Ο σοκαριστικός τραυματισμός του Ματίας Λεσόρ προκάλεσε ένα αγνό κύμα αγάπης προς το πρόσωπό του. Μάς θύμισε πως ο αθλητισμός υπάρχει για...
Κόντρα στη γενικευμένη καφρίλα που κυκλοφορεί στα ελληνικά γήπεδα. Κόντρα στις αντεγκλήσεις πεζοδρομιακού τύπου, στις οποίες καταφεύγουν συχνά πυκνά οι έλληνες παράγοντες. Κόντρα στο οπαδικό χτικιό που δεν λέει να μας αφήσει χρόνους.
Ο σοκαριστικός τραυματισμός του σέντερ του Παναθηναϊκού, Ματίας Λεσόρ, στο χθεσινό (19/12) παιχνίδι με την Μπασκόνια για την Ευρωλίγκα, κατάφερε να ενώσει τους πάντες. Λίγα λεπτά αφότου έφυγε κουτσαίνοντας από το γήπεδο και με τις πρώτες εκτιμήσεις να μην ήταν αισιόδοξες (φευ, επιβεβαιώθηκε τελικά πως υπέστη κάταγμα περόνης με αποτέλεσμα να μείνει κοντά τέσσερις μήνες εκτός αγωνιστικής δράσης), ο πρώτος που αντέδρασε μέσω των social media ήταν ο αγαπημένος της εξέδρας των Ολυμπιακών, Εβάν Φουρνιέ, στέλνοντας την αγάπη του στον συμπατριώτη του.
Οι κραυγές πόνου του Λεσόρ, την ώρα που έπεφτε άτσαλα στο παρκέ του ΟΑΚΑ, φτάνουν για να στοιχειώσουν όλες τις σκέψεις σου.
Υπό άλλες συνθήκες αυτό το μήνυμα θα είχε την ίδια βαρύτητα με όλα τα άλλα. Κι όμως, επειδή ζούμε στην Ελλάδα που σφύζει από τοξικότητα, η δημόσια αγάπη του Φουρνιέ προς τον «αντίπαλο» Λεσόρ, δείχνει πως στην πλέρια ουσία του, ο αθλητισμός ενώνει και δε χωρίζει. Όταν μάλιστα ένας αθλητής δέχεται τέτοιο πλήγμα, δεν κοιτάς το χρώμα της φανέλας που φοράει, ούτε χαίρεσαι για το γεγονός ότι με την απουσία του η «αντίπαλη» ομάδα χάνει ένα ισχυρό όπλο της.
Ο ανθρωπισμός είναι πολύ ανώτερος από τρόπαια και κατακτήσεις. ADVERTISEMENT Οι κραυγές πόνου του Λεσόρ, την ώρα που έπεφτε άτσαλα στο παρκέ του ΟΑΚΑ, φτάνουν για να στοιχειώσουν όλες τις σκέψεις σου. Αίφνης, οι εξέδρες (πακτωμένες από κόσμο) σίγησαν. Όλοι πάγωσαν. Κάποιοι φίλαθλοι λύγισαν από τον πόνο. Οι συμπαίκτες του κοιτούσαν αποσβολωμένοι.
Ο Χουάντσο Ερνάνγκομεθ σημείωνε καλάθι με δακρυσμένα μάτια. Στο τέλος, οι παίκτες της Μπασκόνια έγιναν ένα σώμα με τους παίκτες του Παναθηναϊκού και προσευχήθηκαν για τον Λεσόρ. Τα social media γέμισαν με μηνύματα συμπαράστασης προς τον Λεσόρ από όλα τα σημεία της Ευρώπης και από παίκτες που έχει «πληγώσει» με τις εμφατικές εμφανίσεις του.
Ο Λεσόρ είναι ένας παθιασμένος άνθρωπος. Τον βλέπεις στο γήπεδο πως είναι σαν τίγρης. Γυαλίζει το μάτι του. Αγαπάει παθολογικά το μπάσκετ, αλλά ποτέ δεν θα βλάψει αντίπαλο. Είναι ένας άκρως συναισθηματικός παίκτης. Πέρυσι, όταν οι πράσινοι κατέκτησαν την Ευρωλίγκα είχε καθίσει μόνος του σε μια μπασκέτα και έκλαιγε γοερά. Είναι ένας παίκτης που τα εκατομμύρια και ο επαγγελματισμός δεν τον έχουν κάμψει.
Ο απλός οπαδός, αυτός που δεν κουβαλάει κάρβουνο στην καρδιά, ξέρει να διακρίνει τον αυθεντικό αθλητή. Αυτόν που θα δώσει το είναι του για το καλό της ομάδας.
Αυτά όλα τον έχουν κάνει συμπαθή σε όλο τον κόσμο. Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού έχουν ταυτιστεί μαζί του. Μπορεί ο Ναν να είναι ο ηγέτης της ομάδας τους, αλλά ο Λεσόρ είναι η ψυχή της. Ο απλός οπαδός, αυτός που δεν κουβαλάει κάρβουνο στην καρδιά, ξέρει να διακρίνει τον αυθεντικό αθλητή. Αυτόν που θα δώσει το είναι του για το καλό της ομάδας.
Ο Ματίας Λεσόρ είναι μια τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση. Μας ένωσε όλους αν και θα θέλαμε να το κάνει για καλό λόγο. Ακόμη κι έτσι του ευχόμαστε όλοι ολόψυχα να ξεπεράσει τον τραυματισμό του και να επανέλθει ξανά στα αγωνιστικά δρώμενα πιο δυνατός από πριν. Στο μεταξύ: με αφορμή το χθεσινό δραματικό περιστατικό αξίζει να θυμόμαστε πως δεν μας χωρίζει τίποτα. Ομάδες, παίκτες και οπαδούς. Ο αθλητισμός υπάρχει για να σπάμε πλάκα, να χαιρόμαστε ή να λυπόμαστε. Σίγουρα όχι για να σκοτωνόμαστε.
