Οι αυλοκόλακες είναι είδος που επιζεί παντός καιρού... Οι κατέχοντες την εξουσία πάντα τους επιζητούν επειδή τα... χειροκροτήματα αυξά...
Οι αυλοκόλακες είναι είδος που επιζεί παντός καιρού...
Οι κατέχοντες την εξουσία πάντα τους επιζητούν επειδή τα... χειροκροτήματα αυξάνουν τη ματαιοδοξία τους. Ασχετα εάν αυτοί οι αυλοκόλακες, το μόνο που στην ουσία επιζητούν, είναι την ικανόποιηση των προσωπικών τους φιλοδοξιών, που έχει άμεση σχέση με τα οικονομικά!
Ετσι, καταφέρνουν τους εξουσιαστές να τους βάζουν μέσα σε ένα γυάλινο κλουβί, όπου όλα είναι όμορφα και καλά... μέχρι τη στιγμή που όταν διαπιστώσουν την αλήθεια είναι ήδη πολύ αργά!
Υπάρχει πάντα επίκαιρο το παραμύθι του γυμνού βασιλιά... το οποίο οι εξουσιαστές καλό είναι να το γνωρίζουν.
Τι λέει ο μύθος:
Ένα από τα διασημότερα παλιά παραμύθια αποτελεί κι εκείνο του γνωστού Δανού λογοτέχνη και συγγραφέα παραμυθιών Hans Christian Andersen που ακούει στον τίτλο: «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα». Σύμφωνα με εκείνο, σε μία μακρινή χώρα ζούσε ένας γκρινιάρης κι αλαζόνας βασιλιάς, ο οποίος σε καθημερινή βάση ζητούσε από τους βασιλικούς του ράφτες να του ράβουν καινούργια ρούχα για να εντυπωσιάζει τους υπηκόους του. Έπειτα από κάμποσα χρόνια όμως, οι ράφτες του δε μπορούσαν να σκεφτούν νέα σχέδια. Όταν τόλμησαν να του το πουν, ο βασιλιάς θύμωσε πάρα πολύ και άρχισε να ωρύεται και να τους φωνάζει.
Την επόμενη μέρα, ο βασιλιάς έστειλε τους φρουρούς του να ξεχυθούν στους δρόμους και να διαλαλήσουν ότι όποιος του έφτιαχνε τα πιο πρωτότυπα ρούχα θα ανταμειβόταν γενναιόδωρα. Όλοι οι ράφτες της χώρας έβαλαν τα δυνατά τους για να ικανοποιήσουν την επιθυμία του, αλλά ο γκρινιάρης βασιλιάς τους έδιωχνε, γιατί απλούστατα έβρισκε πολύ συνηθισμένα τα ρούχα που του πρότειναν. Μία μέρα πραγματοποίησαν την εμφάνισή στο παλάτι του δύο νεαροί, οι οποίοι ήσαν απατεώνες και του πρότειναν να αναλάβουν εκείνοι να σχεδιάσουν και να ράψουν τις φορεσιές του από ένα πολύ σπάνιο και λεπτεπίλεπτο ύφασμα, το οποίο μόνο οι έξυπνοι άνθρωποι θα είχαν την ικανότητα να το δουν! Κι ο αυτοκράτορας τους δέχτηκε στο παλάτι.
Προσποιούμενοι ότι ύφαιναν κι έραβαν τα καινούργια – ανύπαρκτα – ρούχα του βασιλιά στον αργαλειό, είχαν καταφέρει να ξεγελάσουν όλους τους συμβούλους, καθώς και το υπηρετικό προσωπικό. Οι σύμβουλοι και οι αξιωματικοί φοβόντουσαν να αναγγείλουν στην εξοχότητά του ότι δεν μπορούσαν να δουν το ύφασμα στον αργαλειό των δύο απατεώνων κι έτσι αναγκάστηκαν να πουν στον βασιλιά ότι οι καινούργιες ενδυμασίες του ήταν περίφημες.
Τελικά ένα πρωί, οι δυο ράφτες επισκέφτηκαν το βασιλιά στο παλάτι για να του ανακοινώσουν ότι τα ρούχα του ήταν έτοιμα. Έπειτα, άνοιξαν μία τσάντα και προσποιήθηκαν ότι έβγαζαν από μέσα τα καινούρια ρούχα για να του τα δείξουν.
Αφού φόρεσε τα καινούργια – ανύπαρκτα ρούχα, έπειτα διέταξε να βγουν όλοι στους δρόμους για να τα θαυμάσουν. Καθώς περνούσε ανάμεσα στους υπηκόους του, που είχαν μείνει άφωνοι, φώναζε καμαρώνοντας ότι μόνο οι έξυπνοι άνθρωποι είναι ικανοί να τα δουν.
Οι καημένοι οι άνθρωποι χειροκροτούσαν και φώναζαν ενθουσιασμένοι ότι τα καινούρια ρούχα του βασιλιά ήταν καταπληκτικά. Ξαφνικά όμως, μέσα από το πλήθος, ξεπρόβαλε ένα αγοράκι που πλησίασε το βασιλιά και άρχισε να φωνάζει λέγοντας ότι: «ο βασιλιάς βγήκε στο δρόμο γυμνός, θα κρυώσει»!
Ο κόσμος τότε ξέσπασε σε δυνατά γέλια κι ο βασιλιάς μονολόγησε ντροπιασμένος ότι το παιδί έχει δίκιο και να έχει συνειδητοποιήσει ότι ήταν γυμνός, με τους δύο ράφτες να είχαν αποδειχθεί αγύρτες και τσαρλατάνοι.
Εμείς τα γράψαμε και ουδεμία ευθύνη έχουμε για την συνέχεια...
