Κάθε χρόνος που περνάει αφήνει ανεξίτηλα σημάδια στη καρδιά κάθε ανθρώπου, γιατί αποτυπώνει στιγμές και εμπειρίες δημιουργώντας ευχάριστες...
Κάθε χρόνος που περνάει αφήνει ανεξίτηλα σημάδια στη καρδιά κάθε ανθρώπου, γιατί αποτυπώνει στιγμές και εμπειρίες δημιουργώντας ευχάριστες ή δυσάρεστες αναμνήσεις.
Ένας ακόμη χρόνος ρίχνει τη δική του αυλαία σε μια παράσταση όπου όλοι μας, άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, ήμασταν οι πρωταγωνιστές, σε ότι αφορά τις δικές μας ζωές, αλλά απλοί θεατές σε όσα συνέβησαν σε ένα νομό που [και] το 2022 δεν έχει να επιδείξει κάτι σημαντικό. Απεναντίας έχασε και αυτά που για χρόνια θεωρούνταν δικά του, και τα οποία είχε κατακτήσει με πολλούς αγώνες.
Δυστυχώς, θλιβεροί κομπάρσοι αυτής της φαρσοκωμωδίας, πολιτικοί/αυτοδιοικητικοί που – υποτίθεται – εκλέξαμε για να φέρουν την ελπίδα και την προοπτική.
Το 2022 αποτέλεσε για τους πολίτες του νομού Ηλείας μια… λυπητερή παράσταση, με τους ίδιους, θλιβερούς θεατές να προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα όσα παράλογα και ανήκουστα παίχτηκαν εις βάρος τους!
Κι ενώ σε άλλους νομούς η ανάπτυξη κινείται με τρένα που ξεπερνούν τα 200 χλμ σε ταχύτητα, στην Ηλεία κινούμαστε ακόμη με τον… μουντζούρη σε ταχύτητες 10ετίας ‘50! Και μάλιστα, κάποιοι χειροκροτούν αφού το κομματικό συμφέρον είναι πιο πάνω από το συμφέρον του τόπου τους -ενός τόπου που ζουν κι εκείνοι και τα παιδιά τους.
“Ένα αύριο που δεν ήρθε ποτέ…
Και όταν ήρθε ήταν απλά ένα ακόμη σήμερα,
με το αύριο να έχει απομακρυνθεί
ή να είναι πια τόσο θολό!”
Πράγματι ζούμε στον πιο όμορφο νομό, αλλά και στον πιο υποβαθμισμένο, αφού κανένα έργο υποδομής δεν υπάρχει, εκτός από “θα… θα… θα…”, τα οποία λέγονται από ανθρώπους που είτε κατέχουν μια πολιτική/αυτοδιοικητική καρέκλα ή θέλουν να αποκτήσουν μία. Και όπως κάποτε έλεγε ο αείμνηστος Χάρρυ Κλυνν “στην Ελλάδα οι πολιτικοί αντί να θεωρούν τον εαυτό τους κομμάτι της χώρας θεωρούν την χώρα κομμάτι του εαυτού τους”. Αν το παραφράσουμε λίγο αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτό που νιώθουν σχεδόν όλοι όσοι κατέχουν θέση. Δηλαδή αντί να θεωρούν τον εαυτό τους κομμάτι του νομού, θεωρούν το νομό κομμάτι του εαυτού τους!!!
Όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες έτσι και φέτος μας κατακλύζει η αισιοδοξία για κάτι καλύτερο. Άσχετα εάν στο τέλος κάθε χρόνου μουντζωνόμαστε επειδή τίποτα δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο καθώς το παραμύθι συνεχίζεται αμείωτο από αυτούς που εμείς εκλέξαμε. Φύκια για μεταξωτές κορδέλλες φυσικά για… το καλό μας και πλέον και για τους επόμενους μήνες, λόγω εκλογών, θα ακούμε όλο και περισσότερο!
“Και να οι μεγάλες υποσχέσεις, να οι βαρύγδουπες δηλώσεις, να τα φιλικά χτυπήματα στη πλάτη και να βρίσκεσαι αργότερα στη θέση να φασκελώνεις και με τα δυο χέρια το πρόσωπό σου που πιάστηκες κότσος…
Κι όσο εσύ αναρωτιέσαι πόσο μ@@άκας είσαι τόσο εκείνος φροντίζει να αυξάνει τον τραπεζικό του λογαριασμό, να φτιάχνει επαύλεις….” [από το βιβλίο “Όμορφος Κόσμος”].
Το 2022, λοιπόν, είχαμε μία από τα ίδια, με την εξαίρεση της κατασκευής νέου αυτοκινητόδρομου που θα ολοκληρωθεί σε 3-4 χρόνια. Ένας δρόμος που έπρεπε να είχε κατασκευαστεί πριν χρόνια, και να μην έχει “πάρει” τόσες και τόσες αθώες ψυχές. Αλλά μέχρι αυτός να γίνει, φρόντισαν να κάνουν “σπουδαίες” παρεμβάσεις στον ήδη υπάρχοντα αυτοκινητόδρομο του θανάτου, τοποθετώντας κολονάκια, με όλα τα γνωστά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί και τα οποία συχνά έχουμε γράψει σε σχετικά ρεπορτάζ. Ακόμη μία… παγκόσμια πατέντα που ξεκίνησε από την Ηλεία!!!
Βέβαια, είχαμε και το … μεγαλειώδες σχέδιο ανάπτυξης της Πηνείας, όπου συγκεκριμένοι πολιτικοί “εγκέφαλοι” ήθελαν να φτιαχτεί φωτοβολταϊκό πάρκο καταστρέφοντας μεγάλο μέρος της φυσικής ομορφιάς. Και μπορεί η κατασκευή του πάρκου να έχει σταματήσει, ποιος όμως διαβεβαιώνει ότι μετά τις διπλές εκλογές του 2023 δεν θα έχουμε σενάρια αναζωπύρωσης;
Αυτοί οι πολιτικοί “εγκέφαλοι” που τόσο κόπτονταν για την ανάπτυξη της Πηνείας με την προσπάθεια κατασκευής αυτού του φωτοβολταικού πάρκου είναι ακριβώς οι ίδιοι που άφησαν την περιοχή στο “έλεος του Θεού”.
Το μεγαλύτερο αγαθό είναι η Υγεία. Αυτό δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Μόνο που στην Ηλεία η Υγεία είναι ανύπαρκτη. Τα νοσοκομεία συνεχίζουν να έχουν τεράστια προβλήματα κυρίως από την έλλειψη ιατρικού προσωπικού κι έτσι ο πολίτης είναι προτιμότερο να πηγαίνει απευθείας στην Πάτρα ή σε άλλες μεγάλες πόλεις παρά να γίνεται μπαλάκι μεταξύ των νοσηλευτικών ιδρυμάτων του νομού κι εντέλει να μεταφερθεί σε άλλη πόλη… αν προλάβει!
Για γέλια ή για κλάματα; Προφανώς για κλάματα, τα οποία γίνονται πιο δυνατά αν σκεφτούμε πόσες… προκηρύξεις ιατρών έγιναν αλλά κανείς δεν ρίχνει τα μάτια του προς τα εδώ, αφού είναι γνωστές οι παλινωδίες που συμβαίνουν 10ετίες τώρα στο θέμα Υγεία. Κι αντί οι αρμόδιοι να συσκεφθούν και να αποφασίσουν τι πρέπει να γίνει ώστε να αποφασίσει κάποιος έρμος ιατρός να … περάσει το αυλάκι, αυτοί χειροκροτούν τον εαυτό τους [μαζί με τα φερέφωνά τους] πώς έκαναν το καθήκον τους.
Και ο πολίτης συνεχίζει να επικαλείται την βοήθεια του Θεού, αλλά κι Αυτός γύρισε αλλού το κεφάλι αφού είδε ότι η μ@@@ία που μας δέρνει είναι ανίατη ασθένεια που δεν γιατρεύεται ούτε με θεία παρέμβαση.
Αλλά το… πανηγύρι στήθηκε με τις Πανεπιστημιακές Σχολές. Τις οποίες πήραν από την Ηλεία στα πλαίσια μιας νέας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Μόνο που ξέχασαν να πουν ότι αυτή η νέα εκπαιδευτική μεταρρύθμιση άρχισε και τελείωσε σε αυτό το νομό, στον οποίο κάποιοι βαρούσαν παλαμάκια που στη θέση τους πήραν… ιδιωτικά ΙΕΚ.
Σε όλο αυτό τον παραλογισμό του 2022 είχαμε και την δήλωση του Κώστα Τζαβάρα ότι δεν θα είναι υποψήφιος βουλευτής στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Η δήλωση αυτή έγινε τον περασμένο Μάρτιο, για να έρθει η νέα δήλωσή του πριν λίγες εβδομάδες που αφορά το ενδεχόμενο της καθόδου του για την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος, κάτι όμως που θα ξεκαθαρίσει αμέσως μετά τις γιορτές. Μέχρι τότε και πολύ περισσότερο αν τελικά αποφασίσει να είναι υποψήφιος Περιφερειάρχης, κρύος ιδρώτας έχει λούσει τους νυν Ηλείους περιφερειακούς συμβούλους και περισσότερο το νυν Περιφερειάρχη που προφανώς θα έχει διαπιστώσει ότι για τον ίδιο και την παράταξή του η Ηλεία αποτελεί “άπιαστο πουλάκι”.
Όσο αφορά τους περιφερειακούς συμβούλους της Ηλείας, θλιβεροί κομπάρσοι και αυτοί που ενδιαφέρονται μόνο να διατηρήσουν τις καρέκλες τους.
Ευτυχώς που στο νομό διατηρούνται ακόμη πανηγύρια και άλλες εκδηλώσεις για να τρέχουν να φωτογραφηθούν…
Θα ρωτήσει κάποιος “μα, πάντα τόσο απαισιόδοξος είσαι;”.
“Φυσικά και όχι”, θα του απαντούσα. Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι πάντα χαμογελάω, πάντα υποστηρίζω πώς τα καλύτερα δεν έχουν έρθει… αλλά ποτέ δεν θα έρθουν με όλους αυτούς. Το πολιτικό/αυτοδιοικητικό προσωπικό του νομού χρειάζεται ανανέωση, στο μεγαλύτερο ποσοστό του.
Αλλά ανανέωση με ποιους; Με αυτούς που είναι ή … ξέθαψαν από το “χρονοντούλαπο της ιστορίας” και σήμερα σε ηλικίες 70 και 80 ετών διαλαλούν την… ανανέωση και την ανάπτυξη;
Πάντως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις ανθρώπων που με τις ενέργειές τους βοηθούν στο να μην έχουμε αγγίξει εντελώς τον πάτο του βαρελιού.
Η λειτουργία του υδατοδρομίου στην Κυλλήνη και το νέο Μουσικό Γυμνάσιο Βαρθολομιού είναι δύο από αυτές τις πολύ καλές ενέργειες!!!
Χρόνια Πολλά,
Καλή Χρονιά!
