) να αποτελέσουν μια νέα αρχή στην πολιτική αντιπαράθεση.
Να συνειδητοποιήσουν κάποιοι ότι και οι πολιτικοί είναι άνθρωποι. Δεν είναι θεοί, αν και αυτούς τους πετροβολήσαμε και
τους σταυρώσαμε. Είναι καιρός να βάλουμε ένα
φρένο στην αντιπαράθεση χωρίς φραγμούς και
όρια. Και αυτό ισχύει για όλους τους πολιτικούς
χώρους.
Αν δεν αφήσουμε τη χειρότερη μορφή του
φασισμού, που είναι ο κανιβαλισμός των αντιπάλων, τότε θα το πληρώσουμε όλοι. Και θα
αφήσουμε τη δημοκρατία μας έρμαιο σε όλους
αυτούς που την επιβουλεύονται με κάθε τρόπο.
Αν η ελληνική Αριστερά δεν αποκόψει τους δεσμούς της με αυτούς τους τάχα μου δήθεν αντισυστημικούς φασίστες, θα τους πληρώσει
ακριβά. Όπως τους πλήρωσε όταν είδαν ότι πέφτει και… ανακάλυψαν Λουδοβίκους και
αστροναύτες. Ας σταματήσουν επιτέλους να
ταΐζουν το «θηρίο» και να εκτρέφουν κανιβάλους για να φθείρουν τον Μητσοτάκη, τους
υπουργούς και την κυβέρνησή του.