Του Γιώργου Φάκου Οπου κι αν πας σε αυτό το νομό που λέγεται Ηλεία, η καρδιά σου "γεμίζει" από τις ομορφιές που διαθέτει. Φυσικ...
Σίγουρα, είμαστε ευλογημένοι όσοι τυχαίνει να ζούμε σε αυτό τον θαυμάσιο νομό και με την πλούσια ιστορία. Διότι εδώ -για όσους δεν το γνωρίζουν- διεξήχθησαν και μεγάλες μάχες στην Επανάσταση του 1821 που άλλαξαν το ρου της ιστορίας!
Από την άλλη όμως, σε πιάνει και κατάθλιψη, βλέποντας πόσο αυτός ο νομός έχει αφεθεί στη τύχη του. Πώς αυτός ο πανέμορφος νομός έχει τόσο πολύ υποβαθμιστεί και συνεχίζεται να υποβαθμίζεται από πολιτικούς που θεωρούν το νομό κομμάτι του εαυτού τους και όχι τον εαυτό τους κομμάτι του νομού, για να παραφράσω μια ατάκα του Χάρυ Κλύνν.
Πολιτικοί που ενδιαφέρονται μόνο για την διατήρηση της καρέκλας τους και για το λόγο αυτό δεν μιλούν ή αντιδρούν σπασμωδικά και πολύ πολύ χαλαρά όταν η κυβέρνησή τους κάνει πράγματα που τον υποβαθμίζουν.
Τα "εγκλήματα" κατά της Ηλείας είναι διαχρονικά. Αρχίζουν από την περίοδο της δεκαετίας του 1950, όταν ο αείμνηστος Καραμανλής έγινε, για πρώτη φορά, πρωθυπουργός και όλη η ανάπτυξη πήγαινε στη Βόρεια Ελλάδα με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν μεγάλες ανισότητες. Είχαμε μια Βόρεια Ελλάδα που αναπτυσσόταν συνεχώς και μια νότια Ελλάδα η οποία παρέμενε ο φτωχός συγγενής περιμένοντας τυχόν ψίχουλα να διαχειριστεί.
Βέβαια, στα επόμενα χρόνια, ιδιαίτερα μετά την μεταπολίτευση, άρχισε να αναπτύσσεται και η Πελοπόννησος, κυρίως η Αχαία και η Αρκαδία, λόγω των πρωθυπουργών αλλά και σπουδαίων άλλων πολιτικών που έβγαλαν. Σε αυτούς τους νομούς βάλτε και τη Μεσσηνία που έτυχε να έχει έναν θαυμάσιο δήμαρχο, τον Μπένο, που στη κυριολεξία μεταμόρφωσε την Καλαμάτα και ως εκ τούτου συμπαρέσυρε σε ανάπτυξη και όλο το νομό.
Και δεν είναι μόνο ότι εμείς στην Ηλεία μείναμε στην αφάνεια και την ανυπαρξία, είναι και το γεγονός ότι το πολιτικό προσωπικό του νομού αποδεχόταν την ανισότητα αφού, όπως προείπαμε, ενδιαφερόταν κι ενδιαφέρεται μόνο για την "καρέκλα".
Να θυμηθούμε τι... αντιδράσεις υπήρξαν όταν ο αείμνηστος Μένιος Κουτσόγιωργας πήρε το πολιτικό αεροδρόμιο από την Ανδραβίδα και το πήγε Αχαία; Απολύτως καμία.
Να αναφερθώ και ποιο πρόσφατα: Οταν ο τότε υπουργός Μεταφορών Μιχάλης Λιάπης εσύρθη στη κυριολεξία στο αεροδρόμιο της Ανδραβίδας ανακοινώνοντας την... δημοπράτηση του έργου [μάλιστα τον... βράβευσε και ο τότε δήμαρχος Ανδραβίδας, Παπανδρέου], πολιτικός μου εμπιστεύτηκε πώς "ευτυχώς που τον καταφέραμε να το πει γιατί θα παθαίναμε πατατράκ στις εκλογές"!
Αυτό ήταν το ζητούμενο και όχι το παραμύθι που μας σέρβιραν, αφού γνώριζαν ότι το αεροδρόμιο της Ανδραβίδας ποτέ δεν θα λειτουργούσε και ως πολιτικό.
Αναφέρω αυτά τα παραδείγματα για να δείξω ότι η ανικανότητα και η αδιαφορία είναι... διαχρονικές αξίες!
Αλλά ας έρθουμε στο σήμερα...
Παρά το παραμύθι που αμάσητο καταπίνουμε σε κάθε προεκλογική περίοδο, ακόμη περιμένουμε τη δημιουργία ενός σύγχρονου αυτοκινητόδρομου, έχοντας πληρώσει βαρύ φόρο αίματος και πιθανόν θα πληρώνουμε για πολύ ακόμη. Και μιλάνε οι πολιτικοί για... τουριστική ανάπτυξη, για επενδύσεις και για άλλες παπ@@@γίες, απλά για να δείχνουν ότι υπάρχουν, όταν και οι ίδιοι δεν τα πιστεύουν. Και βέβαια, σε όλη αυτή την υποβάθμιση έρχεται και η κατάργηση των Πανεπιστημιακών Σχολών, για να... "δέσει" το γλυκό καλύτερα.
Και ας μη μιλήσουμε για τα χάλια της Υγείας, την κατάσταση των νοσοκομείων και για ένα σωρό ακόμη θέματα που δείχνουν μια άνευ προηγουμένου τραγικότητα.
Μέσα σε όλα αυτά βάλτε και το πιο τραγικό: Ηλείοι, μέλη νομαρχιακών οργανώσεων, που τα βλέπουν όλα καλά και όλα ωραία, πιστεύοντας πώς το να βαρούν παλαμάκια στην εκάστοτε κυβέρνηση θα εξασφαλίσουν μια θέση στο πολιτικό σύστημα για να συνεχίσουν κι αυτοί τις αερολογίες και μπουρδολογίες των προκατόχων τους!
Από το 1999, που ξεκίνησα τις ραδιο-τηλεοπτικές μου εκπομπές, μιλάγαμε για την κατάσταση στην Υγεία, για την αναγκαιότητα ενός νέου δρόμου -τότε υπήρχε έντονο και το θέμα της δημιουργίας πολιτικού αεροδρομίου στην Ανδραβίδα.
Και 22 χρόνια αργότερα ακόμη τα ίδια λέμε...
Ναι, κάποτε θα φτιαχτεί αυτός ο δρόμος-φονιάς της Πατρών Πύργου. Μόνο που στις άλλες περιοχές θα υπάρχουν... ιπτάμενα αυτοκίνητα, διότι για κείνες τις περιοχές η ανάπτυξη θα είναι ραγδαία. Και θα βγουν οι πολιτικοί να πανηγυρίζουν λες και θα μας έχουν κάνει χάρη, ξεχνώντας φυσικά ότι η αδιαφορία τους όλα τα προηγούμενα χρόνια ευθυνόταν για τους νεκρούς και σακατεμένους.
Ειλικρινά, δεν ξέρω πόσο ποιο κάτω θα πάμε. Και είναι κρίμα, όχι τόσο για εμάς, όσο για τα παιδιά μας...