Είναι κρίμα κι άδικο να ρίχνουμε τις ευθύνες όλες στους σημερινούς αιρετούς, όταν τα προβλήματα στην Ηλεία είναι διαχρονικά και για τη μη ...
Είναι κρίμα κι άδικο να ρίχνουμε τις ευθύνες όλες στους σημερινούς αιρετούς, όταν τα προβλήματα στην Ηλεία είναι διαχρονικά και για τη μη επίλυσή τους, και οι προηγούμενοι φέρουν τεράστιες ευθύνες
Η Ηλεία, μια περιοχή γεμάτη φυσική ομορφιά και πολιτιστική κληρονομιά, συνεχίζει να βρίσκεται στην περιθωριοποίηση. Όμως, αντί να ασχολούμαστε με την πραγματική ουσία των προβλημάτων, η πολιτική της επιβίωση σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο έχει περιορίσει την ανάπτυξη της περιοχής σε τίποτα παραπάνω από υποσχέσεις, προεκλογικά λόγια και… φωτογραφίες. Πολλές φωτογραφίες με χαμόγελα σαν να μας κοροιδεύουν κι εμείς να τους βαράμε παλαμάκια, ελπίζοντας [ τάχα] πως κάτι θα αλλάξει.
Αλλά η αλήθεια είναι απλή: Όσο τα χαμόγελα παραμένουν και οι δηλώσεις διαδέχονται η μία την άλλη, η Ηλεία παραμένει στάσιμη και ξεχασμένη. Η πολιτική κερδοσκοπία συνεχίζεται, κι εμείς… περιμένουμε την ανάπτυξη που ποτέ δεν έρχεται.
Αντί να ζητήσουμε από τους σημερινούς αιρετούς να λύσουν όλα τα προβλήματα της Ηλείας, ας αναρωτηθούμε για λίγο: ποιος φταίει που είμαστε ακόμα σε αυτήν την κατάσταση; Είναι μόνο οι σημερινοί πολιτικοί ή όλοι εκείνοι που πέρασαν και μας άφησαν πίσω με τα χέρια δεμένα;
Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει δικαιολογία για την αποτυχία της Ηλείας να εξελιχθεί όλα αυτά τα χρόνια, και οι ευθύνες βαραίνουν εξίσου όλους: και τους προηγούμενους που σήμερα κουνάνε το δάχτυλο και τους σημερινούς, φυσικά, και την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, και τους βουλευτές του νομού που μας έφεραν στο σημερινό αδιέξοδο. Δεν είναι δυνατόν να κρύβονται πίσω από τις δικές τους πολιτικές αναποτελεσματικότητες και να φορτώνουν τις συνέπειες μόνο στους σημερινούς.
Ποια ήταν η δράση τους για την Ηλεία;
Μήπως ήταν μόνο η δημιουργία μιας ψεύτικης εικόνας προόδου, που κάθε φορά διαλύεται μόλις έρχεται η ώρα της πραγματικής αντιμετώπισης των προβλημάτων;
Ποια είναι η εικόνα της Ηλείας σήμερα; Χαοτικές υποδομές, ανασφάλεια και αναπτυξιακή στασιμότητα.
Η Ηλεία παραμένει σε έναν ατέρμονο κύκλο φτώχειας και εγκατάλειψης.
Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, υπό την καθοδήγηση του Περιφερειάρχη, αποδεικνύεται για άλλη μια φορά αναποτελεσματική και εγκλωβισμένη σε μια πολιτική αδράνειας. Αντί να δημιουργήσουν ένα συνεκτικό στρατηγικό σχέδιο για την ανάπτυξη της περιοχής, οι πολιτικοί της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας έχουν προτιμήσει να παίζουν το παιχνίδι της πολιτικής επιβίωσης και της τοπικής ισχύος, αδιαφορώντας για το μέλλον των πολιτών της Ηλείας.
Είναι αδύνατο να αγνοήσουμε την αποτυχία της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας να συντονίσει και να διεκδικήσει ό,τι δικαιούται η περιοχή.
Οι υποδομές; Σε αδιέξοδο.
Η ανάπτυξη του τουρισμού; Εξαντλημένη σε επιφανειακές κινήσεις χωρίς ουσιαστική κατεύθυνση.
Η βελτίωση της εκπαίδευσης και της υγείας; Ούτε λόγος.
Η Ηλεία, αντί να παίρνει ώθηση για να ξεπεράσει τις παθογένειές της, καθηλώνεται ακόμα σε πολιτικές αντιπαραθέσεις και προσωπικές φιλοδοξίες που δεν οδηγούν πουθενά.
Οι πολιτικοί, όλοι αυτοί οι «εκλεγμένοι» που ευαγγελίζονται την αλλαγή, φτάνουν να κλείνουν τα μάτια μπροστά στις πραγματικές ανάγκες της περιοχής και στους ανθρώπους που εξακολουθούν να ζουν μέσα στην απελπισία.
Η Ηλεία χρειάζεται ριζική αλλαγή, και αυτή η αλλαγή πρέπει να έρθει με ευθύνη και συντονισμό.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: η ευθύνη για την τραγική κατάσταση της Ηλείας βαρύνει εξίσου και αυτούς που είχαν την εξουσία όλα αυτά τα χρόνια. Ας πάρουν επιτέλους όλοι την ευθύνη και ας αφήσουν τις πολιτικές τους σκοπιμότητες, γιατί η Ηλεία δεν έχει πλέον χρόνο για χάσιμο.
Οχι, βέβαια, ότι κανείς θα… συγκινηθεί…!!!
Ο βουλευτής εδώ δεν είναι απλώς εκπρόσωπος στο Κοινοβούλιο· είναι θεματοφύλακας μιας μακραίωνης ιστορικής ευθύνης και ταυτόχρονα υπηρέτης ενός λαού που νιώθει διαχρονικά παραμελημένος.
Ο Νόμος Ηλείας έχει τέσσερις εκπροσώπους στη Βουλή των Ελλήνων: τον Νικολακόπουλο, την Αυγερινοπούλου, τον Κατρίνη και τον Καλαματιανό. Αν τους αθροίσει κανείς, είναι τέσσερις διαφορετικές ιδεολογικές γραμμές, τέσσερις κομματικές σημαίες — αλλά κανένα κοινό μέτωπο για την Ηλεία.
Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι ποιος κάνει «πιο πολλά», αλλά γιατί όλοι μαζί δεν κάνουν τα απαραίτητα.
Η Ηλεία, μένει μόνη, με βουλευτές που διαγκωνίζονται για εντυπώσεις, όχι για λύσεις.
Η Ιστορία δεν συγχωρεί όσους κοιμούνται πάνω στις έδρες τους, ενώ οι ρίζες του τόπου ξεραίνονται.
Η Ιστορία θα κρίνει [και] τους βουλευτές όχι για το πόσες κορδέλες έκοψαν ή πόσα likes μάζεψαν, αλλά για το αν άφησαν κάτι πίσω τους. Αν υπήρξαν παρόντες όταν η Ηλεία τούς χρειάστηκε. Αν τίμησαν την ψήφο με πράξεις και όχι με αοριστολογίες.
