Του Paulo Coelho Το βιβλίο του Καμί Ενας δημοσιογράφος ακολουθούσε με επιμονή τον Γάλλο συγγραφέα Αλμπέρ Καμί, ζητώντας του να τού...
Του Paulo Coelho
Το βιβλίο του Καμί
Ενας δημοσιογράφος ακολουθούσε με επιμονή τον Γάλλο συγγραφέα Αλμπέρ Καμί, ζητώντας του να τού εξηγήσει με λεπτομέρειες; τη δουλειά του. Ο συγγραφέας του "Η πανούκλα" αρνιόταν λέγοντας: "Εγώ γράφω και οι άλλοι κρίνουν όπως καταλαβαίνουν".
Ο δημοσιογράφος όμως δεν έλεγε να παραιτηθεί. Ενα απόγευμα κατάφερε να τον συναντήσει σε ένα καφέ στο Παρίσι.
"Σύμφωνα με τις κριτικές, δεν ασχολείστε ποτέ με σοβαρά ζητήματα", είπε ο δημοσιογράφος. "Θα σας ρωτήσω λοιπόν το εξής: Εάν έπρεπε να γράψετε ένα βιβλίο για την κοινωνία, θα αποδεχόσασταν την πρόκληση;"
"Φυσικά", απάντησε ο Καμί. "Το βιβλίο θα είχε εκατό σελίδες. Οι ενενήντα εννέα θα ήταν λευκές, καθώς δεν υπάρχει κάτι να πει κανείς. Στο τέλος της εκατοστής σελίδας θα έγραφα: "Το μόνο καθήκον του ανθρώπου είναι να αγαπάει".
Στο μετρό του Τόκιο
Ο Τέρι Ντόμπσον βρισκόταν στο μετρό του Τόκιο, όταν μπήκε ένας μεθυσμένος και άρχισε να προσβάλλει όλους τους επιβάτες.
Ο Ντόμπσον, ο οποίος παλαιότερα είχε ασχοληθεί με τις πολεμικές τέχνες, στάθηκε μπροστά στον άντρα.
"Τι θέλεις εσύ;", ρώτησε ο μεθυσμένος.
Ο Ντόμπσο ετοιμάστηκε να του επιτεθεί. Τότε ένας γεράκος που ήταν καθισμένος φώναξε:
"Ει!"
"Θα δείρω τον ξένο και μετά θα σε δείρω κι εσένα", είπε ο μεθυσμένος.
"Κι εγώ πίνω", είπε ο γέρος. "Κάθομαι με την γυναίκα μου κάθε βράδυ και πίνουμε σακέ. Εσύ έχεις γυναίκα;"
Ο μεθυσμένος αποπροσανατολίστηκε και απάντησε:
"Δεν έχω γυναίκα, δεν έχω κανέναν. Το μόνο που έχω είναι ένα αίσθημα ντροπής για τον εαυτό μου".
Ο γέρος ζήτησε από τον μεθυσμένο να καθίσει δίπλα του. Οταν ο Ντόμπσον κατέβηκε ο άντρας είχε αρχίσει να κλαίει.
Στην επιθυμητή θέση
Η Κλόντια Μάρτινς ήρθε στο τραπέζι ας να μας σερβίρει σε ένα καφέ στο Σαν Ντιέγκο στην Καλιφόρνια. Γνώρισα την Κλόντια στη Βραζιλία πριν τέσσερα χρόνια και διηγούμαι στους φίλους μου τη ζωή της στις ΗΠΑ:
"Κοιμάται μονάχα τρεις ώρες, μετά δουλεύει στο καφέ μέχρι αργά το βράδυ και την ημέρα δουλεύει ως μπέιμπι σίτερ".
"Δεν μπορώ να καταλάβω πώς αντέχει", λέει κάποιος.
"Υπάρχει ένα βουδιστικό παραμύθι για μια χελώνα", απαντάει μια γυναίκα από την Αργεντινή που κάθεται στο τραπέζι μας. "Περπατούσε σε ένα βάλτο, λερωμένη από τη λάσπη, όταν πέρασε μπροστά από ένα ναό. Εκεί είδε ένα καύκαλο χελώνας στολισμένο με χρυσό και πολύτιμες πέτρες. 'Δεν σε ζηλεύω, παλιά μου φίλη', σκέφτηκε η χελώνα. 'Είσαι καλυμμένη με κοσμήματα, αλλά εγώ κάνω ότι θέλω'".
Ξεφλουδίζοντας πορτοκάλια
Ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ, ο συγγραφέας του κλασικού έργου "Ο γέρος και η θάλασσα", περνούσε στιγμές έντονης σωματικής δραστηριότητας ανακατεμένες με περιόδους πλήρους αδράνειας.
Πριν καθίσει να γράψει τις σελίδες ενός νέου μυθιστορήματος, περνούσε ώρες ολόκληρες ξεφλουδίζοντας πορτοκάλια και κοιτάζοντας τη φωτιά.
Ενα πρωί ένας δημοσιογράφος παρατήρησε αυτή την παράξενη συνήθεια.
"Δεν νομίζετε ότι χάνετε το χρόνο σας;", ρώτησε ο δημοσιογράφος. "Ενας τόσο διάσημος άνθρωπος, όπως εσείς, δεν θα έπρεπε να κάνει πιο σημαντικά πράγματα;"
"Προετοιμάζω τη ψυχή μου για τη συγγραφή, όπως ένας ψαράς προετοιμάζει τον εξοπλισμό του πριν βγει στη θάλασσα", απάντησε ο Χέμινγουεϊ. "Εάν δεν το κάνει αυτό και πιστέψει ότι το μόνο που έχει σημασία είναι η ψαριά, δεν θα καταφέρει ποτέ του τίποτα".
