Το Μεγάλο Σάββατο είναι η πιο σιωπηλή, μα και η πιο ελπιδοφόρα ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας. Είναι η μέρα της αναμονής, της σιωπηλής προσδ...
Οι πιστοί ακούνε τα αναγνώσματα που μιλούν για την απελευθέρωση από τη φθορά, για την έξοδο του Ισραήλ, για τον Ιωνά στην κοιλιά του κήτους, για την καινούργια ζωή που έρχεται. Κι έρχεται μια στιγμή, κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, που αλλάζουν όλα: τα μαύρα υφάσματα τραβιούνται, ο ιερέας σκορπά δάφνες και ροδοπέταλα, και η Εκκλησία πλημμυρίζει από προανάκρουσμα χαράς.
Ωστόσο, η νύχτα ακόμα κρατάει. Η Ανάσταση δεν έχει φανερωθεί επίσημα. Γι’ αυτό και το Μεγάλο Σάββατο είναι μια μέρα ανάμεσα σε δύο κόσμους: ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως, στον θάνατο και τη ζωή, στην απόγνωση και την ελπίδα.
Στη λαϊκή συνείδηση, το Μεγάλο Σάββατο έχει τη δική του, ιδιαίτερη θέση. Είναι η μέρα της τελευταίας προετοιμασίας. Τα σπίτια καθαρίζονται για την Ανάσταση, τα φαγητά ετοιμάζονται, τα καντήλια γεμίζουν, τα ρούχα της Ανάστασης σιδερώνονται με ευλάβεια. Όλα περιμένουν τη νύχτα, όπου το "Δεύτε λάβετε φως" θα μεταμορφώσει το σκοτάδι σε φως και το πένθος σε χαρά.
Το Μεγάλο Σάββατο μας θυμίζει πως πριν από κάθε φως, υπάρχει πάντα μια σιγή. Μια σιγή ιερή. Μια σιγή που δεν είναι αδυναμία, αλλά συγκέντρωση δυνάμεων. Είναι η βαθιά ανάσα πριν το φως του κόσμου ξεσπάσει.
