του Γιώργου Φάκου Είναι σίγουρο ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ο θεσμός εκείνος που πραγματικά βρίσκεται [ή πρέπει να βρίσκεται] δίπλα...
του Γιώργου Φάκου
Είναι σίγουρο ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ο θεσμός εκείνος που πραγματικά βρίσκεται [ή πρέπει να βρίσκεται] δίπλα στον πολίτη, προσπαθώντας να επιλύσει τα προβλήματά του, να κάνει την καθημερινότητά του καλύτερη. Ιδιαίτερα οι δήμοι είναι αυτοί που έχουν τον ρόλο της “προστασίας” του πολίτη και ο κάθε δήμαρχος ή δημοτικός σύμβουλος εκλέγεται γι’ αυτό ακριβώς τον σκοπό και όχι για τα προσωπικά του συμφέροντα.
Τα παραπάνω είναι μια γενική αναφορά που στην ολότητά του δεν νομίζω ότι κάποιος διαφωνεί.
Και φυσικά και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση υπάρχουν συμβάντα, που για μένα χαρακτηρίζονται απαράδεκτα. Οπως αυτό που συνέβη προχθές στο δημοτικό συμβούλιο Ηλιδας.
Είναι γνωστό ότι δεν είμαι Λυμπερικός και μάλιστα θεωρώ αυτή την τελευταία του θητεία ως ότι χειρότερο πέρασε ποτέ από αυτόν τον δήμο.
Επίσης όμως θεωρώ απαράδεκτη και τραγική τη στάση του καθηγητή Ιωάννη Χριστόπουλου, ο οποίος, αφού πρώτα δέχθηκε να ορκιστεί από τον Γιάννη Λυμπέρη, δέκα ημέρες μετά βγήκε, στο πρώτο δημοτικό συμβούλιο που συμμετείχε, να του κατονομάσει όλα αυτά που ο ίδιος θεωρεί ως αποτυχία του και να δηλώσει την ανεξαρτοποίησή του.
Να ξεκαθαρίσω κάτι: Δεν αναφέρομαι στα όσα καταμαρτύρησε στον Λυμπέρη, δηλαδή αυτά που δεν υλοποίησε και είχε υποσχεθεί , για τα οποία είμαι, σε γενικές γραμμές, σύμφωνος, αλλά καθαρά και μόνο για την πράξη του και για τις προσωπικές προσβολές.
Μια πράξη που πάντα για μένα είναι καταδικαστέα.
Αν υιοθετεί όλα όσα ανέφερε, τότε ποιος ο λόγος να δεχτεί να ορκιστεί και να δημιουργήσει ακόμη ένα πλήγμα στην παράταξη με την οποία είχε βάλει υποψήφιος και μετά από διάφορες παραιτήσεις αξιώθηκε να γίνει δημοτικός σύμβουλος;
Ο κ. Χριστόπουλος, προφανώς ρίχνει ματιές προς Παπαδάκο μεριά και το… “μανιφέστο” που διάβασε προχθές θα πρέπει να ήταν και μια δήλωση υποστήριξης του προσώπου του… μέγα και τρανού χορηγού! Διότι πώς αλλιώς να χαρακτηριστεί η αναφορά του περί Παπαδάκου: “Νοσοκομείο δεν υπάρχει παρά τις γενναίες δωρεές του γνωστού σε όλους ευεργέτη…” και “Πριν λίγες μέρες σας εγκατέλειψε ένας ακόμα σπουδαίος συνεργάτης σας. Το ένα μέρος από το δίδυμο της επιτυχίας, όπως βροντοφωνάζατε στην εξέδρα. Ένας άνθρωπος με διάθεση και δυνατότητες να προσφέρει στον τόπο μας. Έχει προσφέρει πάρα πολλά συνεχίζει να προσφέρει και θα προσφέρει ακόμα περισσότερα”.
Τώρα τι ακριβώς έχει προσφέρει ο μέγας χορηγός και πόσο αυτά τα έκανε θέλοντας να τα… ‘εξαργυρώσει’ με την υποψηφιότητα που κατέθεσε, ας μη το συζητήσουμε τώρα.
Ούτε να συζητήσουμε τα υπόλοιπα που ο κ. Χριστόπουλος ανέφερε, και για τα οποία εδώ και πάρα πάρα πολύ καιρό φωνάζει ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος. Που αν δεν ήταν ο Κωνσταντόπουλος κανείς δεν θα ήξερε τίποτα και πολύ περισσότερο ο ίδιος.
Γιατί ο Κωνσταντόπουλος τα ανέδειξε και προχθές τα χρησιμοποίησε ο Χριστόπουλος, ο οποίος δεν θυμάμαι ποτέ να μίλησε για τίποτα. ‘Η μήπως κάνω λάθος;
Προφανώς τώρα ανακάλυψε… την πυρίτιδα!
Κι αναρωτιέμαι για κάτι: Τελικά η αναφορά του κ. Χριστόπουλου ήταν γιατί όντως ο κ. Λυμπέρης δεν υλοποίησε ότι υποσχέθηκε, ή… γιατί δεν τον αξιοποίησε σε κάποια θέση; Αυτή την απορία έχω διαβάζοντας το εξής απόσπασμά του: “Επιπλέον από τη στιγμή που βρεθήκατε στην εξουσία, ξεχάσατε τα πάντα, τις δεσμεύσεις αλλά και τους ανθρώπους που συντάχθηκαν και συνεργάστηκαν μαζί σας. Μαζί με τους συνεργάτες σας αγνοήσατε τον μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων των συμβούλων, που σας τίμησαν με την ψήφο τους…”
