Πολιτευτής ΕΝΩΝΩ Ν. Ηλείας. Τσιλιμιγκρας Παναγιωτης. Η 21η Μαρτίου θεωρείται ως η παγκόσμια ημέρα δασοπονίας και συμπίπτει με την ένα...
Τσιλιμιγκρας Παναγιωτης.
Η 21η Μαρτίου θεωρείται ως η παγκόσμια ημέρα δασοπονίας και συμπίπτει με την έναρξη της εαρινής ισημερίας και την πρώτη ημέρα της άνοιξης.
Ανακηρύχθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας & Τροφίμων, ως «Παγκόσμια Ημέρα Δασοπονίας για να φέρει τον άνθρωπο πιο κοντά στο δάσος που καλύπτει το 25% της επιφάνειας της Γης, να του κεντρίσει το ενδιαφέρον να μάθει περισσότερα για τις λειτουργίες του, αλλά και για την ανάγκη προστασίας του, που είναι ζωτικής σημασίας για την ανθρώπινη επιβίωση.
Ιδιαίτερα στις μέρες μας, με τις αρνητικές εξελίξεις στα περιβαλλοντικά θέματα, όπως οι κλιματικές αλλαγές, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η ερημοποίηση της γης, οι απειλές στη βιοποικιλλότητα και η εκτεταμένη υλοτόμηση των τροπικών δασών.
Τα δάση πρωτοεμφανίσθηκαν στη γη πριν από περίπου 380 εκατομμύρια χρόνια, άλλαξαν τη μορφή των ηπείρων του πλανήτη και από τους άγονους βράχους έφεραν στο προσκήνιο τα εύφορα εδάφη που γνωρίζουμε σήμερα.
Από την αρχή της εμφανίσεως του ανθρώπου, τα δάση τού προσέφεραν καταφύγιο, τροφή και το ξύλο ως το μόνο κατασκευαστικό υλικό για κατοικίες, πλοία και εργαλεία. Μισά από τα δάση που πρωτοϋπήρχαν έχουν καταστραφεί από τότε που άρχισε η άσκηση της γεωργίας από τον άνθρωπο. Οι καταστροφές των δασών και η υποβάθμιση του πλανήτη ήταν ιδιαίτερα σημαντικές τα τε- λευταία 60 χρόνια. Ο παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) εκτιμά ότι κάθε χρόνο 130.000 km² δασικών εκτάσεων χάνονται, λόγω αποψίλωσης.
Τα δάση δρουν ως «παγίδες» για το διοξείδιο του άνθρακα (CO2), το κυριότερο αέριο θερμοκηπίου, όταν όμως αυτά υλοτομούνται, καίγονται ή καταστρέφονται από επιβλαβείς οργανισμούς, αποτελούν πηγή CO2. Ο FAO εκτιμά ότι τα δάση και οι δασικές εκτάσεις, παγκοσμίως, μπορούν να αποθηκεύσουν περισσότερους από ένα τρισεκατομμύριο τόνους άνθρακα - το διπλάσιο, δηλαδή, του ποσού που βρέθηκε στην ατμόσφαιρα. Παράλληλα, τα δάση ρυθμίζουν τις καιρικές συνθήκες, όχι μόνο σε τοπικό και περιφερειακό, αλλά και σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο.
Μας δίνεται η ευκαιρία να ενημερωθούμε για τον αφανισμό των δασών σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και για την καταστροφική πολιτική σε ότι αφορά τα δάση και τις δασικές εκτάσεις που εφαρμόζεται στη χώρα μας. Η ασκούμενη εδώ και 30-40 χρόνια δασική πολιτική αποδεικνύει περίτρανα την υιοθέτηση μιας πολιτικής που θέλει τα δάση και τις δασικές εκτάσεις βορά των καταπατητών και των εμπρηστών, πηγή πλουτισμού από αλόγιστη διαχείριση, που θέλει τη Δασική Υπηρεσία υποβαθμισμένη και συρρικνωμένη γιατί έτσι εξυπηρετούνται οι στόχοι των κρατούντων.
Πολλά τεκταινόμενα αποδεικνύουν την τραγική κατάσταση που επικρατεί στον τομέα των δασών και μια σύντομη αναφορά των δεδομένων αυτών αποκαλύπτει το μέγεθος της εγκατάλειψης αλλά και της εφαρμογής μιας δασοκτόνου πολιτικής για ιδιοτελείς σκοπούς.
Οι τεράστιες δημόσιες δασικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις στην Ελλάδα ήταν κάποτε δάση και σιγά - σιγά μετατρέπονται σε οικόπεδα και εκτάσεις με στόχο τον πλουτισμό και την άναρχη ευκαιριακή αξιοποίηση.
Η μη ύπαρξη δασολογίου και δασικών χαρτών επιτρέπει στον οιονδήποτε, με μια βεβαίωση ότι μια παραλιακή έκταση αξίας 0,5-1 εκατ. ευρώ ανά στρέμμα δεν είναι δασική, να γίνει κάτοχος οικοδομήσιμης έκτασης που εξασφαλίζει σε αυτόν και τους απογόνους του τεράστια πλούτη. Είναι πολλοί οι Δασικοί που εκδιώχθηκαν με δυσμενή μετάθεση γιατί αρνούνταν να υπογράψουν τέτοιες βεβαιώσεις.
Τα συνεχή σκάνδαλα στον τομέα των δασών που βιώνουμε εδώ και δεκάδες χρόνια όπως: πρόσφατα η υπόθεση Βατοπεδίου – λίμνης Βισθωνίδας (εάν υπήρχε δασικό κτηματολόγιο δεν θα υπήρχε σκάνδαλο), το σκάνδαλο μονής Τοπλού - ίδρυμα Παναγία η Ακρωτηριανή στην Κρήτη (παραχώρηση 30.000 στρ. σε αγγλική εταιρία). Απόκτηση παράνομων τίτλων και παράνομων παραχωρήσεων τεράστιων δασικών εκτάσεων σε μοναστήρια και στην Εκκλησία.
Το τεράστιο σκάνδαλο της μη σύνταξης του εθνικού κτηματολογίου με πιστώσεις Ευρωπαϊκής Ένωσης (απαλλαγή υπευθύνων με βούλευμα και πρόστιμο από Ε.Ε.). Η καταστροφή των δασών από πυρκαγιές και εμπρησμούς και η αδυναμία οργανωμένης προστασίας και φύλαξης. Η σταδιακή υποβάθμιση της Δασικής Υπηρεσίας μιάς υπηρεσίας πρότυπο οργάνωσης και προσφοράς στην ελληνική ύπαιθρο επί δεκαετίες έχει σιγά – σιγά συρρικνωθεί και αποδεκατισθεί.
Οι αναδασώσεις που κάποτε ήταν σημαντική δραστηριότητα έχουν αφεθεί στους προσκόπους, τους οικολόγους και τα κανάλια.
Οι παλαιότεροι Δασικοί υπάλληλοι κλαίνε με μαύρα δάκρυα βλέποντας την υποβάθμιση της Υπηρεσίας αυτής.
Οι νέοι Δασικοί όπως και οι Καθηγητές Δασολογίας στο Πανεπιστήμιο και στα ΤΕΙ, διαπιστώνουν και βιώνουν τη κατάσταση αλλά πλην εξαιρέσεων δεν αντιδρούν, δεν καταγγέλλουν, βολεύονται στη συρρίκνωση και αναμένουν τον τελευταίο Δασικό που αποχωρώντας θα κλείσει οριστικά την πόρτα πίσω του.
Με αυτά τα δεδομένα σήμερα γιορτάζουμε την παγκόσμια ημέρα της Δασοπονίας. Θα ακούσουμε μηνύματα και υποσχέσεις, θα γίνουν ημερίδες και επιστημονικές ανακοινώσεις και θα οραματισθούμε την επανίδρυση της Δασικής Υπηρεσίας μαζί με την επανίδρυση του κράτους.
