Στην καρδιά της Αμαλιάδας, εκεί όπου κάποτε χτυπούσε ο διοικητικός παλμός της πόλης, στέκει σήμερα ένα φάντασμα από τσιμέντο και μνήμη: ...
Περαστικοί, κάτοικοι, τουρίστες – όλοι περνούν μπροστά από το ερείπιο και αναρωτιούνται: πώς είναι δυνατόν μια πόλη να ανέχεται τόση εγκατάλειψη στο ίδιο της το πρόσωπο; Πόσο ακόμα θα παριστάνει η δημοτική αρχή ότι δεν βλέπει αυτό το μνημείο της εγκατάλειψης;
Ολα φωνάζουν για την αδιαφορία και την αδράνεια της δημοτικής αρχής - των μελών της των φωτογραφιών και της αδιαφορίας τους για τον δήμο.
Μια επονείδιστη σιωπή καλύπτει την τύχη ενός χώρου που άλλοτε φιλοξενούσε αποφάσεις, υπογραφές και ευθύνες. Σήμερα, φιλοξενεί μόνο αράχνες και εγκατάλειψη.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από γραφειοκρατικές δικαιολογίες και "μελέτες σε εξέλιξη". Οι πολίτες έχουν μάτια και βλέπουν. Και βλέπουν ένα πρώην δημαρχείο – δηλαδή την ίδια την εικόνα της τοπικής εξουσίας – να έχει αφεθεί στην τύχη του, να παρακμάζει χωρίς κανείς να σηκώνει το ανάστημά του.
Η εικόνα αυτή δεν είναι απλώς αισθητική προσβολή. Είναι βαθιά πολιτική. Είναι η εικόνα της εγκατάλειψης κάθε έννοιας δημόσιας φροντίδας και συλλογικής ευθύνης.
Πού είναι η ευαισθησία για την αρχιτεκτονική κληρονομιά;
Πού είναι τα έργα που εξαγγέλλονται πριν τις εκλογές και ξεχνιούνται την επόμενη μέρα;
Κάθε μέρα που περνά χωρίς αποκατάσταση, κάθε μέρα που αυτό το κτίριο σαπίζει κάτω από τον ήλιο της Ηλείας, είναι μια μέρα ντροπής. Η ντροπή δεν βαραίνει μόνο τους εκλεγμένους. Βαραίνει και όσους σιωπούν.
Το παλιό δημαρχείο της Αμαλιάδας δεν είναι ένα απλό κτίριο. Είναι καθρέφτης της πόλης. Και αυτή τη στιγμή, ο καθρέφτης αυτός δείχνει αδιαφορία, εγκατάλειψη και θεσμική σήψη.
Αν δεν μπορείτε να το σώσετε, τουλάχιστον να το αποχαιρετίσετε με αξιοπρέπεια.
Αν δεν έχετε σχέδιο, πείτε το καθαρά. Αν δεν σας ενδιαφέρει, αποχωρήστε. Γιατί οι πόλεις που δεν σέβονται τη μνήμη τους, δεν έχουν μέλλον. Και οι άνθρωποι που τις διοικούν χωρίς φιλότιμο, δεν έχουν θέση στην Ιστορία - μια ιστορία που θα σας κατατάξει στους πλέον ανίκανους και αδιάφορους!
